Ελεύθερος συνειρμός: Φιλία...

    Φιλία.Συνειδητή επιλογή ή υποχρέωση?Επιλέγουμε να συνάπτουμε σχέσεις φιλίας με συγκεκριμένους ανθρώπους επειδή μέσα από την παρέα τους,τα γέλια τους,τις ώρες που περνάμε μαζί ζούμε? ή επειδή πρέπει να υπάρχουν γύρω μας για να ζήσουμε?(απλά να υπάρχουν ως σκιές δηλαδή) Αδελφική φιλία δεν υπάρχει εν τέλει.Εκεί έχω καταλήξει.Όλοι χρειάζονται φίλους γύρω τους για να ζήσουν. Κυρίαρχη θέση,όμως, πάντα το ΕΓΩ.Το ΕΜΕΙΣ παραγκωνίζεται και παραμένει στην αφάνεια.Όσο για αυτούς που, βλακωδώς κατά την κοινωνία πράττουν το αντίθετο,χαρακτηρίζονται ως θύματα.Η καλοσύνη ταυτόσημη με την ηλιθιότητα.Εκεί καταντήσαμε.Πίσω από τις λυκοφιλίες με ένδυμα φιλίας πάντα ελλοχεύει το προσωπικό συμφέρον ή ο εγωισμός.Τα αγνά συναισθήματα εκλείπουν. Το "αγαπάτε αλλήλους" καταρρίπτεται από όποια οπτική γωνία και αν το δει κανείς.Μα ποιοί μιλούν για τα παραπάνω;Μα πού ζούσανε;Σε άλλο κόσμο;Τόσο στενόμυαλοι ήτανε; ή μήπως τυφλοί;Δεν παρατηρούσαν την κοινωνία,τον άνθρωπο;Πρέπει να εκσυγχρονιστούμε.Στην προκειμένη περίπτωση "αγαπάτε αλλήλους, υπό προϋποθέσεις".Ναι, έτσι φαντάζει προσγειωμένο στην πραγματικότητα.Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα και τα θυσιάζουμε στο βωμό των αληθινών συναισθημάτων.Αν είναι δυνατόν.Είμαστε άνθρωποι που πρέπει να δρουν αυθόρμητα? Όχι,μηχανές είμαστε που τρέχουμε στον αγώνα της καθημερινότητας κοιτώντας μόνο τις επιδόσεις μας.