Πιερ Πάολο Παζολίνι,
Προσευχή για τη μητέρα μου
Είναι δύσκολο να πω με τη φωνή ενός γιου
αυτό που στην καρδιά μου φέρει τόσο λίγη ομοιότητα.
Είσαι η μόνη στον κόσμο που ξέρει
ό, τι η καρδιά μου πάντα κρατούσε,
πριν από κάθε άλλη αγάπη.
Για το σκοπό αυτό , πρέπει να σου πω
αυτό που είναι τρομερό να γνωρίζεις.:
Μέσα από τη χάρη σου γεννήθηκε η αγωνία μου.
Είσαι αναντικατάστατη.
Και γι 'αυτό η ζωή που μου έδωσες
είναι καταδικασμένη σε μοναξιά.
Και δεν θέλω να είμαι μόνος .
Έχω μια άπειρη πείνα για αγάπη ,
για αγάπη για σώματα χωρίς ψυχή.
Επειδή η ψυχή είναι μέσα σου,
η ψυχή είναι εσύ,
αλλά εσύ είσαι η μητέρα μου
και η αγάπη σου είναι η δουλεία μου.
Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια
σκλάβος σε αυτή την ευγενή,
ανίατη αίσθηση μιας τεράστιας δέσμευσης.
Ήταν ο μόνος τρόπος για να αισθάνομαι τη ζωή,
το μόνο χρώμα , η μόνη μορφή:
τώρα όλα τελείωσαν.
Επιβιώνουμε , μέσα στη σύγχυση
μιας ζωής αναγεννημένης πέρα από τη λογική.
Σε ικετεύω,
ω, σε παρακαλώ:
δεν επιθυμώ το θάνατο !
Είμαι εδώ , μόνος, μαζί σου ,
σε ένα μελλοντικό Απρίλιο...
Μετάφραση: HOPE
