Αχ, Πάσχα...
Μαγειρίτσες, βαρελότα, κόκκινα κακοβαμμένα αυγά, μεθυσμένοι συγγενείς, ενοχλητικοί καγκουρογείτονες που ξαναθυμήθηκαν ναναικαλάταΤζάμπο τη «Νονά της Νύχτας» Στανίση... και ένας αμετανόητος geek που *επιτέλους* βρήκε ευκαιρία να κάτσει ένα ΠΣΚΔΤ και να ξεκοκκαλίσει όλα τα καλούδια που μάζεψε και φέτος από το φεστιβάλ του Comicdom Con Athens 2013!
Είχαμε μιλήσει πέρυσι για το Comicdom... Σύντομα πάλι: είναι η μεγαλύτερη γιορτή των comics στην Ελλάδα - σκατά, είναι η ΜΟΝΗ καθαρόαιμα κομιξική γιορτή για την οποία αξίζει να γίνει λόγος. Μια ευκαιρία για όλους τους κομιξάδες να βρεθούν στον ίδιο χώρο μετά από καιρό αλλά και για τις εκδοτικές, τους κομίστες και τους φανζινάδες να κυκλοφορήσουν τις νέες τους δουλειές στο μεγαλύτερο και πιο ένθερμο δυνατό κοινό. Γιατί αν δεν τον τσιμπήσεις και τώρα τον geek που κόβει βόλτες πέρα-δώθε στους τρεις ορόφους της Ελληνοαμερικάνικης ψάχνοντας το "hottest-new-thing" να κάνει δες-μαλάκα-τι-γαμάτο-βρήκα σε όλους τους (απαραίτητα εξίσου καμμένους) κολλητούς, το έχασες το παιχνίδι. Άντε μετά κυνήγα τον στα Public και τα κομιξάδικα μέσα στον σπαντεξοχαμό.
Και με αυτό το intro-cue (πάσα, πως το λέτε), ερ... ΔΕΙΤΕ-ΜΑΛΑΚΕΣ-ΤΙ-ΓΑΜΑΤΟ-ΒΡΗΚΑ φέτος στο Comicdom Con 2013:
ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΑ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ του Χρήστου Μαρτίνη (Εκδόσεις Jemma Press)
Μια μυστηριώδης εγκαταλελειμμένη καμπίνα στις ερημιές αποτελεί το κοινό σκηνικό-καταλύτη για δυο παράλληλες ιστορίες τρόμου: ένας κατάδικος που καταφεύγει σε αυτήν κυνηγημένο μετά την απόδραση του και ένας νεκρομάντης που αφήνει μέσα της ένα σκοτεινό μυστικό καθώς ξεκινάει το ταξίδι του για την Κόλαση. Μέχρι να ενωθούν τραγικά οι δρόμοι τους ο αναγνώστης τους ακολουθεί σε ένα απίστευτα σκοτεινά δωσμένο παραλήρημα βίας και ασπρόμαυρου σπλάττερ - αλλά και φιλοσοφικών αναζητήσεων πάνω στη φύση του καλού και του κακού, της συγχώρεσης και της τιμωρίας, της Κόλασης και του Παραδείσου.
Αν ξεπεράσεις τα όσα θέματα έχουν να κάνουν με την καθαρότητα του σχεδίου και της δράσης ή το ενοχλητικά όμοιο του σχεδιασμού όλων σχεδόν των βασικών χαρακτήρων (θέματα που έχουν να κάνουν αυστηρά με το ακόμα σε εξέλιξη σχεδιαστικό στυλ του Μαρτίνη), μιλάμε για μια από τις πιο καλοδουλεμένες ιστορίες που έχουμε δει στην ελληνική σκηνή των comics και ένα γνήσιο, άγριο, εφιαλτικό horror comic (κάτι αρκετά δύσκολο να δοθεί σε comics μορφή ακόμα και από τους πιο θρυλικούς δημιουργούς).
ΜΠΑΤΜΑΝ, ΑΥΤΗ Η ΑΔΕΡΦΗ 2 του Πέτρου Χριστούλια (αυτοέκδοση, www.christoulias.com)
Επανακυκλοφορία του απόλυτου sold-out του περσινού convention που κατέληξε το τελευταίο βράδυ και τις επόμενες βδομάδες να κυκλοφορεί κυριολεκτικά χέρι με χέρι (και βραβεύτηκε φέτος ως Best Self-Published Comic στα Comicdom Awards).
