Farah

Είχε τα πιο όμορφα μάτια και τα πιο ξανθά μαλλιά. Ντρεπόμουν να την κοιτάξω. Ήταν με διαφορά η πιο όμορφη.

Και όταν είχε κάτσει δίπλα μου στο λεωφορείο, ή την άλλη φορά στις παραδόσεις, νόμιζα πως όλοι με ζήλευαν.

Κάποτε είχε έρθει με μια συγκλονιστικά τεράστια περμανάντ για να της πω αν μου άρεσε.

Μας άρεσε να πηγαίνουμε για καφέ σε παρακμιακές πλατείες με συνταξιούχους και μικρά παιδιά.

Ή να χορεύουμε Alice Cooper σε ντισκοτέκ με χρωματιστα φώτα.

Ή να πηγαίνουμε να μυρίζουμε όλα τα σαμπουάν στα μαγαζιά.

Μια φορά είχαμε ανέβει πολύ ψηλά σε ένα εργοστάσιο και βλέπαμε τη θάλασσα. Δεν μπόρεσα να βγω από το ασανσέρ γιατί φοβάμαι πολύ τα ύψη, αλλά μου άρεσε.

Μετά φάγαμε κι έφυγα.

Μια φορά μου είχε πει πως ήξερε τι είχα και δεν την πείραζε. Αμέσως μετά πήγαμε στη χοροεσπερίδα ενός συλλόγου Tae Kwon Do. Κατά λάθος.

Κατά λάθος;