Το Ceremony είναι ένα νέο φανζίν. Ένα φανζίν τέχνης που εμφανίστηκε στο ReMap και σχεδόν εξαντλήθηκε από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του. Η Σταματία που κατάφερε να υλοποιήσει την ιδέα της και να κερδίσει τις εντυπώσεις, μας μιλάει για το πρώτο τεύχος της σειράς και για το λόγο ύπαρξης του φανζίν σε χαρτί σε μια εποχή που όλα γίνονται on line.
Πώς προέκυψε το Ceremony; Ποια είναι η ιδέα πίσω του;
Ένα απόγευμα είχα βρεθεί με τον ΗΟPE σε μία έκθεση των OMMU. Καθώς συζητούσαμε για τα αγαπημένα μας fanzine, μου πρότεινε να κάνουμε και εμείς ένα το οποίο θα επιμεληθώ εγώ και θα κυκλοφορήσει από το Mountain Editions. Τον ίδιο Σεπτέμβρη δούλευα σε μία έκθεση στο Palais de Tokyo στο Παρίσι αφήνοντας πίσω το πανεπιστήμιο μου εδώ, οπότε πάνω που άρχισα να φοβάμαι ότι δε θα αποφοιτήσω ποτέ, σκέφτηκα πως το θέμα του fanzine θα είναι η αποφοίτηση.
Από την αποφοίτηση βέβαια η ιδέα προχώρησε και έτσι καταλήξαμε σε μια σειρά με τίτλο CEREMONY, η οποία θα σχολιάζει τις τέσσερις βασικές τελετές που καθορίζουν το άτομο ως παραγωγική μονάδα: βάφτιση, αποφοίτηση, γάμος και κηδεία. Κάθε τεύχος, λοιπόν, θα είναι αφιερωμένο σε μια τελετή, με σκοπό στο τέλος πια και των τεσσάρων κύκλων να βγει η ολοκληρωμένη έκδοση που θα αποτελείται και από τα τέσσερα τεύχη.
Τι σημαίνει το Graduation;
Το GRADUATION είναι το πρώτο τεύχος της σειράς. Εκτός από το προσωπικό μου άγχος, πιστεύω ότι η αποφοίτηση αποτελεί την στιγμή κατά την οποία ο άνθρωπος ξεκινά να γίνεται υπολογίσιμος για την κοινωνία. Η τελετή της αποφοίτησης ενός ανθρώπου, από το σχολείο του, το πανεπιστήμιο του ή ένας θεός ξέρει από όπου αλλού, είναι η προσωρινή παύση μιας ζωής, και η απαρχή μιας άλλης. Από εκεί δηλαδή που ο περιχαρής μαθητής και αργότερα φοιτητής γέμιζε το κεφάλι του, τώρα καλείται να το σπάσει για να βρει τρόπους να αποκτήσει τα προς το ζην. Είναι η στιγμή που ο σκοπός του παιχνιδιού αλλάζει για πάντα, και το χρήμα πλέον είναι ίσως η σημαντικότερη αναγκαία και ικανή συνθήκη προς την ευτυχία του ατόμου.
Ποιοι συμμετέχουν στο fanzine και με τι κριτήρια τους επέλεξες;
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σε αυτό το τεύχος είναι οι: Jurgen Klauke, Eddie Martinez, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Sandy Kim, Γιάννης Βαρελάς, Lilly Thiessen, Chistian Rosa, Vassilis H, Joep Van Liefland.
Εκτός από το ότι αγαπώ πολύ την δουλειά όλων αυτών των καλλιτεχνών, πιστεύω πως αυτό που τους ενώνει είναι ο έντονος τρόπος με τον οποίο ο καθένας με το έργο του σχολιάζει τους μηχανισμούς της καθιέρωσης, της αναγνώρισης, και του καθωσπρεπισμού που μέρος τους είναι οι τελετές, και ειδικά αυτή της αποφοίτησης.
Πόσα τεύχη τυπώθηκαν και σε τι εκδόσεις;
Τυπώθηκαν 150 αριθμημένα τεύχη σε δύο εκδόσεις. Η πρώτη έκδοση περιλαμβάνει τα πρώτα 15 τεύχη και είναι η ReMap edition, η οποία κυκλοφόρησε στο φετινό ReMap και συγκεκριμένα στην έκθεση ΙdentityPoles στην οποία συμμετέχει ο Γιάννης Βαρελάς, ο Vassilis H και ο Chistian Rosa.