Ο Μπάτμαν ζει τον νταλκά του σε μια μπουζουκερί στην Τρούμπα... γιατί έχει ζόρια με τους τζουτζέδες που του φάγανε που λες τους γονείς ένα βράδυ σε κάποιο στενοσόκακο στην Κοκκινιά και είναι τώρα που τον βλέπεις ορφανός και μόνος και αχ (αλλά και βαχ). Δεν είναι ο ήρωας που θυμάστε - αλλά ούτε και καμιά μοδίστρα - απλά περνάει κι αυτός τον σεβντά του στο ιδιοφυές fanzine που είναι με μιας πιο απολαυστικό και ιδιοφυές από το 70% των comics της τελευταίας δεκαετίας από τη DC με τον συνονόματο (αλλά no relation, ξέρετε, νομικά) χαρακτήρα.
IT'S MY PARTY του Ηλία Κυριαζή (Εκδόσεις Giganto Books)
Τον «χάσαμε» τον Ηλία μας τα τελευταία χρόνια, όπου μας δίνει δουλειές σε μεγάλα franchises (Ghostbusters, Galaxy Quest, Vampirella) και δικά του αλμπουμάκια (όπως ο υπέροχος Falling For Lionheart)... Αυτό εδώ όμως, μια συλλογή της ιστορίας που κυκλοφόρησε online σε μέρη στο socomic.gr, είναι ό,τι πιο κοντινό στις πρώτες δουλειές του έχει κάνει (μακριά από καθαρόαιμο sci-fi και υπερήρωες), με το πλεονέκτημα όμως της νέας ωριμότητας του ως δημιουργού και της πείρας του σε ολοκληρωμένες αφηγήσεις.
Ο ήρωας εδώ βρίσκεται, χωρίς να θυμάται τι και πως και που και με ποιον, μεθυσμένος σε ένα ξέφρενο πάρτυ το οποία ξαφνικά αρχίζει να αλλάζει μέσα στην ομίχλη της μέθης σε άλλα πάρτυ, πιο γνώριμα, από τη σχολή ή το σχολείο ή ακόμα και το δημοτικό. Τα παιχνίδια, το κυνήγια για τα γκομενάκια, το «καλύτερο σεξ έβερ», όλες οι καλύτερες παρέες σου, όλα τα καλύτερα συστατικά της μνήμης στη διάθεση σου για το απόλυτο πάρτυ της ζωής σου, με το πλεονέκτημα της εμπειρίας, του hindsight 20/20 (μτφρ «στερνή μου γνώση» κτλ). Αυτό το «αν ήξερα τότε αυτά που ξέρω τώρα, πόσο περισσότερο θα φχαριστιόμουν τη νιότη μου», ενώ πίσω από τη γωνία καραδοκεί το φάντασμα της ενηλικίωσης.
Όχι, δεν ήταν τυχαία η εισαγωγή μου στην πρώτη παράγραφο.
ΟΙ ΑΠΙΘΑΝΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΦ & ΤΟΥ ΣΠΑΦ του Τάσου Ζαφειριάδη (Εκδόσεις Jemma Press)
Δυο «καραγκιοζάκια» με τις απλούστερες γραμμές-χαρακτηριστικά-επιθυμίες-στόχους, που όμως κουβαλάνε μέσα στον παιδικά ζωγραφισμένο σκελετό τους όλη τη δημιουργική δύναμη του μέσου των comics. Σε κάθε ρουτινιάρικα πανομοιότυπη σελίδα (και παράλληλα αυτοτελή ιστορία- strip- επεισόδιο) ο Σπιφ με τον Σπαφ ζούνε μια καθ΄όλα τυπική ιστορία τριων ασφυκτικών πράξεων: αλληλοχαιρετιούνται, κάνουν βαθυστόχαστα κενά σχόλια για την ύπαρξη και πριν το τέλος αντιμετωπίζουν μια κατά κανόνα deus ex machina ανατροπή πριν οδηγηθούν στο πιο-αμετάκλητο-πεθαίνεις Τέλος.
Ο Τάσος Ζαφειριάδης χρησιμοποιήσε για πολλά χρόνια αυτή τη μηχανή ιστοριών για να δοκιμάσει τα όρια των δυνατοτήτων ενός τόσο περιοριστικού μοτίβου storytelling, το οποίο αποδεικνύεται (κι όμως) μια απίστευτα πλούσια πηγή χιουμοριστικού υλικού. Είναι γνωστό, πρέπει να κατακτήσεις τη φόρμα για να τη σπάσεις. Και μόλις δεχτείς τη μοίρα σου και το αναπόφευκτο πεπρωμένο της ανατροπής του 8ου καρέ και της ταφόπλακας του 10ου είσαι πραγματικά ελέυθερος να δημιουργήσεις χωρίς περιορισμούς και να διασκεδάσεις τις συμβάσεις.
