Είδα προχθές τον Άρη Σπηλιωτόπουλο στην εκπομπή του Θέμου Αναστασιάδη και δεν χρειάστηκαν παρά μόνο μερικά αποκαλυπτικά δευτερόλεπτα ελαφρολαϊκού διαλόγου για να αποκαλυφθεί εμπρός μου η αστειότητα ολόλαμπρη, ένας υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, ο οποίος μετά το απροκάλυπτο «βγάζω εγώ ο ίδιος τα σκυλιά μου στο πάρκο» που είχε πει σαν τη Μαρία Αντουανέτα σε άλλη εκπομπή, ήρθε τώρα να ολοκληρώσει την πολυώροφη τούρτα της ξιπασιάς του, στολίζοντάς τη με μια καραμελωμένη Ναόμι Κάμπελ και μια Μέριλ Στριπ από ζάχαρη.
Οι παρακάτω παρατηρήσεις αφορούν τρεις φράσεις συνολικής διάρκειας 65 δευτερολέπτων (βλ. από 0:44 έως 1:49 στο παρακάτω βίντεο):
Α) «Εδώ είχα φέρει τη Μέριλ τη Στριπ για να γυρίσουμε το Mamma Mia και την πηγαινοέφαιρνα κιόλας... τον Τζορτζ Κλούνι δεν θα φέρω να του απονείμω το χρυσό μετάλλιο της πόλης;! [σημ. το δεύτερο σκέλος της απάντησης εννοείται λόγω της ερώτησης που προηγήθηκε]».
Έτσι, λοιπόν, και εκλεγεί ο name-dropper Άρης Σπηλιωτόπουλος, η Αθήνα ως άλλη Τσινετσιτά και χολιγουντιανή Λεωφόρος των Αστεριών θα υποδέχεται μετά βαΐων και κλάδων, γκρεμίζοντας τα τείχη της, όποιον κινηματογραφικό ή άλλο σταρ επιθυμεί να πασπαλίσει την πόλη με την ελεημοσύνη της παρουσίας του εδώ. Αυτό είναι ένα σοβαρό επικοινωνιακό σχέδιο σε συνέχεια της αλήστου μνήμης θητείας του κ. Σπηλιωτόπουλου στο υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης όταν, σύμφωνα με τις δηλώσεις του στο ίδιο απόσπασμα, ήταν επιφορτισμένος με την ικανοποίηση των «παραξενιών» της Μέριλ Στριπ.
Πόσο βιτσιόζικες ήταν οι παραξενιές, δεν λέει. Αν του άρεσε και του χάιδεψε τον επαρχιωτισμό του να «πηγαινοφέρνει» (και μάλιστα με ελικόπτερο όπως αποκαλύπτει παρακάτω) ένα βραβευμένο με όσκαρ ιερό τέρας, δεν λέει –αλλά το φανταζόμαστε. Τι δουλειά είχε ένας υπουργός με θεσμικό ρόλο να κάνει τον σοφέρ-παραδουλεύτρα της Μέριλ Στριπ είναι ένα ερώτημα που δεν θα απαντηθεί ποτέ στην ουσία του. Πόσο στοίχισε όλο αυτό; Στο επόμενο απόσπασμα...
Β) «Το υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης ήταν ο βασικός χρηματοδότης του Mamma Mia».
Το Mamma Mia ήταν μια παραγωγή με προϋπολογισμό 52 εκατομμύρια δολάρια και εισπράξεις στο box office 608,9 εκατομμύρια. Υπάρχουν άραγε σε κάποιο τεφτέρι καταγεγραμμένα πόσα εκατομμύρια έδωσε ο -σύμφωνα με τον τότε αρμόδιο υπουργό- βασικός χρηματοδότης, δηλαδή το ελληνικό Δημόσιο, αλλά και πόσα μας γύρισαν πίσω από το τεράστιο περιθώριο κέρδους που προκύπτει από τα νούμερα, ώστε να τα κάνουμε σχολεία, νοσοκομεία, γεφύρια κι όλα τα άλλα που συνήθως τάζουν αόριστα οι πολιτικοί στα κουτορνίθια; Δεν πιστεύω να συμμετείχαμε μόνο στο κόστος χωρίς μερίδιο από τα κέρδη, ε;
Αν πάλι δεν το εννοούσε ακριβώς έτσι αυτό το «βασικός χρηματοδότης» ο κύριος Σπηλιωτόπουλος και απλά είπε (δημόσια σε μεγάλο κανάλι) μια κουταμάρα για να περάσει η ώρα, να το δηλώσει υπεύθυνα γιατί έχουμε αρχίσει να χάνουμε το μέτρημα με τόσα χωρατά.
