Κολάζ: Ένας Αμερικανός στο Παρίσι

Facebook Twitter
0

     Η τελευταία ταινία του Woody Allen ("Μεσάνυχτα στο Παρίσι") που αποτέλεσε μια κινηματογραφική επιτυχία και απέσπασε τις καλύτερες κριτικές, αποτελεί ένα νοσταλγικό ταξίδι στη πόλη του φωτός. Εκτός από την ιδιαίτερη ματιά του σκηνοθέτη, αλλά και τη φωτογραφία της ταινίας που έκανε τη μεταφορά στην πόλη του Παρισιού να μοιάζει τόσο μαγευτική, η μουσική που έχει επιλεγεί στη συγκεκριμένη ταινία συμπληρώνει ιδανικά το ρομαντικό σκηνικό.


    
      Η υπόθεση διαδραματίζεται σε μία από τις ωραιότερες πόλεις της Ευρώπης στις καλύτερες εποχές της. Περνώντας από διάφορες  χρονικές στιγμές -όπως την δεκαετία του '20 ή την Βelle Εpoque- μεταφέρει στο θεατή την ατμόσφαιρα των εποχών αυτών. Μεγάλες φυσιογνωμίες, σημαντικοί συγγραφείς, ονειροπόλοι καλλιτέχνες και ατμοσφαιρική μουσική. Η ταινία, μας κάνει να θυμηθούμε, να ξεσκονίσουμε τη δισκοθήκη μας, και να απολαύσουμε ξανά τα ιερά τέρατα της μουσικής: Ella Fitzgerald Billie HolidayLouis ArmstrongFrank Sinatra. Φέρνει στο προσκήνιο ξανά την jazz, τα blues, τη μουσική των καμπαρέ.

     Πιο συγκεκριμένα, εκφράζει όλη την ατμόσφαιρα που επικρατεί στα twenties, σημείο αναφοράς για τη γέννηση της jazz και παρουσιάζει με εύστοχο τρόπο τους σημαντικούς εκφραστές της. Σε ένα μεγάλο μέρος της ταινίας βλέπουμε τον Cole Porter (Yves Heck) να μας ερμηνεύει τα τραγούδια του, κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο. Άλλοτε με ένα πιάνο σε κάποιο παριζιάνικο αρχοντικό, άλλοτε στα περίφημα μπαρ της εποχής όπου μαζεύονται όλοι οι "ιδιαίτεροι" καλλιτέχνες..

   Βέβαια οι υπεύθυνοι της μουσικής της ταινίας, δεν αμελούν να περιγράψουν παραστατικά τα είδη που επικρατούν στη ρομαντική εποχή, γύρω στα τέλη του 1800. Έτσι ο θεατής απολαμβάνει πολύχρωμες σκηνές από τα καμπαρέ του Moulin Rouge, χορεύτριες του καν-καν και τη μουσική του Offenbach που ακούγεται κατά τη διάρκεια του μουσικού αυτού ταξιδιού.

   Τελικά η αίσθηση που επικρατεί είναι πως ο σκηνοθέτης αφουγκράζεται σωστά το κλίμα της εποχής και εμφανίζει όλους τους πρωταγωνιστές της τότε μουσικής σκηνής για τους οποίους το Παρίσι αποτελούσε μια στάση στην πορεία τους. Με τη βοήθεια αυτής της μουσικής πανδαισίας  μια απλή ιστορία, γίνεται ένα ταξίδι στο όνειρο και η ταινία του Woody Allenμια "φανταστική" καλλιτεχνική δημιουργία!

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