Σε ένα σώμα-φυλακή

Σε ένα σώμα-φυλακή Facebook Twitter
3
Σε ένα σώμα-φυλακή Facebook Twitter
Τα όνειρα είναι πολλά. Θέλω να περπατήσω, πρώτα από όλα, να πάρω στην αγκαλιά μου τη γυναίκα μου, να βγω έξω, να πιω έναν καφέ, να γλεντήσω, να αγκαλιάσω τα εγγονάκια μου, να πάω κάπου να ψωνίσω και να έρθω με μια σακούλα πράγματα πίσω στο σπίτι. Να με δει η γυναίκα μου και να πει: «Α, μπράβο. Δουλεύει ο άντρας μου, μου έφερε πράγματα. Εγώ, τώρα, ένα ποτήρι νερό θέλω και φωνάζω στα παιδιά να μου το φέρουν».

Ο Σερίφ Σιαχίν ζει καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι εδώ και επτά χρόνια σε ένα ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο με γκρεμισμένο τοίχο, για να μπορέσει να βγει σε ώρα ανάγκης. Ο Σερίφ ζυγίζει σχεδόν μισό τόνο.

Σε ένα σώμα-φυλακή Facebook Twitter
Σε ένα σώμα-φυλακή Facebook Twitter

Ο Σερίφ Σιαχίν είναι 51 χρονών και ζει στον Ήφαιστο της Ροδόπης. Η τοπική κοινωνία της Κομοτηνής τον γνωρίζει και η περίπτωσή του έχει γίνει συχνά θέμα στα μέσα της περιοχής. Ο Σερίφ είναι πατέρας τεσσάρων μεγάλων παιδιών και παππούς μιας ντουζίνας μικρότερων που κινούνται τριγύρω του ασταμάτητα κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά ο ίδιος δεν μπορεί πια να συμμετέχει στις δραστηριότητές τους, δεν μπορεί καν να ζήσει όπως ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Τα τελευταία επτά χρόνια ζει καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι και βασίζεται πάνω τους για κάθε του ανάγκη, φυλακισμένος στο ίδιο του το σώμα. Ο Σερίφ ζυγίζει σχεδόν μισό τόνο και είναι αδύνατο να αυτοεξυπηρετηθεί. Δεν μπορεί να περπατήσει, απαιτεί 24ωρη περιποίηση σαν τα μωρά, τα ρούχα που φοράει ράβονται επάνω του –αφού το νούμερό του δεν κυκλοφορεί πουθενά στην αγορά– και το κρεβάτι στο οποίο είναι μόνιμα ξαπλωμένος αντικαταστάθηκε πρόσφατα με μια ειδική κατασκευή με ενίσχυση σιδήρου για να αντέξει τα κυβικά του. «Ζω σε μια φυλακή» λέει και εξηγεί πως σταδιακά, την τελευταία εικοσαετία, έβαζε όλο και περισσότερα κιλά, φτάνοντας πια σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση. Αυτήν τη στιγμή ζει σε ένα ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο στο οποίο έχουν ρίξει τον τοίχο για να μπορεί να βγει σε περίπτωση ανάγκης και το μόνο του στήριγμα είναι η οικογένειά του, που τον φροντίζει με κάθε τρόπο. «Περνούν έναν Γολγοθά» λέει. «Με πλένουν, με ταΐζουν, φροντίζουν τις πληγές των κατακλίσεων, μου αλλάζουν πάνα επτά φορές την ημέρα». Ο ίδιος δεν μπορεί να τους προσφέρει σχεδόν τίποτα. Η αναπηρική του σύνταξη για αρκετό καιρό επανεξεταζόταν και ακόμα και τα βασικά αγαθά στο σπίτι είχαν γίνει πολυτέλεια. «Ευτυχώς που την ξαναπήρα» λέει «γιατί είναι το μόνο που μπορώ να κάνω γι' αυτούς».

Σε ένα σώμα-φυλακή Facebook Twitter

Διάβασε τη συνέντευξη στο site του ΓΚΡΕΚΑ.

3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

3 σχόλια
Αν το βαρος του ειναι αποτελεσμα καποιας αρρωστιας, τοτε ο ανθρωπος σιγουρα χρειζαεται βοηθεια και μαλιστα δωρεαν, αν κρινω απο τις χρηματικες απολαβες του που δε φτανουν ουτε για τα βασικα!Αν, παλι, ειναι αποτελεσμα καταχρησεων, τοτε το τιμημα το πληρωνει εδω και 7 χρονια.Και παλι του αξιζει μια δευτερη ευκαιρια στη ζωη..Μακαρι να την εχει.