Ποια 25η Μαρτίου θα τιμούσα πραγματικά

Ποια 25η Μαρτίου θα τιμούσα πραγματικά Facebook Twitter
Οι καιροί αλλάξανε, τα μαθητούδια «ξεπετάχτηκαν» περισσότερο, οι κριτικές αναγνώσεις της ιστορίας πολλαπλασιάστηκαν... Menelaos Myrillas / SOOC
12

Ανακάλυψα πρόσφατα μια παλιά φωτογραφία μου ντυμένο τσολιά να απαγγέλλω όλο καμάρι κάποιο πατριωτικό ποίημα σε γιορτή του δημοτικού για την 25η Μαρτίου, έχοντας ήδη θριαμβεύσει ως Μάρκος Μπότσαρης στο διαχρονικό σχολικό σκετς «Οι Σουλιώτες». Στο φόντο χάρτινα σημαιάκια χιαστί, βλοσυροί αγωνιστές του '21 που φάνταζαν ημίθεοι στην παιδική φαντασία και γαλανόλευκες επιγραφές «ζήτω το έθνος». Δάσκαλοι και γονείς χειροκροτούσαν, οι γείτονες καμάρωναν που ο κανακάρης τους θα ήταν σημαιοφόρος στην παρέλαση της επομένης, ενώ την «εθνική διαπαιδαγώγηση» συμπλήρωναν αποβραδίς στην ασπρόμαυρη TV ο «Παπαφλέσσας» με τη «Λασκαρίνα». Ήταν επί χούντας ή λίγο μετά, δε θυμάμαι, άλλωστε τα ίδια πάνω-κάτω επετειακά σκηνικά εξακολουθούν να παίζουν στα σχολεία – τη διαφορά κάνουν μόνο κάποιοι πιο φιλότιμοι εκπαιδευτικοί -, υπάρχουν ευτυχώς τουλάχιστον περισσότερες τηλεοπτικές επιλογές γιατί πόσες φορές πια να δεις τον Στέφανο Στρατηγό να γλυκοφιλά τον ηρωικώς πεσόντα στο Μανιάκι Παπαμιχαήλ;


Σταδιακά η εθνοπατριωτική κατήχηση έγινε λιγότερο ασφυκτική. Οι καιροί αλλάξανε, τα μαθητούδια «ξεπετάχτηκαν» περισσότερο, οι κριτικές αναγνώσεις της ιστορίας – μέχρι και τη μεταπολίτευση, η μόνη σχεδόν «εναλλακτική» ήταν η μαρξιστική εκδοχή του Κορδάτου (Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επανάστασης, 1924) - πολλαπλασιάστηκαν. Αρχίσαμε έτσι να αποκτάμε μια σφαιρικότερη αντίληψη των γεγονότων της «Παλιγεννεσίας», πέρα από τη σκοπιμότητα, την εξιδανίκευση και τον μύθο. Αρκετοί Έλληνες ξέρουν πια ή έχουν ακούσει ότι το Κρυφό Σχολειό ήταν ένας μύθος, ότι το Πατριαρχείο αντιμαχόταν τον ξεσηκωμό, ότι ο Υψηλάντης στη Μολδοβλαχία πρόδωσε τους Ρουμάνους «συντρόφους» δολοφονώντας τον αρχηγό τους, ότι οι εξεγερμένοι φαγωθήκανε περισσότερο αναμεταξύ τους στους εμφυλίους 1823-25 παρά από τους Τούρκους, ότι εγκλήματα πολέμου φυσικά κάναμε κι εμείς, ότι πολλοί καθαγιασμένοι οπλαρχηγοί είχαν απεχθείς πλευρές (ο Κολοκοτρώνης καταχράστηκε τα λάφυρα της Τριπολιτσάς, ο Καραϊσκάκης λεηλάτησε την απελευθερωμένη Πελοπόννησο, ο Μιαούλης κι οι Μαυρομιχαλαίοι ήταν φιλάργυροι και σφόδρα τοπικιστές κ.λπ.), ενώ άλλοι ειδικεύονταν στα «καπάκια», ότι το '21 δεν επαναστάτησαν μόνο «Έλληνες το γένος» αλλά επίσης Αλβανοί (δίχως μάλιστα τους Αρβανίτες δεν θα σώναμε να λευτερωθούμε), Βλάχοι και άλλες εθνότητες, ότι η επαναστατημένη Ελλάδα υπήρξε εξαρχής «αποικία χρέους» με τα λαμόγια της εποχής να προσπορίζονται δάνεια επί δανείων, ότι η ίδια η ημερομηνία της 25ης καθιερώθηκε αυθαίρετα ώστε να συμπέσει με τον Ευαγγελισμό κ.λπ.

Μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε (και θα όφειλε) να αλλάξει όλη τη φιλοσοφία αυτού του εορτασμού. Να προβάλλει περισσότερο το διεθνιστικό, σοσιαλιστικό σχεδόν πνεύμα του Θούριου του Ρήγα και τον κοινωνικό χαρακτήρα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, του μόνου που ευοδώθηκε στην Ευρώπη εκείνη την περίοδο.


Κάτι όμως το «μακεδονικό», κάτι η μεταναστευτική «απειλή», κάτι η ακροδεξιά επέλαση, κάτι η κρίση μακράς διαρκείας, η σοβινιστική ρητορική ανέκαμψε δριμύτερη και διαχύθηκε στο σύνολο σχεδόν της κοινωνίας. Οι εθνικές επέτειοι γίνανε σημεία αναφοράς του «νέου εθνικισμού», στα περισσότερα σχολεία δημιουργούνταν θέμα αν ως σημαιοφόροι ορίζονταν αριστούχοι αλλοδαποί, παρελαύνοντες καταδρομείς απειλούσαν φωναχτά «να πιούνε το αίμα Τούρκων, Αλβανών και Σκοπιανών». Ακόμα και κείνο το αξιοπρεπέστατο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ του Σκάι στο 1821 είχε ξεσηκώσει πλήθος αντιδράσεις το '11 επειδή αμφισβητούσε κάποια θέσφατα. Μόνη θετική εξέλιξη των τελευταίων χρόνων, η απαξίωση ενγένει του μεταξικού θεσμού των παρελάσεων, οι «περικοπές» (βασικά σε πτήσεις αεροσκαφών, που όμως επανήλθαν πέρσι) και η μετατροπή τους σε βήμα πολιτικής διαμαρτυρίας για να φτάσουμε στην «πρώτη φορά αριστερά» - με ολίγη λαϊκοδεξιά σος - κυβέρνηση που, αντί να τις καταργήσει οριστικά, έπιασε να τις μετατρέψει σε open air παλλαϊκό «ρέιβ» με χορούς και νταούλια που θυμίζει πράγματι εθνοπατριωτικό χουντογλέντι στο πλαίσιο που γίνεται. Μια πράγματι ρηξικέλευθη αντιπρόταση θα ήταν π.χ. κάτι σαν το Rave Parade που διοργανώνεται την παραμονή στο Αμαξοστάσιο του ΟΣΕ στο Θησείο με σύνθημα «Πάρτι ή Θάνατος!». Άνευ στρατιωτικής παρελάσεως, βεβαίως – κι ας πήγαιναν τα 840.000 Ευρώ που την κοστολογεί η Διεθνιστική Αντιπολεμική Κίνηση στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Ουδείς νομίζω θα διαφωνούσε, άντε ο Πάνος λιγουλάκι να μελαγχολούσε.


Κι όμως μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε (και θα όφειλε) να αλλάξει όλη τη φιλοσοφία αυτού του εορτασμού. Να προβάλλει περισσότερο το διεθνιστικό, σοσιαλιστικό σχεδόν πνεύμα του Θούριου του Ρήγα και τον κοινωνικό χαρακτήρα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, του μόνου που ευοδώθηκε στην Ευρώπη εκείνη την περίοδο. Να δείξει πως πανίσχυροι θεσμοί όπως η Ιερά Συμμαχία αναγκάστηκαν χάρη στη διεθνή αλληλεγγύη να κάνουν πίσω (και για τους δικούς τους βεβαίως λόγους). Πώς οι εσωτερικές έριδες και η εξάρτηση από το ξένο χρήμα παραλίγο να πνίξουν το νέο έθνος στη γέννησή του. Να προβληματιστεί πάνω στο πώς από το Σύνταγμα της Τροιζήνας το '27 – από τα πιο φιλελεύθερα και προχωρημένα της εποχής – καταλήξαμε σε μια ξενόφερτη βασιλεία. Να αναρωτηθεί πάνω στη στρεβλή εθνική ταυτότητα που έκτοτε φτιάξαμε. Και άλλα πολλά. Τέτοια αυτοσυνείδηση χρειαζόμαστε. Χωρίς παρωπίδες και ιδεοληψίες περιττές αλλά με την υγιή εκείνη «ανασφάλεια» που, προς τιμή του, σημείωσε σε σχετική επιστολή του στα σχολεία ο νέος υπουργός Παιδείας. Άλλωστε «όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά». Τα άλλα είναι παράτες.