Δεν είναι τυχαία το πιο πολυσυζητημένο κόμικ της τελευταίας δεκαετίας σε σημείο να έχει γίνει το απόλυτο κλασσικό cult, οδηγώντας σε αυτήν την τρισχαριτωμένη συλλεκτική pocket έκδοση!
FRIDAY'S TO THE RESCUE του Γιώργου Καμπάδαη
Δεν μπορείς να έχεις πιο ξεκάρφωτα «προϊοντικό» κόμικ σε πλοκή από αυτό: η υπερηρωίδα που δεν μπορεί να απολαύσει το Friday's burger με την ησυχία της επειδή της τη σπάνε συνέχεια οι υπερκακοί, βρίσκει όμως λύση να σώσει την πόλη με τη βοήθεια (προφανώς) αυτών των ίδιων των πεντανόστιμων και -(βάλε τα δικά σου προϊοντικά χαρακτηριστικά εδώ)- Friday's Burgers.
Κι όμως... ο Γιώργος Καμπάδαης μεταφράζει με τη δουλειά του αυτό το απλοϊκό σχεδόν-ξεπουλημένο franchise conceptάκι σε ένα από τα πιο cute και περιζήτητα κομιξάκια του φεστιβάλ. Το υπερταλαντούχο αυτό μικρό έχει καταπλήξει τους πάντες με την ΑΛΜΑΤΩΔΗ πρόοδο του μέσα σε 1-2 μόλις χρόνια, από τα πρώτα του κάπως άβολα και ατσούμπαλα ζωγραφισμένα καρτουνοειδή σε ένα επαγγελματικό επίπεδο storytelling και σχεδιασμού χαρακτήρων, με ιδιαίτερο προσωπικό στυλ γραμμής και χρώματος. Αγκαλιάζει τη γελοιότητα του θέματος του, τη γαρνίρει με τη δική του ιδιαίτερη αισθητική και την ξανασερβίρει σαν ένα απόλυτα fun πακέτο που όχι μόνο διασκεδάζει, αλλά διάολε σε κάνει να θες και εσύ ένα αναθεματισμένο burger.
Θα σε εκδικηθεί το ζωνάρι μου, διάολε. #RIPdiet
KRAK KOMiKS #9 του TasMar (Εκδόσεις Jemma Press)
Εκεί όπου το The Ring συναντά τα comics στο Weekend At Bernies. Όπως το καταλαβαίνετε.
Ένα μυστηριώδες κόμικ που σκοτώνει (;) όποιον το διαβάσει και οδηγεί μια παρέα καμμένους geek/goth/ΕξάρχειαΒρεΠαιδίΜου κολλητούς σε τριπάκι On the Road με έναν ανησυχητικά αυξανόμενο αριθμό πτωμάτων.
Καινούρια κατεύθυνση και χαρακτήρες στο #1 ongoing ελληνικό κόμικ του TasMar ο οποίος (χιουμοριστικά αυτοσατιριζόμενος στο backmatter) ξεφορτώνεται όλους τους χαρακτήρες και την έως-τώρα συνέχεια της σειράς για χάρη αυτού του "reboot" και για ενδιαφέροντες πειραματισμούς με το κάφρικο horror genre και τη (μονότονη #pardon_the_pun) μαυρόασπρη-με-δόση-αίματος-κόκκινη παλέττα. Σταθερά από τα πιο reliable αναγνώσματα στο φεστιβάλ.
POPULART #5 του Τάσσου Παπαϊωάννου (Εκδόσεις Giganto Books)
Η μικρή ιστορία που έχει να πει κάθε μικρό αντικείμενο, από ένα κουτάκι φιλτράκια, μέχρι ένα τεύχος κομικ, ένα ξεχασμένο iPad, μια σοκοφρέτα ή ένας... δονητής. Ο Τάσσος Παπαιωάννου δίνει αφηγηματική «φωνή» σε πραγματικά καθημερινά αντικείμενα της ζωής μας, δίνοντας τους ανθρωπομορφικές (καλά το λέω;) ιδιότητες και προσωπικότητες, ύπουλα ως παραβολές/αναφορές σε δικές μας ανθρώπινες καταστάσεις (εγκατάλειψη, ζήλειες, έρωτες, η μετάλλαξη του πατριωτικού αισθήματος) ή οκ απλά για laughs και για να γεμίσει αυτό το (κλασσικά) μοναδικά designάτο τομάκι της σειράς που έχει καθιερωθεί ως το σήμα κατατεθέν της παρουσίας της Giganto σε κάθε φεστιβάλ.
