''Εγώ αυτό κάποια στιγμή θα το κάνω''!!!

Είναι στιγμές που κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι όλα όσα θέλω να ζήσω...Εμπειρίες, πολλές εμπειρίες, εξερευνητικά ταξίδια  και γνωριμίες με ανθρώπους... Θα ήθελα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο, απ' άκρη σ' άκρη, στα πιο απόκρυφα μέρη, στα πιο όμορφα σημεία της γης, αλλά και στα πιο θλιβερά, να μάθω τις παραδόσεις των λαών,  τα πιστεύω τους, να γνωρίσω ανθρώπους που έχουν κάτι να μου πουν απο τη ζωή τους, ιστορίες απλές, καθημερινές που κρύβουν όμως κάτι το διαφορετικό,να βρεθώ σε υπανάπτυκτες χώρες, κοντά σε ανθρώπους  που η ζωή τους καθημερινά κρέμεται απο μια κλωστή, που αγωνίζονται για την ελευθερία και τη δημοκρατία διακινδυνεύοντας τα πάντα,  να περάσω τις αυστηρές και επιβλητικές πύλες των φυλακών, να μιλήσω με έναν έναν όλους τους έγκλειστους, να τους ρωτήσω πώς και κυρίως γιατί, να μιλήσω με μοναχούς, να ζήσω έστω και για λίγο την ασκητική ζωή και να μάθω τί ήταν αυτό που τους οδήγησε εκεί, κάποια απογοήτευση ζωής ή κάτι ανώτερο, να συζητάω ώρες ατελείωτες με ανθρώπους που αψήφισαν τα πάντα για να κηνυγήσουν το όνειρό τους και τελικά τα κατάφεραν, πόσο θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους...Που δε θέλουν φεύγοντας να νιώσουν την πικρία μιας αβίωτης ζωής και ρισκάρουν συνεχώς, ρισκάρουν για να μάθουν, επειδή είναι ερωτευμένοι με τη ζωή και όχι παγιδευμένοι στη δίνη της στασιμότητας και της συνήθειας, να βρεθώ σε κέντρο απεξάρτησης, να ζήσω απο κοντά αυτή  την επώδυνη διαδικασία και να μάθω με ποια λογική ορισμένοι άνθρωποι αυτοκατστρέφονται, να μιλήσω με ηλικιωμένους, να μου περιγράψουν τα νιάτα τους, τη νοσταλγία τους για εκείνα τα χρόνια, τις πιθανές συμμετοχές τους σε πολέμους, να συγκρίνουν το τότε με το τώρα, με φοιτητές, νέα παιδιά, γεμάτα όνειρα για το μέλλον τους, ή όχι;μήπως τελικά τα όνειρα γκρεμίστηκαν επειδή κάποιοι άλλοι αποφάσισαν πριν απο αυτούς για αυτούς; Με κυριεύει μια ακατανίκητη περιέργεια, για τα πάντα και κυρίως για μια όψη της ζωής, τη δυσάρεστη, στην οποία τις περισσότερες φορές γυρίζουμε την πλάτη γιατί πάντα κοιτάμε και καμιά φορά ζηλεύουμε, τους πάνω απο εμάς και όχι τους κάτω. Αυτή η όψη όμως υπάρχει, συνεχίζει να υφίσταται και με το να γυρίζουμε μονίμως το βλέμμα αλλού όχι μόνο δε βοηθάμε τους συνανθρώπους μας, αλλά και εμάς τους ίδιους. Μετά απο κάποια χρόνια, κοιτάζοντας αυτό το άρθρο, θα ήθελα να βάζω ένα μικρό 'ν' σε κάθε γραμμή, σε κάθε εμπειρία που περιγράφω επιβεβαιώνοντας οτι τη βίωσα και νιώθοντας πιο γεμάτος και ολοκληρωμένος άνθρωπος να τα καταγράψω όλα αυτά σε ένα βιβλίο που θα χτυπά κατευθείαν στην καρδιά και το νου κάθε λογικά σκεπτόμενου ανθρώπου, με σκοπό όχι να γίνω γνωστή, αλλά να ευαισθητοποιηθούν όλο και περισσότεροι άνθρωποι και να καταλάβουν πως τόποτα και ποτέ δεν είναι δεδομένο. Δεν ξέρω αν θα γίνω καλύτερος άνθρωπος, σίγουρα όμως περισσότερο συνειδητοποιημένος!