12

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

8 σχόλια
Κύριε Αντωνόπουλε στη τελευταία παράγραφο υποστηρίζετε ότι ο τρόπος εορτασμού θα πρέπει να αλλάξει. Προτείνετε μάλιστα και κατευθύνσεις για το περιεχόμενο αυτών των αλλαγών. Θα πρέπει όμως να ξεκαθαρίσετε τη θέση σας και να μας πείτε τι είδους αλλαγές οραματίζεστε και πως φαντάζεστε να υλοποιούνται. Θέλω να πω είναι σωστό αλλά και εύκολο να λέμε ότι θέλουμε πολλαπλές αναγνώσεις της ιστορίας, στο πλαίσιο όμως της ημέρας και σε πρακτικό επίπεδο τι θα πρέπει να γίνει;Ή αλλιώς: Αν είχατε την εξουσία να αλλάξετε ό,τι θέλατε, πέρα από το να καταργήσετε παλιούς θεσμούς, τι νέους θεσμούς θα εισήγατε;
Καθε χρονο τα ιδια.. Εχετε φαγωθει με τις παρελασεις και με την μανια σας να πιασετε το μεταμοντερνο ξεχνατε τις ριζες σας. Και οποιος ξεχναει τις ριζες του δεν ξερει που παταει.Δεν ειναι οτιδηποτε μεταμοντερνο καλο, ουτε οτιδηποτε παλιο κακο.Και πραγματικα απορω που βλεπετε την εθνοπατριωτικη κατηχηση;; Εχω την αισθηση οτι ζειτε στο 1970. Εγω βλεπω το αντιθετο. Την μανιωδη αποδομηση των παντων.
Δηλαδη οι παρελάσεις μας κάνουν να θυμόμαστε τις ρίζες μας;Γιατι καλό μου δεν διάβασες το άρθρο που λέει ακριβως να ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ.Καλός και ο Κολοκοτρώνης και οι μάχες, αλλα δεν ήταν μόνο αυτο η επανάσταση. Η επανάσταση δεν ειχε μόνο στρατιωτικό υπόβαθρο αλλλα και έντονα πολιτιστικό και διεθνιστικό. Γιατι ξεχνας το Ρηγα βαρδαρη μου; Οτιδηποτε δηλαδη δίνει και διάσταση πολιτισμού περα απο στρατοκαβλωτικες παραστασεις ειναι "αποδόμηση";
μα η μεταμοντερνα θέση η οποιια αναφερεται στο κειμενο ειναι η λογικη που ο καθεστωτικος λογος της ιδρυματικης ιντελιγκεντσιας του ελλαδικου κρατους, μετα την εποχη του "εκσυγχρονισμου". αλλωστε τα ιδια ακριβως λεει και ο υπουργος παιδειας.το οτι ο ιδιος ο Ρηγας δεν ερμηνευεται 100% απο τα λεγομενα αυτα, ή οτι η ιδια η πραγματικοτητα δεν εχει την ερμηνεια που τις δινει ο συγγραφεας και ο Μπαλτας, (η επανασταση που ονειρευτηκε ο Ρηγας εγινε, αλλα οπως λεει ο Μπαλτας δεν ειχε ολα αυτα τα χαρακτηριστικα ανεξιθρησκειας και κοσμοπολιτισμου που της προσάπτει, αν η πραγματικοτητα δεν συμφωνει με την ιοδεολογια μας τοσο χειροτερα για την πραγματικοτητα) δεν εχει σημασια.(η επανασταση του 1770 σε Κρητη και σε Πελοπονησο αραγε πως ερμηνευεται ΜΟΝΟ με τον διαφωτισμο; Το οτι επαναστατησαν αστοι προυχοντες και λαος πως αντιστοιχα ερμηνευεται με τα παραπανω;;; Οι ελληνες ειμαστε τραγικα ανιστοιρητοι, δεν μπορουν να καταλαβουν οτι η μεγαλη Γαλλικη επανασταση του 1792 εναντια στο βασιλια και την καθολικη εκκλησια, εχει ομοιοτητες ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΕΣ διαφορες με την μεγαλη ελληνικη επανασταση εναντια στο Σουλτανο με σύμμαχο τον μικρο και μεσαιο κληρο - μην μου πειτε για Γρηγοριο - αυτος ηταν ο ρολος του επικεφαλης του Ρουμ μιλιετ τοτε)
Η ιστορία έχει ξεπεράσει τον μεταμοντερνισμό. Αυτό που λές σαν μεταμοντερνισμό ειναί ρεβιζιονισμός, δηλαδη καινούργια έρευνα πάνω σ´ένα αντικείμενο που τα συμπεράσματα αποκλείνουν από παλαιότερες έρευνες. Ο μεταμοντερνισμός στην ιστορία ανήκει στα '90ς πάει τώρα, έχουν δημιουργηθεί καινούργες προσεγγισεις.
