Δεν ξέρω πώς περνούσε τη διπλή γιορτή ο Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου.
Τον φαντάζομαι να κόβει βόλτες στο παλιό αεροδρόμιο της Μίκρας .
Κατάμονος.
Με ρημαγμένο το γήπεδο και το στομάχι ανακατεμένο άνοιξη και μπακαλιάρο σκορδαλιά.
Κι όλα τα σπασμένα σημαιάκια της παρέλασης και τα μεγάφωνα της ξανθής μοντέρνας πόλης και η Μαντώ Mαυρογένους σε επανάληψη να γιορτάζουν σιωπηλά τον Πρίγκηπα με τα κρίνα,τον Βαγγέλη.
Όπως στο ποίημα.
E I Σ A I H K I N H Σ H
Eίσαι η κίνηση
το στάσιμο νερό της ρίζας μου μόλις συσπάται
είσαι η διάφανη σκέψη μου, η εικόνα μου
η ουσία της νύχτας, το δάκρυ του μεσημεριού
είσαι ο Bαγγέλης
Nίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
(Ο Δύσκολος Θάνατος, εκδ. Νεφέλη /ενότητα APΓO ΠETPEΛAIO,
1972-1974 )
σχόλια