Ο Μιγκέλ Γκομέζ μεγάλωσε πηγαίνοντας σχεδόν καθημερινά στο βίντεο κλαμπ της γειτονιάς του. Εκεί ξόδευε ώρες ολόκληρες προσπαθώντας να επιλέξει κάποια ταινία για να νοικιάσει, θαύμαζε τα καλύμματα των VHS, ζήταγε συστάσεις από τους υπαλλήλους και συζητούσε μαζί τους τις ταινίες που είχε ήδη παρακολουθήσει και είχε φέρει για επιστροφή.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο Γκομέζ παρακολουθούσε τον τρόπο με τον οποίο το Netflix σιγά-σιγά σκότωνε τα βίντεο κλαμπ. Μέχρι το 2014, η μεγαλύτερη αλυσίδα βίντεο κλαμπ στην Αμερική, η Blockbuster, είχε κλείσει όλα της τα υποκαταστήματα - σήμερα παραμένει μόνο ένα στο Bend του Όρεγκον. Για τον Γκομέζ και τους λάτρεις των ταινιών, ο θάνατος του βίντεο σημαίνει και το τέλος μιας εποχής. Οι αλγόριθμοι αντικατέστησαν τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις που έκαναν την επιλογή μιας ταινίας μια ευχάριστη διαδικασία.
Όταν ο Γκομέζ μετακόμισε σε μια μικρή πόλη έξω από τη Φιλαδέλφεια ένιωσε να του λείπει η ωραία αίσθηση που είχε μέσα στο βίντεο κλαμπ. Έτσι αποφάσισε να ανοίξει ένα δικό του.
Το σύντομο ντοκιμαντέρ Memory Video του Roy Power είναι ένα πορτρέτο του Γκομέζ και της μαγαζιού του, του Viva Video. Ίσως και να είναι ένα από τα τελευταία του είδους του.
