ΜIA EIKONA ME τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Ένα σεμνό κείμενο για τα δικαιώματα των γκέι, των bi, των τρανς. Μια μετρημένη δήλωση για τις διακρίσεις, που δεν χωρούν σε ένα κράτος δικαίου. Η κ. Σακελλαροπούλου, σε ποστ για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Τρανσφοβίας, Αμφιφοβίας.
Την κ. Σακελλαροπούλου την έχω ακόμα στον νου μου ως κορυφαία νομικό. Ως κάποια που ξέρει τι σημαίνει «δικαίωμα» και «κράτος δικαίου», έχοντας για χρόνια υπηρετήσει την ελληνική Δικαιοσύνη. Έτσι, αρχικά, δεν αισθάνομαι έκπληξη. Στις νομικές σχολές της χώρας και στην επιστημονική κοινότητα αυτά τα θέματα συζητιούνται διαρκώς πλέον. Δεν είναι καν τόσο hot πια, όπως προ δεκαετίας.
Μετά συνειδητοποίησα ότι η κ. Σακελλαροπούλου είναι πλέον Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν εκφράζει τις απόψεις της απευθυνόμενη σε ένα εξοικειωμένο ακροατήριο. Μιλάει προς όλους. Τότε ήρθε το σοκ. Πόσο συχνά έχουν ακούσει οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έναν άνθρωπο σε κορυφαίο αξίωμα να τους απευθύνεται με απλό λόγο για να τους εξηγήσει ότι οι διακρίσεις πρέπει να καταργηθούν; Στη χώρα όπου η βία σε βάρος των τρανς σοκάρει και ο πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει ότι τις γυναίκες δεν τις απασχολεί η πολιτική, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τοποθετείται με φυσικότητα κατά των διακρίσεων.
Σε μια χώρα όπου το κληρονομικό δικαίωμα δεν εξασφαλίζει μόνο μεγάλες περιουσίες αλλά και ανομολόγητη πρόσβαση σε ανώτατα δημόσια αξιώματα, χρειαζόμασταν σίγουρα έναν άνθρωπο να αναλάβει ένα αξίωμα όχι επειδή λέγεται «κάπως» αλλά επειδή αξίζει.
Αλλά και πάλι, γιατί να εκπλαγώ; Η Πρόεδρος έχει ποστάρει υπέρ των Ρομά. Με λιτό λεκτικό συνέδεσε τους Ρομά με τη δημοκρατία μας. Έχει ποστάρει για την ελευθερία του Τύπου, που είναι ζωτική για τον έλεγχο κάθε εξουσίας. Το ποστ που έκανε στις 4.4.2020 είναι μάθημα φεμινισμού. Η Πρόεδρος είναι στο γραφείο της, που μοιάζει με τυπικό γραφείο δικαστικού. Post-it, στιλό, χαρτούρα. Σκύβει πάνω απ' τα χαρτιά, κάπως σαν από συνήθεια. Μπροστά της δεν έχει κάποιον ογκώδη φάκελο διοικητικής διαφοράς αυτήν τη φορά αλλά γράμματα μαθητών. Μια μαθήτρια τής γράφει: «Δίνετε ένα παράδειγμα σ' εμάς, τα κορίτσια, να βάζουμε υψηλούς στόχους και να κυνηγάμε τα όνειρά μας» και η Πρόεδρος το ποστάρει. Την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου πόσταρε βιβλία. Όχι κάποιο περισπούδαστο λογύδριο για την αξία της ανάγνωσης. Μίλησε στη γλώσσα μας, στη γλώσσα των αναγνωστών, και αναφέρθηκε στην πράξη της ανάγνωσης ως κάποια που ξέρει από πρώτο χέρι τα πλούτη που χαρίζει.
Με συγκίνησαν ιδιαίτερα τα γράμματα που πήρα από μαθητές και μαθήτριες του δημοτικού σχολείου Αγίας Τριάδας...
