Μια σύμπτωση κάνει την εμφάνιση της Fairuz στο Ηρώδειο επετειακή! Ήταν ακριβώς πενήντα χρόνια πριν, το 1957, που η σπουδαία αυτή τραγουδίστρια πραγματοποιούσε τον πρώτο μεγάλο της θρίαμβο, με τον Πράσινο Γλυκό Λίβανο, κάτω από τα αστέρια και σ' ένα κατάμεστο θέατρο - στα ερείπια του Ναού του Διός στο Μπάαλμπεκ. Ένα κοινό με τον πρόεδρο της χώρας ανάμεσά του, που εκείνο το βράδυ τής έδινε το χρίσμα του εθνικού συμβόλου, της σημαντικότερης τραγουδίστριας του Λιβάνου, της «πρέσβειρας στ' άστρα»!
Αυτό το κορίτσι από τις φτωχογειτονιές της Βηρυτού, τη χορωδία του νεοϊδρυθέντος Εθνικού Ραδιοφώνου, το Conservatoire, που μόλις λίγα χρόνια πριν είχε κάνει τα πρώτα της βήματα με μπάντες από την Αργεντινή με τανγκό και bossa nova στα μεταπολεμικά κοσμικά κέντρα του «Παρισιού της Μέσης Ανατολής», στο πλευρό των αδελφών Ραχμπανί. «Το κορίτσι του βουνού», όπως είχαν βαφτίσει οι δημοσιογράφοι τη Νουχάντ Χαντάτ, τη σεμνή Μαρωνίτισσα που το όνειρό της ήταν να γίνει δασκάλα. Τελικά θα ακολουθούσε το όνειρο όλων των άλλων που θεωρούσαν αδιανόητο αυτό το μεγάλο ταλέντο να μην ακολουθήσει την καριέρα που η φωνή της τής επεφύλασσε. Πρώτα ο σπουδαίος συνθέτης της εποχής Χαλίμ Ελ Ρουμί, ο οποίος έμελλε να της χαρίσει το πρώτο της σουξέ, το Ιτάμπ (=κατηγορία), και ένα νέο όνομα: Φαϊρούζ (=τιρκουάζ, πολύτιμο πετράδι).
Ακολουθεί ο γάμος της με τον έναν εκ των δύο αδελφών Ραχμπανί, τον Ασί, χάρη στον οποίο προσηλυτίζεται στην Ορθοδοξία, ενώ μαζί ξεκινούν και χτίζουν τη θρυλική τους καριέρα. Αμέτρητα άλμπουμ, συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό του Καΐρου, το κέντρο της αραβικής καλλιτεχνικής ζωής, ταινίες, τηλεόραση, οπερέτες, θέατρο, ατέλειωτες περιοδείες ανά τον κόσμο. Σιγά σιγά, σαν μια άλλη Καλσούμ, ενώνει κι αυτή τον αραβικό κόσμο, ενώ οι σημαντικότεροι άραβες συνθέτες και στιχουργοί γράφουν ειδικά γι' αυτήν τραγούδια που σήμερα ξεπερνούν τα οχτακόσια.
Η μεγάλη φήμη της την ταξιδεύει σε όλες τις αραβόφωνες χώρες, αλλά και σε κάθε άκρη της γης, από το Μπουένος Άιρες μέχρι το Σίδνεϊ, από το Μόντρεαλ μέχρι το Ντουμπάι· της ανοίγει τις πύλες του Lincoln Center στη Νέας Υόρκης, του Olympia στο Παρίσι, τα μεγαλύτερα concert halls της Δύσης. Επίσημη προσκεκλημένη προέδρων και βασιλιάδων, τιμές, δόξες, παρασημοφορήσεις. Παρ' όλα αυτά αρνείται να τραγουδήσει κατ' αποκλειστικότητα σε ιδιωτικές συνάξεις των ισχυρών. Όπως αρνείται να πάρει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς κατά τον δεκαπενταετή εμφύλιο σπαραγμό του Λιβάνου, ή να εγκαταλείψει τη χώρα, όπως έκανε σύσσωμη η ανώτατη τάξη της χώρας. Δεν φοβήθηκε ακόμα κι όταν βομβαρδίστηκε το ίδιο της το σπίτι, ενώ απέρριψε όλες τις προτάσεις να τραγουδήσει πατριωτικού χαρακτήρα τραγούδια στο ραδιόφωνο.
Μετά το τέλος του πολέμου, επιστρέφει το 1998 με μια θριαμβευτική βραδιά στο Μπάαλμπεκ. Έκτοτε οι εμφανίσεις της γίνονται όλο και πιο σπάνιες, πιο επιλεκτικές, σε διεθνή φεστιβάλ. Συνεργάζεται σχεδόν κατ'αποκλειστικότητα με το γιο της Ζιάντ, θεωρείται η μεγαλύτερη εν ζωή τραγουδίστρια του αραβικού κόσμου, μετά από κάθε περιοδεία επιστρέφει πάντα στο σπίτι της στο προάστιο Αντίλιας, ενώ κάθε Μεγάλη Εβδομάδα δεν χάνει καμιά λειτουργία στην εκκλησία της ενορίας της, ως βαθιά θρησκευόμενη χριστιανή. Παρά το διαζύγιό της από τον Ασί δεν θυσιάζει την οικογενειακή εστία για κοσμικότητες, και δεν παύει να επιβεβαιώνει ότι παραμένει για τους Άραβες η μεγάλη τραγουδίστρια του λαού!
σχόλια