Ήταν η περίοδος που όλα γραφόταν σε βιντεοκασέτες ξανά και ξανά, μέχρι να προλάβω να έχω τα βίντεο κλιπ από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Και αυτό γιατί πολλές φορές οι εκπομπές έκοβαν την αρχή τους ή οι παρουσιαστές μιλούσαν στο ξεκίνημα, και έτσι πολλά από αυτά δεν μπορούσα να τα έχω όπως ήθελα.
Με μια υπέροχη σύμπτωση που τότε στα μάτια μου έμοιαζε συγκλονιστική, είχα το ίδιο ρολόι swatch που αυτή φορούσε σε μια φωτογραφία, και αυτό ήταν πάντα η αφορμή να φοράω μπλούζες με κοντό μανίκι! Η μόνη εξαίρεση ήταν μια καινούργια μπλούζα που μου είχαν πάρει και ήταν ζιβάγκο με μοβ ρόμβους, για την οποία έκανα άλλες παραχωρήσεις, μιας που να την φορούσα μέσα από πουκάμισο (!), είχε άλλες αναφορές, που τώρα πια ούτε που θυμάμαι...
Το ρολόι αυτό φαίνεται λίγο εδώ:
Στην γιορτή μου εκείνη τη χρονιά η γιαγιά μου, με έστειλε σε έναν οικογενειακό φίλο να διαλέξω όποιο ρολόι ήθελα για δώρο, και έτσι πήρα ένα ακόμη swatch, με αποτέλεσμα να μπορώ πια να κάνω ότι έκανε η Debbie Gibson εκείνη την χρονιά. Δύο swatch μαζί στο αριστέρο χέρι, και η μαμά μου (μαζί με όλο το χωριό) σε κατάσταση υστερίας!
Όταν κυκοφόρησε το Electric Youth ήμουν λίγο μεγαλύτερος και ακόμη πιο χαρούμενος γιατί πίστευα πως με το δεύτερο αυτό άλμπουμ η Debbie Gibson θα μπορούσε πια να κάνει μεγάλες περιοδείες και έτσι να έρθει και στην Ελλάδα. Είχαμε βρεθεί όλοι μαζί σε οικογενειακούς φίλους έξω από το Βόλο, για ένα Σαββατοκύριακο, και εκεί ήταν που πια ήμουν σίγουρος γι'αυτό, μιας που η κόρη της οικογένειας που μας φιλοξενούσε, μου είπε πως κάθε καλλιτέχνης στο δεύτερο του δίσκο κάνει περιοδεία στην Ευρώπη και έτσι και εγώ πίστευα πως εκείνο το καλοκαίρι θα έβλεπα την Debbie Gibson από κοντά.
Το καλοκαίρι πέρασε, η συναυλία δεν έγινε ποτέ και επίσης το video για το Electric Youth, δεν είχα καταφέρει να το γράψω σε βιντεοκασέτα, από το ξεκίνημα του. Έτσι και απόφάσισα να στείλω γράμμα σε μια μουσική εκπομπή και να το ζητήσω. Η εκπομπή ήταν στο κανάλι TV100 και την παρουσίαζε ο Κώστας Καπετανίδης. Μπορούσες να στείλεις γράμμα και αν ήσουν τυχερός, αυτός το διάβαζε και μετά έβαζε το video που ζητούσες. Εγώ ήμουν τυχερός, και θυμάμαι πως ενώ διάβαζε το γράμμα μου, αυτό φαινόταν από πίσω του σε μεγένθυση και εγώ είχα αγχωθεί μήπως είχα κάποιο ορθογραφικό που δεν είχα προσέξει.
Με αυτό τον τρόπο είχα πια όλο το video από την αρχή και επίσης ένα intro για μένα που έκανε αυτή την βιντεοκασέτα ξεχωριστή. Στο αυτοκόλλητο πάνω της το μόνο που έγραψα ήταν Debbie.
Η τελευταία φορά που το χορέψαμε ήταν σε ένα υπέροχο πάρτυ στο "Πάστα Φλώρα" στην Θεσσαλονίκη, το 2004 νομίζω, μαζί με τον συγκάτοικο μου, που τότε αυτός δούλευε στο bar και εγώ έβαζα εκεί μουσική.
Μετά σταματήσαμε από κει, αυτός έφυγε και ζει στο Λονδίνο και η Debbie αποφάσισε πως θέλει να την φωνάζουν Deborah...
(αν το διαβάσει όλο αυτό η αδερφή μου, νομίζω δεν θα με συγωρήσει ποτέ που δεν ανέφερa πουθενά το Foolish Beat!)
σχόλια