Δημοσιεύτηκε από Katerina Sakellaropoulou στις Σάββατο, 4 Απριλίου 2020
Ο ρόλος της είναι, από το Σύνταγμά μας, περιορισμένος. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι όσα κάνει στερούνται ουσίας. Η παρουσία της κ. Σακελλαροπούλου στην κοινή μας ζωή συμβάλλει στην εμπέδωση της ιδέας ότι οι γυναίκες μπορούν να αναλαμβάνουν αξιώματα και να τα τιμούν. Η συστηματική έκθεση σε εικόνες γυναικών με εξουσία και θεσμικό ρόλο είναι σημαντική για την αλλαγή της ιδέας που έχουν οι πολίτες (ανεξαρτήτως φύλου) για τις γυναίκες. Έτσι, ενδέχεται να αλλάξουν συμπεριφορές και νοοτροπίες. Το παράδειγμα που θέτει η Πρόεδρος είναι αυτό μιας γυναίκας που πετυχαίνει λόγω γνώσεων και δουλειάς, ενώ παραμένει, ας μου επιτραπεί, μελετηρό «φυτό».
Θέτει το παράδειγμα ενός επίσημου λόγου, άλλου τύπου. Λόγος ειλικρινής, σε ελληνικά που μιλούν οι κανονικοί άνθρωποι και όχι τα εγχειρίδια «επικοινωνίας» και η κυριακάτικη αρθρογραφία επιφυλλιδογράφων που ζαλίζονται και οι ίδιοι απ' το ιλιγγιώδες βάθος των σκέψεών τους. Ο λόγος της Προέδρου είναι βαθιά δημοκρατικός. Εμπνέει τους πολίτες να συζητήσουν σημαντικά θέματα, χωρίς να αισθάνονται αποκλεισμό ή πλήξη, όπως συμβαίνει συχνά όταν ένα σοβαρό θέμα τίθεται με κακό λεκτικό. Δείχνει ότι στον δημόσιο βίο μας δεν χρειάζεται να μιλάμε σαν να μη λέμε τίποτα, απλώς για να θορυβούμε.
Παγκόσμια ημέρα βιβλίου σήμερα και ξεφυλλίζοντας ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, το «Αδριανού Απομνημονεύματα» της...
Δημοσιεύτηκε από Katerina Sakellaropoulou στις Πέμπτη, 23 Απριλίου 2020
Οι άμεσες απευθύνσεις της Προέδρου, με την αθόρυβη ταπεινότητά τους και την επιθυμία αδιαμεσολάβητης έκθεσης, προδίδουν θάρρος και δημοκρατικό χαρακτήρα. Η Πρόεδρος έχει πρόσβαση και σε άλλα, λιγότερο οριζόντια κανάλια επικοινωνίας μαζί μας, δεν είναι πολίτης που χρειάζεται τα σόσιαλ να πει μια άποψη, επειδή δεν καλείται να την εκφέρει αλλού. Επιλέγει τα ποστ χωρίς «στήσιμο», εκεί όπου οι αντιδράσεις δεν είναι ελέγξιμες, ανοίγει θέματα. Τα κακόβουλα σχόλια δεν λείπουν. Ε, και;
Σε μια χώρα όπου το κληρονομικό δικαίωμα δεν εξασφαλίζει μόνο μεγάλες περιουσίες αλλά και ανομολόγητη πρόσβαση σε ανώτατα δημόσια αξιώματα, χρειαζόμασταν σίγουρα έναν άνθρωπο να αναλάβει ένα αξίωμα όχι επειδή λέγεται «κάπως» αλλά επειδή αξίζει. Η κ. Σακελλαροπούλου αλλάζει την εικόνα μας για τις γυναίκες, τον δημόσιο βίο, την ίδια τη γλώσσα. Μάς εθίζει σε έναν άλλης ποιότητας δημόσιο λόγο. Δείχνει έναν άλλον τρόπο να αναλαμβάνεις και να ασκείς αξιώματα, με γνώση και χαρακτήρα. Τελικά, μας εκπαιδεύει για κάποια καλύτερη συλλογική ζωή που κάποτε θα 'ρθει.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
