«Απλά σταμάτα! Μην κινείσαι! Δεν είναι απλώς μια απαίτηση, είναι υποχρέωση. [...] Κόψε ένα μήλο από το δέντρο, χαμογέλα σε ένα ζώο στο δάσος, πάρε μια ανάσα στο βουνό, άκου τη φωνή μέσα σου.
Κάτι δεν κάνουμε καλά. Όλοι μας. Όλοι μας υποφέρουμε. Πέρσι, όλες αυτές οι φωτιές έκαψαν τους πνεύμονες της Γης. Αλλά αυτό δε σε σταμάτησε. Ούτε η συνειδητοποίηση ότι είσαι ο μοναδικός ένοχος για την έκτη μαζική εξαφάνιση. Δε με άκουσες.
Είναι δύσκολο, άλλωστε, να ακούς, όταν είσαι τόσο απασχολημένος με το να ανέβεις τις σκάλες για να φτάσεις στο μάξιμουμ της δικής σου άνεσης. Τα θεμέλια του κόσμου καταρρέουν λόγω των δικών μας υλιστικών επιθυμιών».
Πηγή: Iris Kalpouzou