Μελαγχολώ όταν βλέπω ανθρώπους ευφυείς και ευαίσθητους κατα τα άλλα να πιστεύουν οτι έχουμε Αριστερή κυβέρνηση. Σίγουρα το μαγαζί έχει αυτό το όνομα, αλλά τα προϊόντα που πουλάει είναι ληγμένες Πασοκικές κονσέρβες.Μια αληθινά Αριστερή κυβέρνηση θα ήταν κυβέρνηση όλου του λαού, όχι μόνο των Δημοσίων υπαλλήλων. Θα υπερασπιζόταν το δίκαιο για όλους κι όχι την εξασφαλισμένη αργομισθία μερικών μπλοκάροντας την αξιολόγηση.Η αλλαγή στις παρελάσεις θέλει κότσια. Οι γάμοι ομοφυλόφιλων θέλουν κότσια. Η διδασκαλία της πραγματικής ιστορίας θέλει κότσια. Η πραγματική Αριστερά πρέπει να έχει κότσια.Απο το αριστερό μενού, ο Σύριζα επέλεξε τα πιό γρήγορα πιάτα: Υποσχέθηκε να επαναπροσλάβει τις καθαρίστριες, αμόλησε καμμιά εκατοστή λάθρος, έδωσε αύξηση στους Δεητζήδες, ο Κατρούγκαλος ανακάλεσε τις απολύσεις των πελατών του, βαφτίσαμε την Τρόικα "θεσμούς" και καβλωμένοι απ' την πολλή επανάσταση οδηγούμε με 200 στο αντίθετο ρεύμα.Τα νταούλια στην παρέλαση σας πείραξαν; Εξάλλου ο πρόεδρος είναι υποτίθεται δεξιοτέχνης στο νταούλι. Μόνο που για κάποιον περίεργο λόγο, οι αγορές δεν χορεύουν.
Το άρθρο είναι εύστοχο υπό την έννοια ότι ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα με τον τρόπο που επιθυμεί και να φαίνεται και σωστός και αποστομωτικός.Τελικά για όλα υπάρχει ο αριστερός τρόπος "θέασης" και "προβολής". Όπως ακριβώς υπάρχουν και φλυτζάνια για αριστερόχειρες. Ξέρετε ... αυτά με το χερουλάκι στην αριστερή πλευρά.
Πολύ λάθος η ταύτιση αλλάζω τα βιβλία=καίω τα βιβλία. Από που θενά δεν προκύπτει. Η αποκλίνουσα από την κυρίαρχη αφήγηση άποψη έχει αρκετά κατηγορηθεί, προδοτική κλπ, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι βίαιη. Πολύ λάθος, όσο αν θα έλεγες ότι οι gay θέλουν βίαια να επιβάλουν τα δικαιώματά τους, ενώ στην πραγματικότητα εκείνοι υφίστανται διαρκώς διακρίσεις και ακραία συχνά βία. Αλλά και γι' αυτό ο τραμπύκος έχει δικαιολογία. Κυριαρχούν λέει στην τηλεόραση.Η αποκλίνουσα άποψη δεν προβάλλεται επαρκώς και έχουμε το δικαίωμα να τη βλέπουμε γραμμένη και να την ακούμε στα ηλεκτρονικά μέσα.
Πολλοί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ περιμένουν μια μοντέρνα αριστερά, μια νέα αριστερά, μια αριστερά της μεταρρύθμισης και της κοινωνικής αλλαγής. Περιμένουν γάμους ομοφυλοφιλων, νομιμοποίηση κάνναβης, στήριξη με μεταρρυθμίσεις νέον επενδυτών για να έχουν μετά χρήμα για κοινονικη πολιτική... ΞΕΧΆΣΤΕ ΤΟ! Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτούς τους 2 μήνες έδειξε την αληθινή του φάτσα. Μια παλιά, σκουριασμένη αριστερά τύπου ΠΑΣΟΚ των '80ies, με μόνη ελπίδα την διατήρηση της καρέκλας και την ικανοποίηση των "πελατών" της. Αυτοί δεν έχουν τίποτα να κάνουν με κόμματα όπως το SPD της Γερμανίας ή το Podemos. Επίσης, για να έχουν τον λαό με το μέρος τους, άρχισαν μια εθνικιστική προπαγάνδα κατά της Γερμανίας, κατά της ΕΕ και τελικά εγιναν κατι αναμεσα λαικιστικο κομμα Νοτιας Αμερικης και ψεκασμενων ΑΝΕΛ.