Την Τετάρτη 02/10 είχα γράψει στο blog το Laternative ένα χρονογράφημα με αφορμή την έκδοση από την Warp του άλμπουμ του Gonjasufi, A sufi and a Killer. Αφού περιέγραψα διάφορες εικόνες της πόλης κατέληξα στην παρακάτω παράγραφο:
«To A Sufi and a Killer το ακούω σήμερα όσες ώρες είμαι ξύπνιος. Στο repeat. Δε με νοιάζει να συγκρατήσω τα κομμάτια, να δώσω περισσότερη σημασία σε κάποιο "γύρισμα" ή sample ή να σταχυολογήσω επιρροές, επιδράσεις και υφολογικό στυλ. Θέλω, απλά, να το ακούω μέχρι να με καλέσει η “μαμά δουλειά”, το Lost, το Entourage και το κρεβάτι μου πάλι. Επίσης, δεν με νοιάζει αν είναι φτιαγμένο από υπολογιστές, κλαπατσίμπανα, βιολοντσέλα ή τρομπέτες. Είναι σαν να έχεις το ραδιόφωνο ανοικτό και να παίζει σε μια γωνία ένα ποτπουρί από ήχους πως σου φαίνονται γνωστοί, παλιακοί και μοντέρνοι. Όλα μαζί: Blues, jazz, ρεμπέτικα, ethnic, trip hop, νταμπ-στεπ, lounge, ροκ... Μια γερή δόση μουσικής που πότε τριγυρνάει σε γνωστά κατατόπια και πότε σου κλείνει το μάτι υπενθυμίζοντας σου πως “μη στεναχωριέσαι ρε man! Ωραία πράγματα θα βγαίνουν πάντα”.»
Η αλήθεια είναι πως τότε τα πίστευα και τα περισσότερα τα πιστεύω και τώρα όσον αφορά το δισκογραφικό κομμάτι του Sufi που συντάραξε συθέμελα τα νεανικά αυτιά αυτής της πόλης. Πρώτη φορά μας επισκέφθηκε τον Σεπτέμβριο στα 8 χρόνια του Bios. Πολλά είχαν ακουστεί για αυτό το event. Ότι ήταν μεγαλεπήβολο, ότι κάποιοι ζεστάθηκαν, ότι κάποιοι δεν διασκέδασαν και ότι κάποιοι ξετρελάθηκαν. Εγώ κρατάω το live των Moderat (περισσότερα για εκείνη τη βραδιά εδώ). Τότε ο Gonja είχε παρουσιαστεί σαν mc του Gaslamp Killer και είχε μαζέψει όλα τα κουρέματα της πόλης. Από τις φράντζες μέχρι τα ράστα. Ο δεύτερος σκράτσαρε και ο πρώτος έχωνε. Είχε ένα κέφι, είχε ένα ρυθμό αλλά ήταν περισσότερο hip hop πανηγύρι πάρα ένα live. Αυτό δεν με ενόχλησε και τόσο.
(φωτό από το site του bios)
Την Παρασκευή εμφανιζόταν με full band πάλι στο Bios. Αυτοί που είχαν απογοητευτεί από ελάχιστα ως πολύ από το live του Σεπτεμβρίου περίμεναν αυτήν την ημέρα με πολύ αγωνία. Η μπάντα θα απεκάλυπτε καλύτερα την ποιότητα του Sufi. Έλα που έγινε το αντίθετο. Ασύνδετοι μεταξύ τους, χωρίς ρυθμό στα κομμάτια, προσπαθούσαν συνεχώς να αποδείξουν διαρκώς ότι είναι περισσότερο «κλασμένοι» παρά συγκρότημα. Τα κομμάτια δεν άρχιζαν, δεν τελείωναν και τα sampler χανόντουσαν μέσα σε μια ακατάσχετη βαβούρα. Ούτε ο εξαιρετικός ήχος του bios δεν μας έσωζε από την ηχητική μαντάρα.
Κάναμε λάθος τελικά με τον αποθεώσουμε τόσο γρήγορα τον Gonjasufi ή ο ίδιος δεν μπορεί ν’ αποδώσει live; Φταίμε εμείς που δεν καταλαβαίνουμε τα hip hop πανηγύρια ή οι patchwork συνθέσεις που δεν μπορεί ν’ αποδοθούν με τη «συνοδεία ορχήστρας»; Να παραδεχτούμε την αφέλεια μας στο να τον ανακηρύξουμε αμέσως τον μουσικό sufi της καρδιάς ή να το βουλώσουμε γιατί με την επόμενη δισκογραφική του δουλειά θα μας αποσβολώσει για μια ακόμη φορά;
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Hipster είναι αυτός που πήγε το Σάββατο το βράδυ στους Baby Guru στο Dogs ή στους Gravitysays_i στην Τεχνόπολις;
Και τα δύο συγκροτήματα ήταν εξαιρετικά. Περισσότερα για το δεύτερο από τον Μιχαλόπουλο την Πέμπτη στο τεύχος της lifo.
σχόλια