...Και η υπόλοιπη λεία:
ΠΑΠΟΥΤΣΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΟΥ του Πέτρου Χριστούλια (αυτοέκδοση)
Έρωτες και μεταξωτά κορδόνια. Μια μικρή ιστορία πάνω στον έρωτα και τη ξενοφοβία μέσα σε μια σύγχρονη Αθήνα κατοικημένη από... παπουτσοκέφαλους χαρακτήρες: αθλητικά και γοβάκια και κυριλέ σκαρπίνια και... βρωμερά σανδάλια. Όχι πάρα πολύ διακριτικό - αλλά αρκετά χαριτωμένο για να γλυτώσει τις κακοτοπιές και να περάσει ένα αξιόλογο μήνυμα χωρίς να πέσει σε ηθικοπλαστικές τρικολοποδιές... Έτσι απλά, ιδιαίτερα, με ρεαλιστική καθημερινή γλώσσα. Ξέρεις, για ιστορία με παπούτσια που μιλάνε πάντα.
Η ΣΦΙΓΓΑ των Δήμητρα Αδαμοπούλου και Αλεξία Οθωναίου (Εκδόσεις Jemma Press)
Γλύκα. Ένα fold-out comic Που ξετυλίγεται για να βγάλει μια αφίσα με τη μοναδική τέχνη της Αλεξίας Οθωναίου (πάντα χρωματισμένη στο χέρι με απίστευτα ζωντανές αντιθέσεις) και ξανατυλίγεται για να διαβαστεί σαν μια ιδιαίτερη comics απόδοση μιας ιστορίας του Όσκαρ Γουάιλντ για αυτήν ακριβώς την ακατανίκητη γοητεία ενός καλού μυστηρίου.
GALAXIA #3 ΤΟ ΣΜΑΡΑΓΔΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ του Μάνου Λαγουβάρδου (Εκδόσεις Comicworld)
Όλοι οι δημιουργοί κόμικς κουβαλούν μέσα τους την ιδέα (και σε λίγες περιπτώσεις μαζί και τη δυνατότητα) για το απόλυτο «υπερ-Έπος». Ο Μάνος Λαγουβάρδος με τη "Galaxia" ξεδιπλώνει τη δική του τέτοια ιστορία με όντως αξιόλογη πεποίθηση. Κάθε τόμος του Galaxia αποτελεί μια self-contained ιστορία σε διαφορετικό σκηνικό και ύφος (και πλέον με τον τρίτο τόμο ακόμα και ολοκαίνουριο cast χαρακτήρων) που όμως δένει μέσα στο μεγαλύτερο επικό σχέδιο της σειράς.
Είναι σίγουρα χορταστικές ιστορίες από μόνες τους, με ύφος, σχέδιο και χρώμα που θυμίζει ευχάριστα τις 70s και 80s ιαπωνικές anime σειρές που καλλιέργησαν τη φαντασία της γενιάς μας.
Η πλοκή κάθε τόμου (και ειδικότερα αυτή εδώ του τρίτου) κινείται στα πολύ βασικά (και ασφαλή) μονοπάτια, από το «ηρωικό ταξίδι» σε φόρμες future sci-fi noir τις οποίες σχεδόν αναγνωρίζεις ταινια-ταινία. Δεν είναι κάτι από το οποίο κρύβεται ο δημιουργός, και προσδίδει μια διαχρονική αξία στις ιστορίες του... απλά μην περιμένετε την μεγάλη έκπληξη.
ΚΟΥΛΟΥΡ! #4 του TomEk (Εκδόσεις Jemma Press)
Αυτό που λες «ένα κουλούρι δρόμος» (τι, δεν το λες; Σταμάτα, με δαιμονίζεις) σε κόμικ μορφή. Απλό, λιτό αλλά χορταστικό με γενναία δόση τρέλας. Και σουσάμι.
