Όπως θα θυμάστε κάποιοι,πριν λίγες μέρες σας μίλησα ουσιαστικά για τον τσακωμό με τον κολλητό μου. Τον φίλο μου απο το γυμνάσιο... Τον άνθρωπο που τόσα χρόνια δεν είχαμε τσακωθεί ούτε μία φορά... Γιατί συνήθως με άφηνε να τσακώνομαι μόνη μου... Και μετά απο κανα δυο βδομάδες ξαναβρισκόμαστε σα να μην έχει συμβεί τίποτα...
Σα γνήσιο καθικάκι (συγνώμη για τα γαλλικά μου) δεν μου είχε απαντήσει όλο το Σαββατοκύριακο. Σήμερα τα ξημερώματα και αφού είχα χάσει 3 μέρες ύπνου, δεν άντεξα και του έστειλα, όχι ένα, ούτε δύο... αλλά ένα σχεδόν 7πλό μήνυμα! Φυσικά κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου...
Έρχεται η αναφορά πριν δύο ώρες... Τίποτα! Εγώ ξαπλωμένη στο κρεβάττι (σαν καθηγήτρια αγγλικών έχω την τύχη να ξεκινάει η δουλειά μου μεσημέρι, μετά τις 2) κάνοντας μια πολύ καλή μίμηση της σβούρας(!) και ξαφνικά πριν λίγο ακούω "τουιτ τουιτ...τουιτ τουιτ...sms!"... Τινάχτηκα ολόκληρη και ξαφνικά διαβάζω...
"ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΧΩ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΝΩ ΣΚΟΠΙΜΑ, ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΒΑΡΥ ΠΕΠΟΝΙ, ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΟ MAIL ΓΙΑ ΤΟΝ .......... ΑΡΓΗΣΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΣΕ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΠΩΣ ΤΗ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΒΕΒΙΑΣΜΕΝΗ 'Η ΗΜΙΤΕΛΗ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΥ ΑΡΓΩ, ΤΟ ΞΕΡΩ. ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ ΑΠΟΨΕ. ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ Σ'ΑΓΑΠΩ. ΠΟΛΥ."
Καλημέρα σε όλους σας συμ-bloggers μου!!!!
Απόψε θα κοιμηθώ! 
(Λογικά...εκτός αν με εκδικηθεί το σώμα μου με μία υπερένταση και με δείτε να τριγυρνάω στους διαδρόμους της lif(e)o...)
σχόλια