Γραμμή ανθρωπιάς

Facebook Twitter
0

Φωτογραφία: Siegfried Modola/Shoot the Earth/ActionAid

Η 63χρονη Priscilla Ekuru εξηγεί την κατάσταση. «Τα παιδιά μας πεινάνε και είναι άρρωστα γιατί δεν έχουμε αρκετό φαγητό να τους δώσουμε. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα τώρα. Δεν είναι όπως παλιά. Η ξηρασία μας έχει χτυπήσει τόσο που ακόμα και οι ελέφαντες βγαίνουν τη νύχτα από το πάρκο και έρχονται στο χωριό για νερό και τροφή. Εχτές το βράδυ κάποιος παραλίγο να σκοτωθεί από έναν θυμωμένο ελέφαντα.»

Σήμερα διάβασα ένα δημοσίευμα της ActionAid αναφορικά με την έλλειψη τροφής και νερού στην Ανατολική Αφρική. Καθημερινά πεθαίνουν δεκάδες άνθρωποι απο υποσιτισμό, ενώ τα ζώα εξαιτίας της έλλειψης τροφής τρώνε πλαστικές σακούλες (!) και πεθαίνουν.  Η Κένυα έχει κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ενώ η Σομαλία βρίσκεται επίσημα σε κατάσταση λιμού.

Πόσο εξωπραγματική φαντάζει άραγε για τον  πολιτισμένο κόσμο η εικόνα μιας πεινασμένης  γυναίκας που δένει σχοινί γύρω απο τη μέση της προκειμένου να μη νιώθει πείνα; Πρόκειται για μια πρακτική που εφαρμόζεται  σε αυτές τις χώρες και η οποία μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο όταν οι γυναίκες αυτές λύνουν ξαφνικά τα σχοινιά επειδή βρήκαν τροφή. Κι όταν λέμε τροφή, εννοούμε άγρια δηλητηριώδη φρούτα.

Πόσες φορές δεν έχετε δει στην τηλεόραση ή στις εφημερίδες αυτούς τους ανθρώπους; Άνθρωποι που αγωνίζονται μέρα με τη μέρα για να κρατηθούν στη ζωή. Γονείς, μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι, ανάπηροι. Και το βλέμμα τους μια ικεσία, ένα κρυμμένο παράπονο. Σα να τους ξέβρασε σε ξέρα η ζωή. Και οι υπέυθυνοι κάνουν το πιο λιγόψυχο πράγμα που θα μπορούσαν να κάνουν, το πιο άσχημο, το πιο άδικο και καταδικαστέο, αδιαφορούν.

Έρχονται στιγμές που νοσταλγώ την παιδική μου ηλικία .Τότε που  λόγω άγνοιας και αθωότητας  φανταζόμουν τον κόσμο σαν ένα πολύχρωμο μπαλόνι στα χέρια μου. Το πετούσα ψηλά κι ύστερα άνοιγα την αγκαλιά μου να το πιάσω. Ένα πολύχρωμο όμορφο μπαλόνι. Δικό μου. Ολότελα δικό μου. Μια ψευδαίσθηση. Μια χίμαιρα. Ένα τρελό ονειράκι.

Καλώντας στο 210 9212321 (ΑctionAid) ίσως καταφέροουμε να ζωντανέψουμε αυτό το τρελό ονειράκι και να δημιουργήσουμε ένα αλλιώτικο μπαλόνι, γεμάτο χαμόγελα, μόνο χαμόγελα. Αξίζει μια προσπάθεια,δε νομίζετε;

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