Μονόλογος μιας παντρεμένης Αθηναίας που απατά

Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, έτσι κι εσύ δεν έχεις σε μεγάλη εκτίμηση τον εαυτό σου, δεν πιστεύεις σε σένα, δεν έχεις αυτοπεποίθηση, και δεν τον αγαπάς ιδιαίτερα μη πώ τον έχεις για φτύσιμο. Είναι ο τρόπος που μεγαλώνουμε που μας κάνει έτσι, πάνω σ΄αυτό βασίζεται το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, πρέπει να παράγει άβουλους και αδύναμους ανθρώπους, που να μη πιστεύουν στον εαυτό τους, οπότε θα χρειάζονται κάποιο θεό, ή αρχηγό, για να πιστέψουν και να τους κατευθύνει. Θα μου πείς που κολλάνε αυτά με τις σχέσεις μεταξύ αντρών γυναικών, αλλα αν το ψάξεις λίγο, θα δείς τις ομοιότητες της κοινωνικής λειτουργίας, με τις σχέσεις, θα δείς ποιοί επιβάλλονται σε ποιούς, θα δείς ποιοί υπομένουν τα πάντα χωρίς να αντιδρούν ουσιαστικά, και πόσο τους υπολογίζουν οι κυρίαρχοι, κι όσο πιο πολλά ανέχονται, τόσα περισσότερα τους κάνουν, και παρ΄όλα αυτά, λένε ευτυχώς που έχω κι αυτό, ζούν με το φόβο μη το χάσουν, να χάσουν τί όμως, τη σκλαβιά τους;Αν θές καλύτερη ζωή για σένα, είναι πολύ απλό, πρέπει να το αποφασίσεις, πρέπει να αγαπησεις τον ευατό σου, να τον εκτιμήσεις, να τον πιστέψεις, να μη αφήσεις ποτε κανέναν να σε μειώσει, πίστεψέμε, έχεις πολύ περισσότερα θετικά απ΄οσα μπορείς να φανταστείς κι απ΄όσα σου έχουν μάθει οτι έχεις. Πρέπει να βάλεις τις δικές σου αρχές και όρια στην ζωή σου, αν δεν τα βάλεις εσύ, θα τα βάλει κάποιος άλλος,και θα είσαι υποχείριό του. Μια βασική αρχή που έχω εγώ, και την έχω διδάξει στις κόρες μου είναι, οτι δεν ανέχομαι οτιδήποτε θίγει την αξιοπρέπειά μου, και πρέπει να παραδεχτείς, σ΄αυτή τη σχέση που περιέγραψες, δεν ήσουν και πολύ αξιοπρεπής.Ξέρεις, η ευτυχία ή η δυστυχία, είναι κυρίως ζήτημα επιλογής, είναι στάση ζωής, αυτό που ψάχνει αυτό βρίσκει ο καθένας. Αν θέλεις πραγματικά να είσαι χαρούμενη κι ευτυχισμένη, αν θέλεις μια σχέση όμορφη και γεμάτη, απλά πίστεψέτο, θα γίνει.Να χαμογελάς με το όμορφο χαμογελό σου, είναι μεταδοτικό, και κάνει την εξουσία να ανησυχεί.Σου εύχομαι τα καλύτερα, είμαι σίγουρος οτι δεν θα έρθουν, θα τα κερδίσεις μόνη σου.

