Η 19χρονη που βραβεύτηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας βγάζει υπέροχες φωτογραφίες
Γνωρίστε τη Μαρία Σαλταούρα και τις εικόνες της φωτογραφικής ομάδας που ξεχώρισαν
FacebookTwitter"Οτιδήποτε νιώθω πως είναι όμορφο δίπλα μου και δίνει μια άλλη ματιά στη ζωή, θέλω όχι μόνο να το φωτογραφίζω, αλλά και να το χαζεύω με τις ώρες"
H Μαρία Σαλταούρα μόλις έκλεισε τα 19 και την περασμένη Κυριακή είδε το όνομά της να συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα σε εκείνα των βραβευθέντων του φεστιβάλ 'Νύχτες Πρεμιέρας'. Παραμένει αδιευκρίνιστο αν έχει έστω και ελάχιστο ταλέντο στην υποκριτική ή την σκηνοθεσία μια και η διάκρισή της αφορούσε το βραβείο της φωτογραφικής ομάδας του φεστιβάλ. Πέρσι ξεκίνησε τις σπουδές της στη φωτογραφία και παράλληλα εργάζεται σε κατάστημα με vintage ρούχα στο κέντρο της Αθήνας. Προέκταση του χεριού της, μια Nikon D3100 με την οποία ελπίζει να έχει μεγάλη πορεία. Αυτή ήταν σίγουρα μια καλή αρχή. Μας συστήνεται, μοιράζεται μαζί μας τις εικόνες που βραβεύτηκαν και τη φρέσκια, κοριτσίστικη ματιά μιας νέας δημιουργού.
" Με τη φωτογραφία μπορώ να πω πως είχα μια αμυδρή σχέση από αρκετά νεαρή ηλικία. Ο μπαμπάς μου είχε την κλασσική Ζenit της εποχής, οπότε όλο και κάποιο φιλμάκι βρισκόταν στο σπίτι. Θυμάμαι πως όπου και να πηγαίναμε ήθελα να έχουμε μαζί τη φωτογραφική για να απαθανατίσουμε τις διάφορες δραστηριότητες. Η φωτογραφία που με έκανε να αγαπήσω αυτήν την τέχνη, τραβήχτηκε όταν ήμουν στην τρίτη γυμνασίου. Με μια κλασσική ψηφιακή compact και μια φίλη έστησα μια "θεματική φωτογράφιση". Αν θυμάμαι καλά πήραμε μπαλόνια,2 φορέματα και αρχίσαμε να παίζουμε με το φακό. Άρχισε να τραβάει η μία την άλλη, αλλά μετά από λίγο πήρα τη μηχανή στα χέρια και δεν την άφησα ξανά. Το συναίσθημα όταν βλέπαμε τις φωτογραφίες και μου έλεγε πως είναι πολύ όμορφες, με έκανε να νιώσω απίστευτη χαρά. Το καλοκαίρι της πρώτης λυκείου, οι γονείς μου, μου έκαναν δώρο την ήμι επαγγελματική φωτογραφική που έχω και τώρα και από τότε την έχω σχεδόν πάντα μαζί μου. Ήταν η εποχή όπου όλοι είχαν ανοίξει λογαριασμό στο facebook και ήθελαν μια ιδιαίτερη profile pic όπως έλεγαν. Είχαμε ήδη ξεκινήσει με τις φίλες μου μια σειρά mini "φωτογραφήσεων" με διαφορετική θεματολογία κάθε φορά, τις οποίες χρησιμοποιούσαν για τη συγκεκριμένη ηλεκτρονική πλατφόρμα. Παράλληλα άρχισε να μου κεντρίζει το ενδιαφέρον η φωτογραφία μόδας, οπότε ξόδευα αρκετό χρόνο χαζεύοντας αντίστοιχα sites και "αντιγράφοντας" πόζες, χρώματα και σκηνικά για να τα μεταφέρω στις δικές μου λήψεις. Όταν άρχισαν να μου ζητάνε να τους βγάλω φωτογραφία για το facebook, κατάλαβα πως κάτι υπάρχει. "
