Το άγαλμα του Rocky κοντά στο Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ ενοχλούσε την Jessie Hemmons, μια 24χρονη καλλιτέχνιδα. Το έβρισκε κακόγουστο, macho και τουριστικό. Έτσι αποφάσισε να το «βομβαρδίσει» με ροζ υφαντικό νήμα, χρησιμοποιώντας απλά μια
πτυσσόμενη σκάλα και μια βελόνα. Έπλεξε ένα ροζ γιλέκο με κουκούλα πάνω στο άγαλμα του γνωστού boxer των sequel της δεκαετίας του 80, και πάνω του έγραψε τη φράση «Go See The Art» παροτρύνοντας τους τουρίστες να επισκεφθούν το Μουσείο.
Η Hemmons αποκαλεί αυτή την πράξη καλλιτεχνικού βανδαλισμού «Yarn Bombing», στα ελληνικά «βομβαρδισμός με νήμα», προσαρμόζοντας τον όρο που χρησιμοποιείται αντιστοίχως στο γκράφιτι. Η παραδοσιακή τέχνη του πλεξίματος και η ‘μαμαδίστικη’ συνήθεια που έχουν να σκεπάζουν τα παιδιά τους, μεταφέρονται στα κομμάτια που
συνθέτουν το αστικό τοπίο. Πυροσβεστικοί κρουνοί, φανοστάτες, γραμματοκιβώτια, ποδήλατα, αυτοκίνητα, ακόμη και λεωφορεία ή γέφυρες έχουν βομβαρδιστεί με νήμα κατά καιρούς.
Είναι πλέον παγκόσμιο φαινόμενο και έχει εξαπλωθεί από την Αμερική στην Ευρώπη, την Ασία και όλο τον κόσμο. Στο Ντενβερ μια ομάδα καλλιτεχνών, οι Ladies Fancywork Society, έπλεξαν κρόσια πάνω σε κορμούς δέντρων, παγκάκια και τηλεφωνικούς θαλάμους, ενώ
στο Λονδίνο οι Knit The City γέμισαν φράχτες και σιντριβάνια με χρωματιστές κλωστές. Στη Μελβούρνη της Αυστραλίας η γνωστή ως Bali φτιάχνει πλεκτά καλύμματα για ποδήλατα και στάσεις λεωφορείων.
Για να καταγράψουν τις ευπαθείς δημιουργίες τους που αρχίζουν να ξεφτίζουν μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι καλλιτέχνες αφού τραβήξουν φωτογραφίες και video τα ανεβάζουν στο διαδίκτυο.
Μητέρα του κινήματος θεωρείται η 37χρονη Magda Sayeg από το Τεξας όταν το 2005 έφτιαξε ένα μάλλινο κάλυμμα για το χερούλι της πόρτας, στη μπουτικ της στο Χιουστον. Το κομμάτι αυτό το ονόμασε Alpha. Το 2009 απέκτησε αναγνωρισιμότητα και πήρε μια ώθηση μετά την έκδοση του βιβλίου «Yarn Bombing: The Art of Crochet and Knit Graffiti».
Το yarn bombing αναπτύσσεται μέσα από ένα ευρύτερο κίνημα Do-It-Yourself που στοχεύει να επαναφέρει παραδοσιακές χειροτεχνίες όπως το πλέξιμο, την κηπουρική, ακόμη και την ανατροφή οικόσιτων ζώων. Η αναβίωση της χειροτεχνίας φαίνεται και στην τέχνη μέσα από την αντιπαράθεση των δυο οξύμωρων στοιχείων: κάτι το χειροποίητο
μέσα σε ένα αστικό και βιομηχανικό περιβάλλον.
Τα τελευταία χρόνια η Sayeg δέχθηκε παραγγελίες από περίπου 500 εταιρείες που πλήρωσαν 20 χιλ. δολάρια για πλεκτές συσκευασίες των προϊόντων τους. Πέρσι η Toyota την προσέλαβε να πλέξει ένα χριστουγεννιάτικο πουλόβερ στο μοντέλο Prius για ένα διαφημιστικό. Ακολούθησαν κι άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες, και όχι μόνο. Αυτό που φαίνεται να τραβάει τους ενδιαφερόμενους είναι η ρετρό αισθητική
και το οικείο ύφος των χειροτεχνιών της. «Παλιότερα ταυτιζόμουν με underground καλλιτέχνες» εξομολογείται. «Τώρα οι άνθρωποι ακριβώς με τους οποίους φοβόμουν να συναναστραφώ, είναι και εκείνοι που μου ζητούν να συνεργαστούμε...»
Πηγή: Νew York Times
σχόλια