Εξήντα πέντε λεπτά διαρκεί το μέχρι πρότινος χαμένο ντοκιμαντέρ στο οποίο ο δημιουργός του, ο Κορνέλιους Βάντερμπιλτ, επιχείρησε να αποτυπώσει τον τρόμο που κυριαρχούσε στο ναζιστικό καθεστώς.
Η ταινία με τίτλο «Χίτλερ: Το βασίλειο του τρόμου», βρισκόταν επί χρόνια ξεχασμένη στις αποθήκες της βασιλικής ταινιοθήκης του Βελγίου. Οι υπεύθυνοι ανακάλυψαν με καθυστέρηση πως το μουσείο είχε στην κατοχή του την μοναδική κόπια της πρώτης αμερικανικής αντι-ναζιστικής ταινίας που παρουσίαζε τον αντισημιτισμό του Χίτλερ.
«Ενδεχομένως το 1939 κάποιος να επιχείρησε την διανομή αυτής της ταινίας στο Βέλγιο, όμως δυστυχώς ήταν πολύ αργά. Είχε ήδη γίνει η εισβολή, και άρα η κόπια της ταινίας παρέμεινε στο κουτί της.
Τη δεκαετία του '70 έφτασε στην Βασιλική Ταινιοθήκη και την ανακαλύψαμε εκ νέου. Ξέρουμε πλέον πού βρίσκεται και πως δεν υπάρχει αντίγραφο», εξηγεί ο Νικόλα Ματζάντι, διευθυντής του Βασιλικού Κινηματογραφικού Αρχείου του Βελγίου.
Ο Αμερικανός Κορνέλιους Βάντερμπιλτ, κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, ερασιτέχνης δημοσιογράφος και κινηματογραφιστής ταξίδευε στην Ευρώπη από τις αρχές της δεκαετίας του '30.
Στις 5 Μαρτίου 1933, όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, ο Βάντερμπιλτ βρισκόταν στο Βερολίνο. Με την κάμερά του αποτύπωσε τους πανηγυρισμούς των υποστηρικτών του Χίτλερ, τις στρατιωτικές παρελάσεις αλλά και τη φυγή των Εβραίων.
Ισχυρίστηκε επίσης, πως την μέρα του εκλογικού θριάμβου του Χίτλερ ήταν ο μοναδικός δημοσιογράφος που του είχε πάρει συνέντευξη και πως του είχε θέσει το καυτό ερώτημα, ποια ήταν τα σχέδια του για τους Εβραίους. Η υποτιθέμενη συνέντευξη δεν κινηματογραφήθηκε ωστόσο ποτέ. Στην ταινία του βλέπουμε πως χρησιμοποίησε έναν ηθοποιό.
Τους ιστορικούς απασχολούν ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο κινήθηκε ο Βάντερμπιλτ στο Βερολίνο τις μέρες της ανόδου των Ναζί στην εξουσία.
«Πιστεύω πως αργότερα, το διάστημα 1935-36, κάτι τέτοιο θα είχε επιτραπεί, ωστόσο προφανώς είτε έλαβε άδεια είτε απλώς δεν του απαγόρευσαν να κινηματογραφήσει αυτές τις σκηνές», λέει ο ιστορικός Ρόελ Βάντε Βίνκελ.
Το 1934, η ταινία προβλήθηκε σε μια κατάμεστη κινηματογραφική αίθουσα του Μπρόντγουεϊ. Οι διαμαρτυρίες ωστόσο της γερμανικής πρεσβείας στην Ουάσινγκτον οδήγησαν τους Αμερικανούς, οι οποίοι έως τότε δεν είχαν πάρει σαφή θέση απέναντι στον ναζισμό, στην απαγόρευσή της. Προβλήθηκε για ακόμη μια φορά το 1939 με ενσωματωμένες σκηνές από την εισβολή στην Πολωνία, πέρασε όμως απαρατήρητη.
Οι ερευνητές επί χρόνια θεωρούσαν πως η ταινία έχει χαθεί οριστικά. Η κόπια που αποκαταστάθηκε και συντηρήθηκε, αποτελεί πλέον ένα ιστορικό κειμήλιο.
Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 26 Οκτωβρίου 2013 στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη, στο πλαίσιο του φεστιβάλ για τα 75 χρόνια λειτουργίας της ταινιοθήκης του μουσείου.
