ΚΕΤΣΠΑΓΙΑ

Άτυχος ο Γεωργιανός - ούτε λέξη επ' αυτού. Πέρυσι στέρησε από τον Σωκράτη είκοσι ζεστά, ζεστότατα εκατομμύρια, αφήνοντας την ομάδα του Πειραιά εκτός Τσάμπιονς Λιγκ. Φέτος εκλήθη, λοιπόν, να ρεφάρει. Όντως ο ξυρισμένος ρέφαρε, έφερε τα λεφτά, αλλά κάτι περίεργο εμφανίστηκε στην ομάδα. Για να περάσουν τη σέντρα οι ερυθρόλευκοι, πρέπει να κάνουν λιτανεία. Για να είμαστε μάλιστα ακριβέστεροι, θυμίζουν πολύ τον περσινό Παναθηναϊκό. Πού είναι οι επιθέσεις κατά κύματα, η άνεση που έφταναν στη μεγάλη περιοχή, οι κενοί χώροι που έχασκαν παντού; Η εύκολη απάντηση είναι ο Μπελούτσι. Πράγματι, αυτός ο παίκτης -τη δεύτερη χρονιά- αποδείχτηκε πολύτιμο πασπαρτού, καθώς είχε στρατηγική δεινότητα στην αντίληψη του χώρου και στη σπαζοκεφαλιά της τελικής πάσας. Αποχωρήσαντος και του Τζόρτζεβιτς, αυτή η νευραλγική θέση έμεινε κενή, με αποτέλεσμα -παίζοντας με τη Νέα Καβάλα- ο κετσπαγιακός να μοιάζει ξεδοντιασμένος. Τι φοβερό ζεμάτισμα να φέρνεις 0-0 στο Καραϊσκάκη και όλη η κερκίδα να κραυγάζει το όνομα του προκατόχου σου! Ο Βαλβέρντε πήρε εκδίκηση. Σε μας θα μείνει η θλιβερή απολογία του Κετσπάγια μετά το 0-0, όπου ήταν άνθρωπος χωρίς γράδα, χωρίς πίστη στον εαυτό του, χωρίς καμιά προσδοκία ενθάρρυνσης από τη διοίκηση. Άσχημο πράγμα η αποτυχία - ακόμη και τους άντρες τους κάνει κουρέλι. «Τιμούρ» και «τιμωρία» αποδείχτηκαν ομώνυμα...