Στριπτίζ με μπόνους

Στριπτίζ με μπόνους Facebook Twitter
3

 

Τα strip clubs, κοινώς στριπτιτζάδικα, έχουν βγει από το περιθώριο τα τελευταία χρόνια. Εκτός του ότι ξεπηδούν σε πολλές γειτονιές της πόλης (και όχι πια μόνο στη Συγγρού), έχουν εγκαταλείψει το στυλ παράγκας και υποδύονται τα ευρωπαϊκά: δερμάτινοι καναπέδες, φωτισμοί, μια επίφαση γκλάμουρ.


Η γενικότερη, όμως, αναβάθμιση σταματά στα παραβάν των πριβέ χώρων των περιώνυμων μαγαζιών. Εκεί ξεκινά ένας άλλος κόσμος, το αυστηρό, πανάρχαιο «πάρε-δώσε». Η στριπτιζέζ αποφασίζει αν θέλει να κάνει κάτι παραπάνω στον πελάτη που πλήρωσε γύρω στα €50 για να την πάει στα πριβέ και να χορέψει πάνω του απλώς περισσότερη ώρα απ' ό,τι θα έκανε στον απλό χορό (τρία τραγούδια, αντί για ένα).


Στον καναπέ των πριβέ, με κουρτίνες ολόγυρα για ιδιωτικότητα, ο χορός μπορεί να εξελιχθεί σε στοματικό έρωτα ή happy ending («χειρωνακτική» ικανοποίηση), ενώ μπορούν να δοθούν επαγγελματικές κάρτες και τηλέφωνα για ερωτική συνεύρεση εκτός χώρου. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η δουλειά των γυναικών παραμένει ιδιαιτέρως δύσκολη και δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι τα δίκτυα εκμετάλλευσης που λυμαίνονται τους χώρους αυτούς έχουν υιοθετήσει πιο ήπιες τακτικές. Στον πριβέ χώρο, όμως, το «κορίτσι» είναι κυρία του εαυτού του, έστω λίγο, έστω για λίγο.

— Δ.Κ.

Διάφορα
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
πώς είναι κυρία του εαυτού της ; που ξέρουμε αν την εκβιάζουν να ''τσιμπάει'' πελάτες για αργότερα ή να κάνει τη χειρονακτική δουλειά με σκοπό παραπάνω χορούς ή ό,τι προκύψει;Απλώς ψυχολογούν τον κάθε πελάτη , την όρεξη και τα χρήματα που φάινεται να διαθέτει,αν είναι άπειρος ή οχι κ.τ.λ.
Πρώτα απ'όλα συγχαρητήρια για το ψευδώνυμο...χωρίς πλάκα..είναι από τα πιο κουλά-με την καλή έννοια- και εκκεντρικά που έχω συναντήσει.κατάτ'άλλα συμφωνώ αν και αμφιβάλω στο κατά πόσο οι φοβισμένες και μάλλον κακά δασκαλεμένες χορεύτριες ξέρουν να ψυχολογούν καλά το πελάτη..
Κοίτα, δεν χρειάζεται να έχει κανείς διδακτορικό στην ψυχανάλυση για να καταλάβει αν κάποιος είναι πιο πρόθυμος να τα ''ακουμπήσει'' ή αν είναι πιο ψαρωμένος. Είναι και μία ικανότητα που αποκτάται και από την εμπειρία τους εκεί μέσα, τόσο κόσμο βλέπουν καθημερινά εξάλλου, η κατηγοριοποίηση θα έρχεται από μόνη της.Ευχαριστώ για το κοπλιμάν!