Χωρίς επετείους και αναγκαστικές υπομνήσεις. Χωρίς τίποτε. Έτσι. Τελευταία μέρα του Αυγούστου-σα να την είχα δει στον ύπνο μου,σα να τη σκεφτόμουνα πολύ,σαν κάτι τέτοιο και σαν τίποτε απ' όλα αυτά.Ωσάν γλυκόπνοο δροσάτο αεράκι-ας το πούμε έτσι το δε/ σταμάτησα/ ποτέ/ να/ σε /σκέφτομαι /κι /όλα/ τ' /άλλα/ είναι/ να/'χουμε/ να/ λέμε.
Να'χουμε να λέμε,τώρα που πλάκωσαν πάλι οι τσίκενχαρτ κι οι χουανίτες με το ποτιστήρι και μάπα,θείο,το καρπούζι. Γιατί από τότε που έφυγες χάσαμε τελείως τη φόρμα μας,πάνε οι δωρεάν ασκήσεις αερόμπικ για δυσκίνητα μυαλά (ν' αγιάσει το στόμα σου Βασίλη Ραφαηλίδη) κι άρχισε να μυρίζει σάπια κρέατα το φωταγωγημένο γούπατο.
Κι έτσι,μια που και αφού,είπα να της ακουμπήσω δυο τρία δωράκια-γκαραντί αγαπημένα. Γιατί μιλούσε για τις αγάπες της η Μαλβίνα,τις έβγαζε βόλτα κεντρικά κεντρικά να ξέρουν όλοι ότι είναι μαζί-επίσημες και ακριβές.
για σένα,το λοιπόν, το Ρομαντικό καλοκαίρι της Αλεξάνδρας Πλαστήρα...
Η αλήθεια είναι πικρή
για τις φυτείες
μα οι αναμνήσεις
είναι ανώτερες
μια άλλη ζωή
είναι μέσα μου
καμένη φτωχή
βαρσοβία
μου έλεγες πώς είναι
πεθαμένη
μα να που έβρεξε
κι έγινε
ακόμα
πιο ρομαντικό
το καλοκαίρι
για σένα, ένα πλάνο της συμμαθήτριας Ορνέλλας...
για σένα, μερικές ξυραφιές απ' τις Λευκές νύχτες στο Βατικανό,της Σωτηροπούλου...
Μένω στο Βατικανό . Σ' αυτή την πολυκατοικία οι περισσότεροι είναι ταξιτζήδες .Τώρα τις νύχτες δεν κοιμάμαι πια καθόλου. Κάθομαι στο κρεβάτι μου, στο σκοτάδι,κοιτάζω το φωτισμένο διάδρομο και μετράω τα φιλιά. ΄Ένα,δύο.τρία,δέκα...είκοσι φιλιά. Φιλιά,φιλιά, θέλω πιο πολλά φιλιά(...)Ποτέ δε φτάνουν. Μερικά χάνονται στους τοίχους. ΄Αλλα τρέχουν ασταμάτητα ή μένουν κολλημένα στο γλόμπο του διαδρόμου . Γυρίστε,γυρίστε σε μένα φιλιά.
για σένα, η Βάρκα του Εδουάρδου Σακαγιάν...
για σένα, κάτι λατρεμένα απ' τον Πεισίστρατο του Χειμωνά...
Όλα είναι δικά σου. Για σένα. Τάγραψα για σένα. Τάγραψα και τάμαθα απ' έξω. Σου τα είπα για να σου κάνω εντύπωση. Ξενυχτούσα και τάγραφα κι ύστερα τ' αποστήθιζα. Τάσβηνα και τα ξανάγραφα. ΄Υστερα τα μάθαινα απέξω. Να σου κάνω εντύπωση. Πως είμαι άνθρωπος διανοούμενος. Μια μεγαλοφυία σχεδόν(...)
για σένα, ένας Μύρτσος, από τότε...
για σένα, ένα δακρύβρεχτο της Φειρούζ...
(Για σένα.'Ετσι θα της έλεγα και θα τ' ακουμπούσα όλα στο τραπέζι της κουζίνας-για σένα γιατί μπαίνει φθινόπωρο κι έρχεται ψυχρούλα και μας λείπεις κι είπα να,αφού...)
σχόλια