O Γιώργος Σαμαράς είναι μόλις 20 ετών και σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη. Δημιούργησε το project Plastic Flowers τον Απρίλιο του 2010 μαζί με τον παιδικό του φίλο Τίμη Χαρίση, ο οποίος πια αποχώρησε από τη μπάντα λόγω σπουδών στην Αγγλία. Τον περασμένο Ιανουάριο ο Γιώργος κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Meltdown EP» στην πορτογαλική εταιρία Cakes And Tapes (label όπου ηχογραφούν μεταξύ άλλων ο Long Desert Cowboy, o Greater Bird of Paradise και ο Pink Moth). H μουσική του ισσοροπεί ανάμεσα στην ambient και την shoegaze (άντε πάλι αυτή-μιλάμε τελικά για την απόλυτη αναβίωση του είδους τον τελευταίο καιρό). Πριν από έξι μήνες ξεκίνησε και τις ηχογραφήσεις για τον νέο του δίσκο που θα κυκλοφορήσει πολύ σύντομα. Ακολουθεί μια κουβέντα με τον Γιώργο, ο οποίος απάντησε τις ερωτήσεις ξαπλωμένος στον ήλιο σε μια παραλία της Χαλκιδικής.
Τι πράγματα έχουν καθορίσει την αισθητική σου;
Η αισθητική μου αλλάζει συνεχώς και όσο μεγαλώνω, δέχομαι όλο και περισσότερα ερεθίσματα. Τα τελευταία 3 χρόνια έχει καθοριστεί κυρίως από μουσική και ταινίες, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έπαιξαν ρόλο και βιβλία που έφτασαν στα χέρια μου, κυρίως τίτλοι του Stephen King. Δηλώνω fan των Richard David James (Aphex Twin), Thom Yorke, Damo Suzuki και Keith Kenniff (Helios), ενώ αγαπημένη μου ταινία είναι το Lost Highway του David Lynch.
Έχεις τίτλους στα κομμάτια σου όπως "γιαπωνέζικα λαχανικά", "τέρατα των πόλεων", "μια νόστιμη ωρολογιακή βόμβα". Τι θέλεις να μας πεις;
Όλοι οι τίτλοι των κομματιών έχουν έναν ειρωνικό τόνο και κρύβουν μία διαφορετική ιστορία. Τη περίοδο που γράφτηκαν, διένυα μία δύσκολη και περίεργη εποχή. Τα 'Town Monsters' και 'Japanese Vegetables' έχουν καθαρά πολιτικό νόημα (όσο μπόρεσα να το περάσω) και πιστεύω ότι οι στίχοι το αποδεικνύουν. Το 'Timebomb' απ'την άλλη αντιπροσωπεύει 100% αυτήν την εποχή που περιέγραψα πριν από μερικές γραμμές.
Tο artwork και τα εικαστικα που έχεις στο σαιτ σου παραπέμπουν σε αντίστοιχης αισθητικής shoegaze αλμπουμ της δεκαετίας του ΄90. Ποσο κοντά αισθάνεσαι με μπάντες όπως οι Jesus and Mary Chain, οι Ride κλπ;
Αισθάνομαι αρκετά κοντά τους και ακούω πάρα πολύ shoegaze. Ό,τι σχεδιάζω δεν αντιπροσωπεύει αναγκαστικά κάτι, αλλά αποσκοπώ να δίνω πάντοτε ένα ξεχωριστό τόνο. Το πρώτο album μου παρέπεμπε και σε άλλα είδη (κυρίως electronica και ambient). Νομίζω ότι με τη κυκλοφορία του νέου δίσκου θα περάσω προς τα έξω τα πραγματικά Shoegaze στοιχεία που θέλω, καθώς και τη μεγάλη μου αγάπη για το εν λόγω είδος.