Γ) «Η Ναόμι Κάμπελ είχε ζητήσει από μένα να φωτογραφηθεί στο Παναθηναϊκό Στάδιο [...] κι ενώ η κοπέλα ήθελε να διαφημίσει την Ελλάδα, το υπουργείο Πολιτισμού δεν την άφησε για να είμαστε εξώφυλλο στο Vogue με ό,τι αυτό σημαίνει».
Από πού να το πρωτοπιάσω αυτό τώρα;
Η Ναόμι Κάμπελ κλήθηκε να φωτογραφηθεί πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 για editorial μόδας της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ έκδοσης της Vogue. Η ίδια δεν είχε καμιά σκορδοκαΐλα, όμως αυτή είναι η παρεξηγημένη δουλειά ενός μοντέλου: να πηγαίνει όπου του δίνουν τα χρήματα που ζητάει και να φωτογραφίζεται.
Ούτε καμιά Ναόμι σήκωσε το τηλέφωνο να πάρει τον Άρη (όπως πολύ ωραία θα μπορούσε να το διακωμωδήσει σε σκετσάκι ο Μάρκος Σεφερλής: «έλα Αρούληηηηηη...»), ούτε αν δίναμε στο περιοδικό άδεια για το Παναθηναϊκό Στάδιο αντί για τα άλλα locations στα οποία τελικά φωτογραφήθηκε η Ναόμι Κάμπελ, θα μας έκανε καμιά τρελή διαφήμιση, όντας το εξώφυλλο ενός περιοδικού με διανομή αποκλειστικά στη δική μας επικράτεια. Εκτός κι αν αυτό που εννοεί ο Άρης Σπηλιωτόπουλος είναι η αναζωπύρωση του εσωτερικού τουρισμού, δηλαδή οι επισκέπτες από τον Πύργο Ηλίας, την Ορεστιάδα Έβρου και το Νυμφαίο Φλωρίνης ή τέλος πάντων όσοι από αυτούς αντιγράφουν πιστά τη βίβλο της εφήμερης μόδας.
Όλα αυτά δεν τα είπε (δυστυχώς) ο Άρης επειδή στριμώχτηκε από ερωτήσεις και τα 'χασε. Και μόνη της η άκακη Δούκισσα Νομικού να είχε παραμείνει στο τραπέζι, χωρίς τα γατόνια Θέμο και Περρή, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος ήταν εξ αρχής αποφασισμένος να δώσει ρεσιτάλ χολιγουντιανής επικοινωνιακής πολιτικής για να φανεί πιο συμπαθής, με τον ίδιο βέβαια τρόπο που μας είναι συμπαθείς οι μεγαλομανείς Μαντάμ Σουσού και Ντένη Μαρκορά.
Eίχε ζηλέψει φαίνεται τη συνέντευξη του Μπάρακ Ομπάμα στον Ζακ Γαλιφιανάκη, εκεί όπου ο πλανητάρχης εμφανίζεται απολαυστικά αστείος και αυτοσαρκαστικός.
ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΤΑ ΕΝΝΟΟΥΣΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΡΗ (άλλο που εμάς μας φάνηκαν αστεία...)
Και για να ολοκληρώσω με αυτά τα βουκολικά, ψευτο-σοβινιστικά που δήθεν διαφημίζουν τον τόπο μας και είναι προφανές πόσο σου αρέσουν:
«Ξεύρεις τήν χώραν πού ἀνθεῖ φαιδρά πορτοκαλέα/ πού κοκκινίζ' ἡ σταφυλή/ και θάλλει ἡ ἐλαία;»
Εδώ είμαστε...
