Mένω ακριβώς στην κορυφή του Άλσους Παγκρατίου. Είμαι ανάμεσα σε τρία μεγάλα πάρκα της Αθήνας. Τρέχω στον Αρδηττό και όχι μόνο τρέχω, αλλά εκεί μαθαίνω και τα λόγια μου. Έχει κάτι ωραίες γωνιές με μικρά παγκάκια όπου επικρατεί απόλυτη ησυχία. Πουλάκια, χελώνες, σαλιγκάρια, κυκλάμινα – τα πρώτα κυκλάμινα της άνοιξης εκεί σκάνε. Κάθομαι εκεί πέρα και λέω τα λόγια μου δυνατά, αργά – δεν με ακούει κανείς, δεν περνάει κανείς. Μου αρέσει που τα πάντα είναι δίπλα μου. Πάω στο Εθνικό με τα πόδια. Πάω στο μάθημα της γιόγκα στου Ψυρρή με τα πόδια. Διασχίζω τον Εθνικό Κήπο και σε σαράντα λεπτά βρίσκομαι εκεί.
Όταν πρωτοήρθα, το ’88, στο Παγκράτι, όπου έχει πολλά υπόγεια σπίτια, ζούσαν πολλοί Αφρικανοί που έφεραν μαζί τους όλη την κουλτούρα τους. Η γειτονιά μύριζε κάρι και μπαχάρια. Ήταν πάρα πολύ ωραίοι και τότε, τη δεκαετία του ’80, δεν υπήρχε ας πούμε και αυτός ο ρατσισμός που υπάρχει σήμερα. Γι’ αυτούς η Ελλάδα ήταν το πρώτο βήμα για φύγουν. Γιατί συνήθως θέλανε να πάνε στον Καναδά, σε τέτοιες χώρες.
H πιο δυνατή, γερή μνήμη που έχω από την περιοχή και αυτό που θα συνδέω πάντα με αυτήν είναι το ότι εδώ μεγάλωσε η κόρη μου. Την έφερα δύο χρονών και μεγάλωσε στο Άλσος. Προνήπιο πήγε στην πλατεία Βαρνάβα. Υπήρχε τότε ένα καταπληκτικό bilingual σχολείο με παιδιά από μεικτούς γάμους, πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του, το Stepping Stone. Μετά πήγε εδώ δημοτικό και στο γυμνάσιο τη στείλαμε στο Αμερικάνικο Κολέγιο. Η κόρη μου έπαιξε και μεγάλωσε στο Άλσος.
Μου αρέσει πολύ το πώς έχει εξελιχθεί η περιοχή. Θεωρώ ότι έχει γίνει πολύ intellectual. Παλιά δεν είχαμε τίποτα εδώ. Ούτε εστιατόρια, ούτε καφέ, ούτε μπαρ και ο φόβος μου ήταν πάντα μη γεμίσει με φρικτά μαγαζιά σαν αυτά που υπάρχουν στο Γκάζι και στου Ψυρρή. Τα τελευταία χρόνια που έγινε το booming, όμως, όλα εξελίχθηκαν ωραία. Πρώτα άνοιξε το Αερόστατο, το οποίο είναι μαγικό μαγαζί, στο σωστό σημείο. Με χαλαρή τζαζ μουσική, ωραίο και mixed κοινό, παιδιά και πιο μεγάλους, χίπστερ, διανοούμενους, πάρα πολλούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Πολύς κόσμος.
Μετά το Αερόστατο, ακολούθησαν και άλλα μαγαζιά που προσέδωσαν έναν βερολινέζικο αέρα στην περιοχή, όπως το Boxes n’ Foxes που έχει ρούχα και αντικείμενα. Απέναντι, υπάρχει και άλλο μαγαζί με ρούχα που λέγεται Hallelujah, τελείως Βερολίνο, πραγματικά. Άνοιξαν και πολύ όμορφα μπαρ όπως το Tρίγωνο, υπάρχει ο Μαύρος Γάτος που είναι της μόδας, πολύ γκουρμέ και φθηνός. Η Αργυρώ, που είναι πρατήριο και φέρνει ψωμί απ’ όλους τους καλούς φούρνους της Αθήνας, φέρνει μέχρι και ζέα, που γενικά είναι δύσκολο να βρεις. Το Piggyπόπουλο, που έχει καταπληκτικό σουβλάκι και πολύ ωραίες σαλάτες. Ο καλύτερος κρεοπώλης της Αθήνας είναι για μένα ο Παπούλιας στην πλατεία Βαρνάβα, ενώ στην ίδια πλατεία βρίσκεται και το Sushi Bar στο οποίο πηγαίνω από την πρώτη μέρα. Ένα πάρα πολύ ωραίο βιβλιοπωλείο που άνοιξε πρόσφατα είναι οι Πλειάδες, ενώ υπάρχει και το Λεξικοπωλείο, με πολύ ωραία ξενόγλωσσα βιβλία και γενικά διεθνή Τύπο. Από πολιτιστικούς χώρους έχουμε πια και το Skrow Theater.