Νύχτες Πρεμιέρας.Μπορώ να πω με σιγουριά τώρα που τελείωσε πως ήταν, είναι και θα είναι, μεγάλη εμπειρία για μένα. Μεγάλο "σχολείο" αν μπορώ να το θέσω έτσι. Αρχικά,μέσα σε 12 μέρες έμαθα πράγματα πάνω στη φωτογραφία που μπορεί να μάθαινα πολύ αργότερα. Για αυτό ευθύνονται άμεσα οι υπεύθυνοι φωτογράφοι του φεστιβάλ που μας είχαν αναλάβει. Πάντα δίπλα μας, να μας βοηθάνε όλους με τεχνικά και αισθητικά χαρακτηριστικά, να απαντάνε ερωτήσεις, να μας ασκούν κριτική (hard κριτική αλλά έτσι πρέπει, αλλιώς δεν θα μάθεις) Οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ στους δυο αυτούς ανθρώπους. Πέρα από αυτό είχαμε τη τύχη να γνωρίσουμε σημαντικούς ανθρώπους του καλλιτεχνικού και μη χώρου. Όσο για τη νίκη... θα πω απλά απρόσμενο. Όλοι μας προσπαθήσαμε αρκετά για αυτό και δεν το περίμενα. Πέρα από αυτό όμως σημασία είχε η συμμετοχή σε αυτό το υπέροχο φεστιβάλ, η νίκη ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα.
FacebookTwitter Από την πρώτη στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με τον κόσμο των τεχνών και της φωτογραφίας ήταν όλοι δίπλα μου και με υποστήριζαν 200%.Γονείς, φίλοι, η αδελφή μου. Δεν είναι και λίγες οι φορές που τους έχω βασανίσει γα μια λήψη. FacebookTwitter Μαρία Σαλταούρα - portfolio Nύχτες Πρεμιέρας 2014
"Νομίζω πως είμαι πολύ φιλόδοξη. Πρώτα απ' όλα θέλω να μάθω όσο πιο σύντομα μπορώ τα πάντα για τη φωτογραφία και όλες τις πτυχές της. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά, την ιστορία της, τα κινήματα, την αισθητική της, τα ΠΑΝΤΑ! Έχω εμμονή με αυτό. Επιπλέον θέλω οπωσδήποτε να επεκτείνω τις σπουδές μου, κάποιο μεταπτυχιακό, σπουδές σε κάποιο συγκεκριμένο κλάδο της φωτογραφίας...ακόμα δεν ξέρω σίγουρα αλλά το σκέφτομαι πολύ. Επειδή όμως η φωτογραφία δεν είναι κάτι που το μαθαίνεις μόνο μέσα από τη θεωρία, αλλά και από την πράξη, θα ήθελα πολύ να κάνω την πρακτική μου σε κάποιο στούντιο. Huge Dream να δουλέψω σε περιοδικό μόδας ή να έχω το δικό μου στούντιο όπου και θα ασχολούμαι με την καλλιτεχνική και τη φωτογραφία μόδας περισσότερο. Αλλά έχουμε ακόμα δρόμο..."
"Οτιδήποτε νιώθω πως είναι όμορφο δίπλα μου και δίνει μια άλλη ματιά στη ζωή, θέλω όχι μόνο να το φωτογραφίζω αλλά και να το χαζεύω με τις ώρες. Επίσης αγαπώ τα "μικροπράγματα" και τις μικρές μικρές λεπτομέρειες στη ζωή και στην καθημερινότητα. Πιστεύω πως είναι αυτά που σου δίνουν έμπνευση, εικόνες, ζωντάνια, είναι αυτά που σου ορίζουν το συναίσθημα. Ως φωτογράφος μπορώ να πω πως γοητεύει ιδιαίτερα η φωτογραφία μόδας σε συνδυασμό όμως με καλλιτεχνικά στοιχεία. Η μείξη αυτή θεωρώ πως μπορεί να δημιουργήσει μαγικές εικόνες, και είναι κάτι παραπάνω από απλή απεικόνιση της μόδας, έχει έναν "τύπο". Εννοείται πως μου αρέσει και η καλλιτεχνική φωτογραφία, και αρκετό ενδιαφέρον έχει και η φωτογραφία δρόμου. Λόγω σχολής έχω κάνει και κάποιες φωτογραφίσεις still life/διαφημιστικής. Πηγή έμπνευσης για μένα εκτός από τα παραπάνω που ανέφερα, είναι και οι εικόνες που βλέπω γύρω μου. Μου αρέσει να παίρνω εικόνες/ιδέες από δυο διαφορετικούς φωτογράφους και να δημιουργώ κάτι καινούριο ή το φως που πέφτει πάνω στο παράθυρο και δημιουργεί σκιά, αντανακλάσεις...τέτοια πράγματα. "
Δοκίμασε μια φορά εκεί που θα βρίσκεσαι μες το πλήθος του κόσμου που τρέχει πανικόβλητος να προλάβει, να χαμηλώσεις το βηματισμό σου, να πάρεις ανάσα και να κοιτάξεις λίγο καλύτερα γύρω σου. Πίστεψέ με θα βρεις και θα δεις πράγματα που δεν το περιμένεις.
