Η τελευταία συναυλία «στεγάζει» μια ετερόκλητη συλλογή από περισσότερο ή λιγότερο γνωστά κομμάτια του ευρωπαϊκού 20ού αιώνα, με κοινό παρονομαστή την ενέργεια και το δυναμισμό: ξεκινώντας με τις Παραλλαγές σε ένα θέμα του Παγκανίνι (1941) του Πολωνού Βίτολντ Λουτοσλάβσκι (ακαταμάχητο μπουρλέσκ γραμμένο κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, όταν ο συνθέτης έπαιζε πιάνο στα καφέ της Βαρσοβίας), η συναυλία συνεχίζεται με δύο θρυλικά έργα: την Σονάτα για δύο πιάνα και κρουστά (1937) του Μπέλα Μπάρτοκ και την πιανιστική εκδοχή του έργου La valse (1919-1920) του Μωρίς Ραβέλ – νοσταλγική, ανελέητη απεικόνιση της Βιέννης της «μπελ επόκ», χαμένης στα συντρίμμια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η συναυλία τελειώνει με το έργο Χωρόχρονος Ι (1997) του Κρητικού, εγκατεστημένου στο Μόναχο Μηνά Μπορμπουδάκη, του οποίου η μουσική ξεχωρίζει για την ορμή και τη ζωτικότητά της, ενώ συχνά εμπνέεται από επιστημονικές και φιλοσοφικές ιδέες. Ο Χωρόχρονος Ι βασίζεται στις θεωρίες του φυσικού Στήβεν Χώκινγκ για την καταγωγή και το μέλλον του σύμπαντος.
Ερμηνεύουν: Αθηνά Καψετάκη, κρουστά / Σπύρος Λάμπουρας, κρουστά / Δημήτρης Καρύδης, πιάνο / Πέτρος Μόσχος, πιάνο.
σχόλια