Στην περίπτωση του Φινλανδού Έσα-Πέκκα Σάλονεν και της Ορχήστρας Philharmonia του Λονδίνου, η έννοια της συνάντησης κορυφής βρίσκει το απόλυτο νόημά της. Ένας από τους διαπρεπέστερους αρχιμουσικούς της γενιάς του (γενν. 1958, Ελσίνκι), με αξιόλογη, παράλληλα, συνθετική δραστηριότητα, και μια ορχήστρα με πρωταγωνιστική παρουσία τόσο στο βρετανικό όσο και στο διεθνές μουσικό στερέωμα ολοκληρώνουν στην Αθήνα την πρώτη σεζόν της ανανεωμένης, μόνιμης συνεργασίας τους, παρουσιάζοντας ένα ελκυστικό πρόγραμμα: το Δεύτερο κοντσέρτο για πιάνο του Λιστ (σολίστ ο Γιάννης Βακαρέλης) και την Έκτη συμφωνία του Μάλερ.
Το Δεύτερο κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του Λιστ έκανε πρεμιέρα το 1857 στη Βαϊμάρη υπό τη διεύθυνση του ίδιου του συνθέτη. Λιγότερο δεξιοτεχνικό σε σχέση με το Πρώτο, είναι πολύ πιο πρωτότυπο σε ό,τι αφορά τη φόρμα του που πλησιάζει περισσότερο στα συμφωνικά ποιήματα του συνθέτη. Μάλιστα ο ίδιος, ήδη στο χειρόγραφο, το αναφέρει ως «συμφωνικό κοντσέρτο». Με πρωτότυπο τρόπο χειρίζεται ο Λιστ και τον σολίστα, που μέσα από μια σειρά παραλλαγών και θεματικών διαφοροποιήσεων οδηγεί τον ακροατή σ' ένα ευρηματικό φινάλε.
Χρονολογούμενη μεταξύ του 1903-1904, η Συμφωνία αρ. 6 σε λα ελάσσονατου Γκούσταφ Μάλερ, από ορισμένους αποκαλείται και «Τραγική». Ωστόσο, το τραγικό -μηδενιστικό ίσως- φινάλε της είναι αδόκητο, δεδομένου του ότι συνετέθη σε μια ιδιαίτερα ευτυχισμένη περίοδο της ζωής του Μάλερ: μόλις το 1902 είχε παντρευτεί την Άλμα Σίντλερ και στη διάρκεια της σύνθεσης της συμφωνίας γεννήθηκε η δεύτερη κόρη του. Αν και ο ‘Αλμπαν Μπεργκ την έχει περιγράψει ως «τη μόνη έκτη», παρά την «ποιμενική» του Μπετόβεν, η τόσο συναισθηματικά φορτισμένη αυτή συμφωνία εξακολουθεί να παραμένει από τις λιγότερο δημοφιλείς του συνθέτη.
σχόλια