Σολωμικό
Ξύπνησα μεσημέρι. Κατσαρόλες στην κουζίνα, φωνές από γειτόνισσες - καλώς τα δέχτηκες Μαρία μου... Έξω, φωτοχυσία! Κατέβηκα μέσαθες να πάρω υγρό για τους φακούς και μπήκα στο Μουσείο Επιφανών Ζακυνθίων. Θεοσκότεινο. Περίμενε, μου είπε ο φύλακας, να ζεσταθούν τα φώτα να ανάψουν, είναι μεγάλα και αργούν. Το χειμώνα δεν έρχεται κανείς, κάθονται στη σβηστή εισοδο, κάτω από τη σκάλα και παίζουν με τα κινητά.
Απαγορευόταν η φωτογράφιση, αλλά αυτοί οι συγκεκριμένοι στίχοι μού ανήκουν.
Φως και κρύο έμπαινε απ' τα ανοιχτά παράθυρα. Κάτω στην πλατεία, όλα τα παιδιά ήταν στις κλειστές καφετέριες, με σόμπες, μπόμπες, δυνατό σήμα και ντιτζέϊς.
Από την αίθουσα Διονυσίου Σολωμού είδα τη θέα.
Λίγο πιο κάτω, η πλατεία Σολωμού ανασκαμμένη. Καθένας προσπαθεί ν' αφήσει την κουτσουλιά του στη μνήμη των υπόλοιπων.
_____
Τις φωτό αρχικά τις τράβηξα να τις στείλω στη Γλυκερία, που της αρέσει ο Σολωμός... Αλλά, είπα, ας κάνω ένα ποστ, να μάσω κλικς, να γίνω πλούσιος...
σχόλια