ΚΙΝΗΣΗ

Η κατάρα του πεύκου

Η κατάρα του πεύκου Facebook Twitter
0

Από Τα Ψηλά Βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Ένα ποίημα που μου διάβαζε ο πατέρας μου όταν ήμουν μικρή.

«Γιάννη, γιατί έκοψες τον πεύκο; Γιατί; Γιατί;»

Αγέρας θάναι, λέει ο Γιάννης και περπατεί.

Ανάβει η πέτρα, το λιβάδι βγάνει φωτιά

Να' βρισκε ο Γιάννης μια βρυσούλα, μια ρεματιά!

Μες το λιοπύρι, μες στον κάμπο να ένα δεντρί...

Ξαπλώθη ο Γιάννης αποκάτου, δροσιά να βρει.

Το δέντρο παίρνει τα κλαριά του και περπατεί!

Δεν θ΄ ανασάνω, λέει ο Γιάννης, γιατί, γιατί;

«Γιάννη, που κίνησες να φτάσεις;»

«Στα δυο χωριά.»

«Κι ακόμα βρίσκεσαι δω κάτου; Πολύ μακριά!»

«Εγώ πηγαίνω, όλο πηγαίνω. Τι έφταιξα εγώ;

Σκιάζεται ο λόγκος και με φεύγει, γι' αυτό είμαι δω

Πότε ξεκίνησα; Είναι μέρες... για δυο, για τρεις...

Ο νους μου σήμερα δε ξέρω, τ΄ είναι βαρύς»

«Να μια βρυσούλα, πιε νεράκι να δροσιστείς»

Σκύβει να πιει νερό στη βρύση, στερεύει ευθύς.

Οι μέρες πέρασαν κι οι μήνες, φεύγει ο καιρός,

Στον ίδιο τόπο είν' ο Γιάννης, κι ας τρέχει εμπρός...

Να το χινόπωρο, να οι μπόρες, μα πού κλαρί;

Χτυπιέται ορθός με το χαλάζι, με τη βροχή.

«Γιάννη, γιατί έσφαξες το δέντρο, το σπλαχνικό,

που 'ριχνεν ίσκιο στο κοπάδι και στο βοσκό;»

Ο πεύκος μίλαε στον αέρα - τ' ακούς, τ' ακούς;-

και τραγουδούσε σα φλογέρα στους μπιστικούς.

«Φρύγανο και κλαρί του πήρες και τις δροσιές

Και το ρετσίνι του ποτάμι απ΄ τις πληγές.

Σακάτης ήταν κι ολόρθος, ως τη χρονιά,

Που τον εγκρέμισες για ξύλα, Γιάννη φονιά!»

«Τη χάρη σου ερημοκλησάκι, την προσκυνώ,

Βόηθα να φτάσω κάποιαν ώρα και να σταθώ...

Η μάνα μου θα περιμένει κι έχω βοσκή...

Κι είχα και τρύγο... Τι ώρα νάναι και τι εποχή;

Ξεκίνησα το καλοκαίρι -να στοχαστείς-

Κι ήρθε και μ' ήβρε ο χειμώνας μεσοστρατίς.

Πάλι Αλωνάρης και λιοπύρι! Πότε ήρθε; Πώς;

Αγιε, σταμάτησε το λόγκο, που τρέχει εμπρός.

Αγιε, το δρόμο δεν τον βγάνω -με τι καρδιά;-

Θέλω να πέσω να πεθάνω, εδώ κοντά.»

Πέφτει σα δέντρο απ΄ το πελέκι... βογκάει βαριά.

Μακριά του στάθηκε το δάσος, πολύ μακριά.

Εκεί τριγύρω ούτε χορτάρι, φωνή καμιά

Στ΄ αγκάθια πέθανε, στον κάμπο, στην ερημιά.

0

ΚΙΝΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