Ειδικά πλέον στο 4ο ήδη τευχάκι του, οι βασικές ιστορίες δεν έχουν ίσως να προσφέρουν κάτι συγκλονιστικό (το novelty ενός cast χαρακτήρων που απαρτίζεται από κομμάτια ενός κεφαλιού - Μύτη, Στόμα, Μάτια, Εγκέφαλος - δεν έχει πλέον κάπου να πάει). Το backmatter του όμως, και ιδιαίτερη η 8σέλιδη ψευδό-αλτέρνατιβ 8σελιδη πειραματική short story σαν ημίτρελη διατριβή πάνω στον πειραματισμό και τη δημιουργία ενός short story σαν να σκαλίζει έξυπνα το meta σουσαμάκι που μου'χει κολλήσει στη μεταφορική σχισμούλα των δοντιών μου (τα'χασα και γω, τι γράφω). Δεν έχει δυσκολία στη χώνεψη, ένα κουλούρι είναι, σίγουρα πάντως νόστιμο.
ΚΟΠΑΝΑ #16 του TasMar (ε, φωτοτυπία)
Τζαμπέ αυτοέκδοση κομιξάκι με άμεσο και γροθιά στο στομάχι μήνυμα κατά του ρατσισμού. Το 24ωρο ενός Χρυσαυγίτη και ενός μετανάστη στην Αθήνα προτού οι ζωές τους συγκρουστούν τραγικά και ανεπανόρθωτα.
Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕ της Ευγενίας Κουμάκη (Εκδόσεις Comicdom Press)
Βρωμερή συνομωσία που βάζει την Κοκκινοσκουφίτσα και τον κολλητό της, το Λυκόπουλο να εξιχνιάσουν, ε δεν ξέρω ακριβώς πως ξεκινάει και που πάει αυτή η ιστορία. Θαυμάζω το «μικρό Κουμάκι» γιατί δείχνει ίσως τον περισσότερο ζήλο από οποιονδήποτε άλλο νέο δημιουργό να μάθει και να προωθηθεί στην ελληνική σκηνή. Αυτό εδώ το κομιξάκι είναι σίγουρα «χαριτωμένο» και δείχνει φοβερή βελτίωση στο σκίτσο με καθαρές γραμμές στα μελάνια και μια άψογα καρτουνίστικη αισθητική, μπερδεύει όμως ακόμα και στο υπερ-απλό σεναριάκι που πάει να ακολουθήσει.
Πήγα μπρος-πίσω το τευχάκι 3-4 φορές για να δω ποιος σκατά είναι αυτός ο μεγάλος κακός που αποκαλύπτεται να είναι πίσω από όλα με ένα βροντερό «ΕΣΥ!» στην κλιμάκωση της πλοκής... όμως ο χαρακτήρας αυτός δεν ονοματίζεται ποτέ - ίσως να είναι οποιοσδήποτε από τους πανομοιότυπους χαρακτήρες που γεμίζουν αυτό το σχολείο για...παραμύθια; Πάλι δυσκολεύτηκα να καταλάβω γενικά το concept αυτού του μικρού κόμικ που αν και σίγουρα ευχάριστο ανάγνωσμα, το αισθάνεσαι περισσότερο σαν ένα τραβηγμένο ανέκδοτο παρά ολοκληρωμένη ιστορία.
ΕΙΔΙΚΗ ΜΝΕΙΑ
Η εξαιρετικά καμμένη "τύπου Tijuana Bible" για το Jimmy Corrigan του Chris Ware σε finger-size (μα δείτε στη φωτό) σφηνάκι κόμικ από τον Τάσσο Ζαφειριάδη, ένα από τα υπερ-συλλεκτικα 14 Pineiada Bibles (σε 30 αντίτυπα μόλις το καθένα) που κυκλοφορούσαν στους πολύ τυχερούς χέρι με χέρι φέτος στο φεστιβάλ (και μπορείτε να δείτε εδώ). Έχετε ένα από τα υπόλοιπα; Περιμένουμε εικόνες!
---
Μπορείτε να βρείτε -αν είστε τυχεροί- τα περισσότερ από αυτά τα τεύχη στα καταστήματα comics και επιλεγμένα βιβλιοπωλεία, ή κατευθείαν από τις εκδοτικές τους. Αλλιώς, θα σας δω με τα σκονάκια σας του χρόνου να κυνηγάμε παρέα το "hottest-next-new-thing" στο Comicdom Con Athens 2014!
Y.Γ. Εσείς, τι «λεία» πετύχατε φέτος στο φεστιβάλ Περιμένω τα σχόλια και τις προτάσεις σας!
σχόλια