Ο Giovanni Mancusou είναι ένας Ιταλός από μια μικρή πόλη της Καλαβρίας. Ο σοφός Καλαβρέζος προσκαλεί τον θεατή στον ηλιόλουστο κόσμο του με τις φωτεινές πορτοκαλί ομπρέλες, τις δροσερές γαλάζιες θάλασσες, τα φρεσκοψημένα ψωμιά και τα φρέσκα λαχανικά.
Σε σκηνοθεσία του Jan Vrhovnik, σενάριο της Ana Kerin και μουσική από τον βραβευμένο με Όσκαρ Nico Casal, το Paradiso δεν αφηγείται ακριβώς κάποια ιστορία αλλά είναι περισσότερο μια ταινία μικρού μήκους με ποιητική διάθεση κι ένα στιγμιότυπο από τη ζωή ενός μεσήλικα άνδρα από την Ιταλία. Το χτύπημα μιας μύγας διανθίζεται με προκλητικές σκέψεις για τη ζωή που μπορούν να προέλθουν μόνο από την σοφία που έχει αποκτήσει ένας άνθρωπος που τα έχει δει όλα.
Ο Giovanni Mancusou ήταν μια τυχαία συνάντηση για την ομάδα του Nowness που ταξίδεψε στην Καλαβρία για να αναζητήσει την ίδια την ουσία της νοσταλγίας. Σκόνταψαν πάνω του σε ένα γωνιακό μαγαζί και τους συνεπήρε ο ποιητικός τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούσε τη γλώσσα για να μεταδώσει την λαχτάρα του για την απλότητα. Στην ταινία ο Giovanni αυτοσχεδιάζει ενώ οι φιλοσοφικές του σκέψεις έχουν μια δόση νοσταλγίας και απροσδόκητης σοφίας.
Μια ταινία αντιθέσεων, το Paradiso κρατάει το απόσταγμα της αλήθειας στα λόγια του Giovanni. Αν και στιγμιαίες, ταπεινές και φυσικές, τις εκλάμψεις της αληθινής ευτυχίας πρέπει να τις γευτεί κανείς για να μπορέσει να τις καταλάβει. Το Paradiso σκιαγραφεί ότι για να είσαι πλούσιος στη ζωή, πρέπει να στρέψεις το βλέμμα σου στη φύση και σε ένα τραπέζι γεμάτο φίλους και καλό φαγητό: την ίδια την ουσία του καλοκαιριού στη Μεσόγειο δηλαδή.
