Το πιο πετυχημένο ελληνικό fantasy

Το πιο πετυχημένο ελληνικό fantasy Facebook Twitter
Όταν ήμουν φοιτητής και διάβαζα μανιωδώς, υπήρχαν αξιόλογοι συγγραφείς που τους διάβασα πολύ αργότερα. Είναι και με τι σε βομβαρδίζουν. Ένα παιδί που θα πάει στο βιβλιοπωλείο θα επιλέξει εμένα ή τον Μάρτιν; Δεν έχει ακούσει για μένα τόσα πολλά πράγματα ή δεν έχει ακούσει καν. Όσο καλή θέληση και να έχεις, θα πάρεις αυτό που ακούς και βλέπεις περισσότερο. Ακούς π.χ. Blind Guardian και έχουν για τον Τόλκιν τραγούδι για τον έναν και τον άλλον. Για μένα δεν έχουν τραγούδια, δεν έχει γράψει ούτε καν η ελληνική μέταλ σκηνή.
0

Το πιο πετυχημένο ελληνικό fantasy Facebook Twitter

Η επική φαντασία και το φάνταζι είναι παραγνωρισμένα είδη. Για πολλά χρόνια δεν θεωρούνταν σοβαρή λογοτεχνία. Σίγουρα τα έκαναν γνωστά σε ένα ευρύτερο κοινό συγγραφείς όπως ο J. R.R. Tolkien με τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, αλλά αν δήλωνες ότι διάβαζες το 1990, πριν βγουν οι ταινίες, τραβούσες περίεργα βλέμματα. Μετά την τεράστια επιτυχία του Game of Thrones που είναι βασισμένο στην σειρά A Song of Fire and Ice του George R.R. Martin, τα πράγματα άλλαξαν ακόμα πιο πολύ.

Το πιο πετυχημένο ελληνικό fantasy Facebook Twitter

Η ελληνική επική φαντασία μπορεί να μην γνωρίζει την ίδια επιτυχία, αλλά υπάρχει και τα δείγματα είναι πολύ καλά. Το Κοράκι σε Άλικο Φόντο του Ελευθέριου Κεραμίδα κυκλοφόρησε το 2010 και είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας των Γιων της Στάχτης. Ο Ελευθέριος έχει δημιουργήσει ένα συναρπαστικό κόσμο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα ανάλογα ξένα βιβλία. Διαθέτει δαιδαλώδη πλοκή και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, και τα γεγονότα διαδραματίζονται σε ένα ορίτζιναλ σκηνικό. Στις περισσότερες από τις 500 σελίδες του έχεις την εντύπωση ότι διαβάζεις ιστορικό μυθιστόρημα τοποθετημένο στο Βυζάντιο, παρά επική φαντασία. Καθώς περιμένουμε μια ώρα στην ουρά για να πάρουμε κινέζικο, ο Ελευθέριος μου μιλάει για την αγάπη του για τις ασιατικές ταινίες τρόμου και για την ελληνική σκηνή του φανταστικού, που όμως ακόμη βρίσκεται στα πρώτα βήματά της.

«Ίσως να σχηματίζεται σιγά-σιγά μια σκηνή, καθώς όλο και περισσότεροι δημιουργοί γνωριζόμαστε μεταξύ μας, είμαστε σε επαφή και αλληλοεπηρεαζόμαστε. Σχολή ίσως όχι, εφόσον άλλο πράγμα είναι το φανταστικό γραμμένο στα ελληνικά, κι άλλο το ελληνικό φανταστικό. Θα έλεγα πως μια κοινή γραμμή είναι η άρνηση των περισσοτέρων Ελλήνων συγγραφέων να χρησιμοποιήσουν ελληνικό υπόβαθρο ή ελληνικό χρώμα. Ίσως πιστεύουν πως κάτι κοντινό σε εμάς θα φαντάζει λιγότερο πιστευτό ή λιγότερο «cool». Στο επικό φανταστικόφάνταζι αυτό ισχύει σχεδόν απόλυτα, στον τρόμο κάπως λιγότερο. Στην επιστημονική φαντασία τα πράγματα είναι ελαφρώς καλύτερα, εκεί υπάρχει περισσότερη Ελλάδα και τείνει να σχηματιστεί μια κοινή συνιστώσα που χαρακτηρίζει τα περισσότερα έργα του είδους: από τη μια αυτό που στα αγγλικά λέγεται soft sci-fi (δηλαδή, έμφαση στο ανθρώπινο στοιχείο με αδρότερη περιγραφή της τεχνολογίας, χωρίς πολλές λεπτομέρειες ή ισχυρή θεμελίωση για το πώς λειτουργεί αυτή), από την άλλη έντονη πολιτικοποίηση. Δυστυχώς, στην Ελλάδα το πολιτικό τείνει να ταυτίζεται με το κομματικό. Θετική θεωρώ την ύπαρξη δειγμάτων από κυριολεκτικά όλο το φάσμα των απόψεων, από την Άκρα Δεξιά ως την Άκρα Αριστερά. Αυτό επιτρέπει στο κοινό να δει και να κρίνει -ή έστω να βρει αυτό που τον εκφράζει και να απολαύσει την ανάγνωση».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξή του, στο site του ΓΚΡΕΚΑ.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