Αν μπορούσε να αλλάξει κάτι, θα ήθελα να φτιαχτεί το Άλσος, που πλέον δεν είναι ένα πάρκο που μπορείς να το χαρείς ως κάτοικος. Αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα. Υπάρχουν παντού ακαθαρσίες ζώων και τα σκυλιά αλωνίζουν ανεξέλεγκτα. Μόνο δυο-τρία σημεία είναι σε καλή κατάσταση. Το υπόλοιπο είναι πολύ βρόμικο. Σπάνε τις λάμπες, οπότε δεν έχει φωτισμό, κι έχει παντού μια άγρια, ανεξέλεγκτη βλάστηση. Γενικά, είναι πολύ απεριποίητο πάρκο. Όπως το θυμάμαι εγώ, με την κόρη μου να παίζει εκεί, δεν υπάρχει πια. Πιστεύω ότι οι γονείς που έχουν παιδιά πάνε σε άλλες περιοχές.
Πολλές φορές πηγαίνω στο Ωδείο Αθηνών, κάθομαι διακριτικά και βλέπω τους νέους που κάνουν break dance εκεί. Τέτοιες σκηνές δεν είναι εύκολο να τις βρεις σε αυτή την πόλη. Έχω την αίσθηση πως οι νέοι είναι παντελώς διωγμένοι από την Αθήνα. Παρ’ όλα αυτά, όμως, αυτοί βρίσκουν μια γωνίτσα και κάτι κάνουν. Στενοχωριέμαι που δεν υπάρχει η κουλτούρα του πάρκου. Πόλη χωρίς πεζοδρόμια. Πόλη που μισεί τον πεζό.
Τις μεγάλες μου βόλτες τις κάνω στον Αρδηττό, στον Εθνικό Κήπο και στην Ακρόπολη. Πάω και βρίσκω τα πιο ήρεμα μέρη, αυτά με το λιγότερο κόσμο. Μέρη που η φύση τούς δίνει μια ψευδαίσθηση ομορφιάς σε μια πόλη που έχει ασχημύνει πάρα πολύ. Ναι, η Αθήνα είναι μια άσχημη πόλη, αλλά είναι η πόλη μου. Την αγαπάω, την πονάω. Υπάρχουν κάποια βράδια που φαίνεται όμορφη από ψηλά, γιατί τα φώτα την καλύπτουν. Μου αρέσει το καλοκαίρι που πολύς κόσμος εδώ στο Παγκράτι κάνει πάρτι στο σπίτι. Βλέπω φωτεινά ρετιρέ και χαίρομαι. Δεν θα φύγω από την περιοχή. Δεν μετακινούμαι πολύ σε άλλες περιοχές και δεν βγαίνω αλλού τα βράδια. Μου αρέσει εδώ.
Η Θέμις Μπαζάκα παίζει στην Πρόβα Νυφικού που παρουσιάζεται στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη και ετοιμάζεται για την παράσταση Δυτική Αποβάθρα του Μπερνάρ Μαρί Κολτές σε σκηνοθεσία του Λουντοβίκ Λαγκάρντ που θ’ ανέβει επίσης στο Εθνικό Θέατρο τον Ιούνιο.
Hot Spots
Boxes n’ Foxes , Αρχελάου 23,210 7241223, 6944 472639, facebook.com/BOXESNFOXES
Hallelujah, Αρχελάου 32, facebook.com/hallelujahsocial
Tρίγωνο, Αμύντα 15 & Αρχελάου, 210 7243085
Μαύρος Γάτος, Πολέμωνος 4, 210 7236903
Αργυρώ, Αρριανού 29, 211 4063156, 6944 229549
Piggyπόπουλο, Αρχελάου 16, 210 7237100
Skrow theater, Αρχελάου 5, 210 7235 842, www.skrowtheater.com
Κρεοπωλείο Παπούλιας, Πύρρωνος 2 & Στίλπωνος 1, Αθήνα - πλατεία Βαρνάβα, 210 7518000
The Sushi Bar, Στίλπωνος 2, πλατεία Βαρνάβα, 210 7524354
Βιβλιοπωλείο Πλειάδες, Σπύρου Μερκούρη 62 ,210 724 9604
Λεξικοπωλείο, Στασίνου 13, 2107231201
σχόλια