Ένα 'pink musical', δηλαδή γιαπωνέζικο σοφτ πορνό μιούζικαλ.
όχι όμως έτσι απλά. γιαπωνέζικο σοφτ πορνό μιούζικαλ με πρωταγωνιστή ένα kappa, ανθρωποειδή πλάσματα που μοιάζουν με χελώνες και τους αρέσει το σούμο, ο χορός, τα αγγούρια και το σεξ. όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.
όχι, όχι μόνο αυτό. γιαπωνέζικο σοφτ πορνό μιούζικαλ με χελωνάνθρωπο σε ποτάμι, το οποίο γυρίστηκε ολόκληρο μέσα σε 5μιση μέρες, σε μια μόνο λήψη. ό,τι κάτσει. χάνεις λόγια? σου φεύγει λίγο λοξά η (ΤΟΣΟ) ψεύτικη χελωνομουσούδα την ούρα που σου παίρνουν πίπα? όλα κουλ.
Νεκρός έφηβος λοιπόν,επιστρέφει στη ζωή ως χελωνάνθρωπος και κυνηγάει να ξεπαρθενευτεί επιτέλους με την νεανική του αγάπη, η οποία πέρα που έχει μπαταλέψει, ετοιμάζεται να παντρευτεί τον σεξομανή geekουλα των ονείρων της. ένα shinigami (γιαπωνέζικος θεός του θανάτου, ανοίξτε και κανά Death Note, ήμαρτον πια), μορφή με την ρομπίτσα, τα γυαλάκια, το στρινγκάκι και το χασίσι του, τον προειδοποιεί οτι οι μέρες της είναι μετρημένες. Αυτός την παίρνει στο χελωνοχωριό στο ποτάμι να γνωρίσει τον kappa-στρούμφ (TM @efragoulis, all rights reserved) που της αποκαλύπτει ότι ο μόνος τρόπος να αποφύγει τον θεό του θανάτου είναι να χώσει στον κώλο της το περιβόητο και περίτρανο σε διάμετρο πρωκτικό μαργαριτάρι. Στο μεγάλο φινάλε (σπόιλερς, λες και θα το δείτε) ο χελωνάνθρωπος θυσιάζει τη δεύτερη ζωή του για να την σώσει και αυτή προσπαθεί να τον επαναφέρει δίνοντας του το μουνί της ζωής. ω, ναι: νεκροφιλία και κτηνοβασία, σε ποτάμι. τριπλό σκορ μπόνους.
Δεν είναι ότι είναι κακό. Είναι ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ, αλλά όχι με κάποιο ιδιαίτερα μελετημένο και έξυπνο τρόπο. Οι στιγμές αληθινής κάφρικης ιδιοφυίας είναι λίγες και σπασμωδικές, ίσως accidental, σίγουρα όχι ιδιαίτερα προμελετημένες. Ξεπετάγονται εκεί που δεν το περιμένεις σαν μια να το πω 40ποντη τρικέφαλη μωβ πλαστική χελωνόπουτσα, οι γιαπωνέζες τρελαίνονται και αρχίζουν να μαλακίζονται και να πιτσιλάνε ολούθε στο πανί και το σενάριο, ξεπερνώντας κάθε όριο ευχάριστης διάθεσης και καλού ή κακού γούστου για σκουπίδιασμα.
Μετά το αρχικό ευχάριστο culture shock / αντίδραση στην παλιά δοκιμασμένη συνταγή παιδικότητας και άκρατης τσουλιάς η υπόθεση επαναπαύεται στο γειασου concept της και τους συμπαθέστατα καρτουνίστικους, αφελείς, γλυκούς και μονίμως καβλωμένους πρωταγωνιστές. Tα γέλια γίνονται πιο πολύ αμήχανα στην διαπίστωση ότι είσαι όντως σε δημόσιο χώρο με τις δύσμοιρες τις φίλες που κουβάλησες χωρίς να ξέρουν και παρακολουθείς μια σοφτ τσόντα με τους πιο ντεκαβλέ πρωταγωνιστές και τυπικά χαζοχαρούμενα ιαπωνικά μουσικά ιντερλούδια που έχουν εξαντλήσει την πρωτοτυπία τους και την καλή μας διάθεση ήδη από το πρώτο τρίτο της ταινίας.
Κρίμα γιατί είχε τα φόντα με περισσότερη επιμέλεια να μιλάμε για cult φαινόμενο. όσο μούφα και να είναι, και πάλι γελάσαμε με καλή διάθεση και παρέα και έβλεπες βγαίνοντας από την αίθουσα ουκ ολίγους από τους σαστισμένους θεατές να μιμούνται τον χαρακτηριστικά γελοιοδέστατο χορό των Kappa.
Με μια περίληψη πραγματικό πειρασμό για οποιοδήποτε λάτρη του γνήσιου trash, αν επιχειρήσεις όντως να την δεις φρόντισε να μαζέψεις το πιο επίλεκτο επιτελείο κάφρων και τρασάδων γιατί αλλιώς δεν θα την παλέψεις φύκι. 2/5
σχόλια