Λάμπρο, σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου γιατί μου δίνουν αφορμή να πω πολλά περισσότερα. Επειδή δεν με ξέρεις να σε ενημερώσω ότι είμαι μία γυναίκα όμορφη, μορφωμένη και επιτυχημένη στη δουλειά μου. Έχω προσπαθήσει πολύ στη ζωή μου και έχω καταφέρει πολλά ειδικά στον επαγγελματικό τομέα. Επίσης οι έννοιες αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια είναι σύμφυτες του χαρακτήρα μου και των αξιών με τις οποίες μεγάλωσα. Ωστόσο το αδύνατο σημείο μου ήταν ότι ήμουν για αρκετά χρόνια μόνη χωρίς αυτό να μοιάζει αδυναμία παρά μόνο σε όσους βρίσκουν να πατήσουν πάνω σε αυτό. Οι υπόλοιποι με βρίσκουν απλά ανεξάρτητη ίσως και επιλεκτική. Η λογική του προηγούμενου post ήταν να δείξω τι καταστάσεις προκύπτουν από την απιστία με θύματα ακόμα και ανθρώπους που δεν φταίνε ή έχουν καθαρά και αγνά κίνητρα. Αν πρόσεξες είπα ότι για αυτόν τον άνθρωπο θα χαιρόμουν να γίνω δεύτερη μητέρα για τα παιδιά του. Αυτό δεν σήμαινε για εμένα χαμηλή αυτοεκτίμηση, αντίθετα υπεροχή έναντι της πρώτης μητέρας τους που δεν δίστασε να ρισκάρει την οικογένεια της με την απιστία της. Επιπλέον, τον άφησα να αποφασίσει και δεν είπα τίποτα για την επιλογή του, ενώ ήξερα ότι έπεσε θύμα εκβιασμού από την γυναίκα που τον πρόδωσε. Δεν ήμουν αυτή που γύριζε πίσω και δέχτηκα την ήττα μου, όσο άδικη κι αν ήταν, με αξιοπρέπεια. Αυτό έκανε εκείνον να μην μπορεί να αντισταθεί, αλλά και πάλι υποκύπτοντας στον "ιερό σκοπό" των παιδιών να με ταπεινώνει ενώ εγώ του είχα φερθεί με ακεραιότητα. Όσο για το "μαζί" και "ευτυχισμένοι" που αναφέρω είναι σε αποσιωπητικά για τους ευνόητους λόγους. Επιπλέον, επειδή έχεις κόρες πρόσεξε τους τρόπους με τους οποίους τις αντιμετωπίζεις γιατί βλέπω κρυμμένο σεξισμό. Βλέπεις εμένα με καταδίκασες μόνο και μόνο επειδή βρέθηκα στη μέση μιας σχέσης χωρίς δική μου πρωτοβουλία και ενώ κάποιος με είχε πείσει με τον τρόπο του ότι δεν θα γύριζε στη γυναίκα του. Αν στη θέση μου ήταν ένας άντρας θα με έκρινες με τον ίδιο τρόπο;

Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου για τις σχέσεις και τον καπιταλισμό (γιατί αυτο είναι το σύστημα που περιγράφεις). Και όντως το τρίγωνο που συμμετείχε η θετις έχει τα χαρακτηριστικα των εξουσιαστικων-καταπιεστικων σχέσεων και η ίδια είχε τον πιο ταπεινωτικο ρόλο. Συγχαρητήρια επισης για την πορεία που είχες με την γυναίκα σου ως τώρα, ανήκεις στο 2ο/ο των παντρεμένων. Αλλά πιστεύω οτι η ιστορία της κοπελιάς εδώ (ανηκοντας στο 98ο/ο των υπολοίπων) είναι μια ιστορία του πως το πάθος δραπετεύει από τα μικροαστικά αναχωματα του γάμου, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχουν οι σταθερές βάσεις που έχεις εσυ στον γάμο σου. Πάντως τα 280 σχόλια δείχνουν πόσο μπερδεμένοι είμαστε. . .