" Όσο κλισέ και αν ακουστεί, αγαπώ την Αθήνα. Είναι η πόλη που έχει τα πάντα, γεγονός που βοηθάει πολύ στη δημιουργία εικόνων και όχι μόνο. Η αλήθεια είναι πως πολλοί από εμάς πιστεύουν ότι λόγω της κρίσης η Αθήνα είναι απλά μια γκρίζα πόλη, γεμάτη άγχος, πίεση, μουντά πρόσωπα και αρνητικό συναίσθημα που δεν προσφέρει και πολλά. Για μένα αυτό είναι λάθος. Ναι, συμφωνώ μεν με τα παραπάνω , αλλά δοκίμασε μια φορά εκεί που θα βρίσκεσαι μες το πλήθος του κόσμου που τρέχει πανικόβλητος να προλάβει, να χαμηλώσεις το βηματισμό σου, να πάρεις ανάσα και να κοιτάξεις λίγο καλύτερα γύρω σου. Πάρε ένα καφέ και κάθισε στο πάρκο ελευθερίας για παράδειγμα. Πίστεψέ με θα βρεις και θα δεις πράγματα που δεν το περιμένεις. Εγώ το κάνω καθημερινά αυτό και έχω παρατηρήσει σημεία που δεν βλέπεις τρέχοντας. Κρίμα δεν είναι να τα χάνεις; Ας αργήσεις και 5 λεπτά. Φωτογραφικά η Αθήνα με εμπνέει μέσα από τα κτίρια της. Αυτός ο συνδυασμός των πολυκατοικιών, των εργατικών συνοικισμών, των σύγχρονων και των κλασσικών κτιρίων έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Μεγάλη μου αγάπη, τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια και οικοδομές."
" Για μένα η χαρά μου ως φωτογράφος χωρίζεται σε δυο στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι η στιγμή που ολοκληρώνεις το έργο σου. Η ευχαρίστηση στο να βλέπεις έτοιμη τη λήψη σου και να λες "αυτό είναι"και να νιώθεις πως αυτό που είχες στο μυαλό σου είναι αποτυπωμένο στο χαρτί και είναι αν όχι καλύτερο από ότι είχες φανταστεί , τουλάχιστον αντάξιο της ιδέας σου. Το δεύτερο στάδιο είναι η αντίδραση. Δείχνεις τη φωτογραφία στον υπόλοιπο κόσμο και αμέσως βλέπεις την αντίδραση του προσώπου τους. Χαρά, απορία, ενθουσιασμός, απέχθεια, σύγχυση, χαμόγελο, αδιαφορία; Όλα είναι δεκτά. Μεγαλύτερη επιβεβαίωση είναι προφανώς το θετικό feedback αλλά ακόμη καλύτερο είναι το να θέλουν να ερμηνεύσουν κατά κάποιο τρόπο τη φωτογραφία. Δείχνει ενδιαφέρον για το έργο σου, επομένως για την προσωπική σου ματιά. Δεν είναι και λίγο..."
Φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο της Μαρίας Σαλταούρα
σχόλια