Αυτό που την διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα τεύχη είναι ότι οι καλλιτέχνες της έκθεσης επιζωγράφησαν τις σελίδες με τα έργα τους, καθιστώντας έτσι το κάθε τεύχος ένα μοναδικό έργο τέχνης.
Πώς βλέπεις τα fanzine σήμερα σε σχέση με τα παλαιότερα; Έχουν λόγο ύπαρξης όταν το internet σου δίνει τόσες δυνατότητες (σάιτ, μπλογκ, instagram);
Λόγω της τρομερής αποδοχής που γνωρίζει το fanzine σήμερα (σκέψου μόνο πόσα art book fairs εμφανίστηκαν τα τελευταία 2 χρόνια) εξελίσσεται συνεχώς, καθότι η ελευθερία που δίνει το μέσο είναι τόσο μεγάλη που χρειάζεται μόνο άτομα και ιδέες για να συνεχίσουν να βγαίνουν εκδόσεις που εκπλήσσουν το κοινό. Δεν πιστεύω ότι το zine έχει μεγάλη σχέση με τα sites, τα blogs, πόσο μάλλον το instagram. Πρόκειται για ένα μέσο το οποίο έχει το δικό του φανατικό κοινό, την δική του αγορά, και έχει συλλεκτική αξία, γιατί πάνω από όλα είναι κάτι το χειροπιαστό. Επίσης μπορώ να σου πω πως έχει ανανεώσει το έντυπο μέσο και το έχει ξαναφέρει στην επιφάνεια μετά την εποχή των blog.
Γιατί να τυπώσεις κάτι όταν μπορείς να το έχεις στην οθόνη σου; Και free.
Να το τυπώσεις για να σπάσεις το κεφάλι σου να φτιάξεις τα σαλόνια, να είσαι έτοιμος να βάλεις τα κλάματα όταν έχεις χρήματα για να τυπώσεις μόνο 32 σελίδες και πρέπει να αφήσεις αγαπημένα έργα απ έξω, να κάθεσαι ένα τέταρτο με μια λευκή σελίδα των 140 γραμμαρίων στο ένα χέρι και μία των 130 στο άλλο και να μην μπορείς να αποφασίσεις, και για την στιγμή που θα τοποθετήσεις την στοίβα με τα zine στο τραπέζι και θα κάθεσαι να καμαρώνεις. Στο τέλος κάνεις την σελίδα στο facebook, ένα hashtag στο instagram, το κοινοποιείς στο tumblr και είναι όλα πάλι στην οθόνη, αλλά προπάντων σε μια στοίβα δίπλα σου.
Τι ξεχώρισες από όσαείδες στο ReMap; Μπορείς να κάνεις ένα ΤΟΡ-5 με αγαπημένα;
Ξεχώρισα τα πρόσωπα των κατενθουσιασμένων επισκεπτών που περιμένουν πως και πως να γίνει το οτιδήποτε στην πόλη τους.
Τα πρώτα 5 έργα που μου έρχονται στο μυαλό είναι το untitled, 1993 των Fischli & Weiss στην έκθεση ΝeonPaths, το untitled, 2012 του John Bock πάλι στην έκθεση ΝeonPaths, το βίντεο της Λουκίας Αλαβάνου στην έκθεση Itisaplaceforforce, το γλυπτό της Ντόρας Οικονόμου στην έκθεση κυψέλη και το βίντεο της Jessica Warboys στην έκθεση Sensualabstraction à labelle étoile.
Τι άλλο ετοιμάζεις;
Αρχικά ετοιμάζω τις βαλίτσες μου γιατί από τον Οκτώβρη θα συμμετέχω στην οργάνωση του αρχείου του ΜuMok, του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Βιέννης. Παράλληλα είμαι art editor στο KENNEDY magazine όπου ετοιμάζουμε το δεύτερο τεύχος, ετοιμάζω τα καινούργια θέματα για το match the tapestry, το blog μου στο lifo.gr και τέλος το FUNERAL, το δεύτερο τεύχος του CEREMONY magazine.
Πού μπορεί να το βρει κανείς;
Καθότι διανύουμε την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του zine, για την ώρα μπορεί κανείς να το βρει στο ReMap στην έκθεση Identity Poles, στo βιβλιοπωλείο ΟΜΜU, στην γκαλερί Τhe Breeder, και online στο online shop των Mountain Editions.
Τα νέα σημεία διανομής και ότι άλλο θα ανακοινώνονται στην σελίδα του CEREMONY magazine στο facebook.
σχόλια