Θέτις, αν και η αρίθμιση έχει γίνει πανηγύρι, θα σου απαντήσω απο εδώ.Μπήκα τυχαία σήμερα εδώ και είδα την απάντησή σου στο σχόλιό μου, που μου δημιούργησε μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη. Κατ΄αρχήν δεν καταλαβαίνω πού σε καταδίκασα, εγώ νόμιζα οτι είμαι με το μέρος σου, εκτός κι αν εννοείς καταδίκη την αναφορά μου σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και αξιοπρέπεια. Για την πρώτη όπως σου έγραψα, είναι κάτι που λείπει απο την πλειψηφία των ανθρώπων, και είναι αποτέλεσμα του τρόπου που μεγαλώνουμε, και εξηγώ τους λόγους (που πιστεύω εγώ) που γίνεται. Το οτι έχεις πετύχει πολλά πράγματα (και μπράβο σου) επαγγελματικά, δεν σημαίνει κατι ιδιαίτερο για την αυτοεκτίμηση, υπάρχουν πολύ αξιόπιστα τέστ αυτοεκτίμησης, που βασίζονται σε πολυετείς ψυχολογικές μελέτες, που το αποδεικνύουν. Μπορείς να ψάξεις να τα βρείς, το σίγουρο είναι οτι θα εκπλαγείς απο το αποτέλεσμα, αν το κάνεις εσύ, και το δώσεις και στους γνωστού σου να το κάνουν, θα δείς ανθρώπους πολύ πετυχημένος να έχουν απο χαμηλή έως καθόλου εκτίμηση για τον εαυτό τους.. Για την δεύτερη μιλώ καθαρά για την σχέση που περιγράφεις, και δεν έχει να κάνει συνολικά με το άτομό σου και τον χαρακτήρα σου, πώς θα μπορούσε άλλωστε αφού όπως πολύ σωστά λές, δεν σε γνωρίζω, το συμπέρασμά μου το έβγαλα απο τα γραφόμενά σου. Γράφεις για την σχέση σου (μετα τα όμορφα) "ήμουν διατεθειμένη να κάνω ΠΟΛΛΕΣ ΘΥΣΙΣΕΣ για αυτόν τον άνθρωπο" γιατί να κάνεις ΠΟΛΛΕΣ (το τονίζω) θυσίες για ένα άνθρωπο που ουσιαστικά δεν γνώριζες; "θα ήμουν πολύ χαρούμενη να γίνω δεύτερη μητέρα για τα παιδιά του" γιατί δέν είχαν πρώτη; αυτά θα ήταν χαρούμενα; "η γυναίκα του που την είχε αφήσει κι ο γκόμενος, έβαλε μπροστά τα παιδιά, κι αυτός που τπους είχε αδυναμία (τί καλός μπαμπάς) την δέχτηκε πίσω (και τί μεγαλόψυχος). Με άδειασε με ταπεινωτικό τρόπο, και βρέθηκα εκτός της ευρύτερης παρέας, με την ταμπέλα,τρίτο πρόσωπο στον γάμο" παρ΄όλα αυτά δεν κατηγορείς αυτόν, αλλα την γυναίκα του, σε ένα άρθρο που έχει γραφτεί για την Κατερίνα, και κάποιες έχουν ξεσπαθώσει για την ανεξαρτησία και την χειραφέτηση των γυναικών, και τον φαλοκρατισμό και πουριτανισμό των αντρών. "Ενόσω είχε γυρίσει στην γυναίκα του, βρισκόμασταν σε αραιά διαστήματα (παρ΄όλο που σε είχε αδειάσει ταπεινωτικά) και μας (σέ λέω εγώ, πίστεψέ με) διακατείχαν πολύ έντονα συναισθήματα που τα εκδηλώναμε με έντονο σεξ, εξομολογήσεις, και κλάματα" ;;;;; " Μου απάντησε.........οτι όλο αυτό έπρεπε να τους συμβεί, καθώς και οτι εγώ ήμουν το μόνο ΑΠΟΣΤΗΜΑ που του είχε μείνει απο αυτή την περιπέτεια. Σταματάω εδώ, και η απορία μου είναι η εξής, Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΟΥ, Η ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΟΥ, ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΣΟΥ (που γράφεις εσύ, εγώ δεν την θεωρώ αξία, την συχαίνομαι) ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ; ή για να το πώ διαφορετικά, ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΙΓΟΝΤΑΙ; μιά και όπως μου γράφεις, αυτές οι ένοιες είναι σύμφυτες με τον