Πως έφτασες στην Cakes and Tapes. Πες μου την ιστορία πίσω από την κυκλοφορία σου σε αυτό το label;
Έτυχε κάπου μέσα στο Νοέμβριο να δεχτώ ένα email απ'τα παιδιά που την έχουν και μου πρότειναν να κυκλοφορήσουμε το album μαζί. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι ανάμεσα στις μπάντες που έχουν κυκλοφορήσει με την C&T, βρίσκονται και μερικοί πολύ αξιόλογοι και γνωστοί μουσικοί (κυρίως από Αμερική). Το promotion ήταν πολύ καλό, η ιδέα της κασέτας με ξετρελαίνει, οπότε τι άλλο; Το album κυκλοφόρησε 1.5 μήνα αργότερα!
Ποια είναι τα αγαπημένα σου σάιτ και γιατί;
Alteredzones.com - γιατί έχω ανακαλύψει τρομερά νέα σχήματα της παγκόσμιας πειραματικής σκηνής (και μη). Πολλοί το κατακρίνουν λόγω Pitchfork, αλλά πιστεύω ότι το υλικό παραμένει πάρα πολύ ενδιαφέρον.
Everythingisterrible.com - γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο αστείο από το Kitsch του '80 και του '90. Όποτε νιώθω λιγάκι περίεργα, 10 λεπτά μέσα στο site αρκούν και όλα διορθώνονται.
Vimeo.com - οι δημιουργίες πολλών νεαρών και "αγνώστων" καλλιτεχνών (τόσο σε μουσικό, αλλά και κινηματογραφικό επίπεδο) είναι αξιοθαύμαστες. Το vimeo έχει τεράστια γκάμα υλικού και αξίζει να το σκαλίσει κανείς.
Όταν ακους τι μουσική σου που φαντάζεσαι ότι μπορεί να ακούγεται;
Πιθανότατα σε κάποια εγκατελειμμένη έπαυλη ή σε ένα μικρό σπίτι δίπλα σε κάποιο ποτάμι/λίμνη. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, αλλά έχουν περάσει πολλές σκέψεις απ'τη φαντασία μου!
Τα βίντεο κλιπ σου τα έχουν γυρίσει οι Wooden Lens. Πες μας λίγα πράγματα γι αυτούς.
Οι Wooden Lens είναι 2 άτομα. Ο Ben απ'το Portland των ΗΠΑ και ο Enrico απ'το Pesaro της Ιταλίας. Το video το έφτιαξαν τον περασμένο Φεβρουάριο με αφορμή τη κυκλοφορία του White Walls Painted Black, ένα single-πρώτη ιδέα του τι έρχεται με το νέο album. Οι εικόνες είναι σκηνές που έχει γυρίσει ο ίδιος ο Βen και παραπέμπουν σε πολύ dream pop καταστάσεις. Οι αναφορές δεν είναι πολλές, απλώς συμφωνήσαμε ότι η μουσική μου ταιριάζει με το clip που σκεφτόμασταν να φτιάξουμε.
Ποιο είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχεις από την παιδική σου ηλικία και σχετίζεται με τη μουσική;
Θυμάμαι τον μικρό Γιώργο στα 9 να βάζει το Περιβόλι του τρελού (του Διονύση Σαββόπουλου) στο πικ-απ και να μαγεύεται από τον -άλλοτε συμπαθή- επαναστάτη. Ταυτόχρονα προσπαθούσα να χτυπήσω και καμιά νότα επάνω στη κιθάρα (οι πρώτες μου προσπάθειες για solo, χαχα).
Τι ακούς αυτό τον καιρό;
Πάρα πολύ the Residents, The pains of being pure at heart, Helios, Lou Rhodes, ενώ έχω κολλήσει και με Coma Cinema.
*Ακούστε τα κομμάτια του Plastic Flowers στο Bandcamp και στον Last.fm
*Περισσότερες πληροφορίες στο επίσημο site http://www.weareplasticflowers.com
*Δείτε παρακάτω το βίντεο κλιπ του White Walls Painted Black που σκηνοθέτησαν οι Wooden Lens.
σχόλια