χαρακτήρα σου και τις αξίες που μεγάλωσες. Ειδικά αυτό το "δεν ήμουν αυτή που γύριζε πίσω, και δέχτηκα την ήττα μου όσο άδικη κι αν ήταν, με αξιοπρέπεια" κι ενώ έχεις γράψει, οτι αφού γύρισε στην γυναίκα του, βρισκόσαταν σε αραιά διαστήματα και κάνατε έντονο σέξ, με ξεπερνάει, σίγουρα πολύ αξιοπρεπής τρόπος για να δεχτείς την ήττα σου. Λές οτι θα χαιρόσουν να γίνεις δεύτερη μητέρα των παιδιών του, χωρίς να τα ρωτήσεις βέβαια, και αυτό δεν σήμαινε για σένα χαμηλη αυτοεκτίμηση αλλα υπεροχή έναντι της πρώτης μητέρας τους (γιατί όχι απλώς μητέρα τους;), εγώ πάλι αυτό το λέω, ανύπαρκτη αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση, γιατι είσαι έτοιμη να δεχτείς τα πάντα, με μόνο αντάλαγμα, λίγα ψίχουλα ψεύτικης (όπως αποδείχτηκε, άλλο αν εσύ δεν θέλεις να το παραδεχτείς) αγάπης, αλλα το λέω επιπλέον και ανευθυνότητα και πλήρη άγνοια, για το πώς είναι η συμβίωση με δύο ξένα παιδιά που η μάνα τους ζεί, και πολύ περισσότερο σε περίπτωση που υπάρξουν και άλλο ή άλλα δικά σου. Χωρίς να θέλω να σε θίξω ειλικρινά, και μια και ανάφερες τις κόρες μου, (αλήθεια πού διέκρινες τον σεξισμό μου, γιατι εγώ δεν τον διακρίνω) τους έχω πεί οτι αυτό λέγεται φτύσιμο, άλλοι - άλλες βέβαια το ονομάζουν ψιχάλα ή και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, απόψεις είναι αυτές.Υ.Γ - Στις ενήλικες σεξουαλικές σχέσεις δεν υπάρχουν αθώα θύματα με αγνά και καθαρά κίνητρα. Αδύναμα, άβουλα, μαζοχιστικά, κλπ, ναί, ΑΘΩΑ ΟΧΙ. Και μπορεί να μη είχες την πρωτοβουλία και να βρέθηκες στην μέση, ήξερες όμως πολύ καλά τι συνέβαινε, και ήθελες να πειστείς απο τον τρόπο του, όμορφη είσαι, πετυχημένη, και μορφωμένη, δεν είσαι (ήσουν) και λίγο ψιλιασμένη; δεν γίνεται να παρουσιάζεσαι σαν αθώα παιδούλα που δεν ξέρει απο αυτά, εκτός κι αν κατέβηκες απο το Κορακοχώρι. Και δεν σε καταδίκασα, ούτε σε καταδικάζω, ούτε καταδικάζω κανένα, (δεν έχω κανένα λόγο άλλωστε) ειδικά για τέτοια θέματα, την γνώμη λέω σε ένα ιστολόγιο ποικίλης ύλης, σε δυό τρείς μέρες θα έχει ξεχαστεί. Και ναί, αν ήσουν άντρας, με τον ίδιο τρόπο θα σε έκρινα, τις γυναίκες τις έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, πολύ μεγαλύτερη απ΄ό,τι εσύ, κρίνοντας πάντα απο την συμπεριφορά σου, αλλα και απο το πώς δικαιολογείς τον για λίγο καιρό εραστή σου, και κατηγορείς την γυναίκα του, και θλίβομαι κάθε φορά που τις βλέπω να πέφτουν τόσο χαμηλά.

Λάμπρο, έχεις ξεχάσει πώς είναι ο έρωτας. Εγώ πάλι επειδή το θυμήθηκα, είπα να μην καταδικάσω ούτε εμένα ούτε καν την Κατερίνα.

Θέτις, δεν έχω ξεχάσει τι είναι ο έρωτας, επειδή τον ένιωσα τουλάχιστον τρείς φορές μέχρι να γνωρίσω την σύντροφο της ζωής μου, και επειδή μου άρεσε αυτό το δυνατό συναίσθημα, σκέφτηκα να το κρατήσω οσο περισσότερο γίνεται με την σύντροφό μου, βασίζοντας την διάρκειά του, στην σεξουαλική μας απόλαυση, κι απ΄όσο αντιλαμβάνομαι πέτυχε.Μη μπερδεύεις τον έρωτα με την καψούρα, το ένα είναι ανυπότακτη ελευθερία, το άλλο είναι αδυναμία χαρακτήρος, υποταγή και σκλαβιά.Βέβαια υπάρχει και ο φόβος μπροστά στην ελευθερία, που τρομάζει τους ανθρώπους, και προτιμούν να είναι σκλάβοι.