μικρά θαύματα για μεγάλους άπιστους* της Γλυκερίας Μπασδέκη

μικρά θαύματα για μεγάλους άπιστους* της Γλυκερίας Μπασδέκη Facebook Twitter
0

 

 

Διότι πας ο αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει. 

(Λουκ. 11:10)

 

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΑΥΜΑ φανερώθηκε ξαφνικά, όπως όλα τα θαύματα. Οι δύο αρχαίοι υπολογιστές και το ένα κουτσό τάμπλετ ευλογήθηκαν και κατάφεραν να τηλεκπαιδεύσουν τέσσερα άτομα διψασμένα για γράμματα και πίξελ. Σαν τον πολλαπλασιασμό των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, αλλά στην εκδοχή για οικογένειες με έλλειμμα πίστης και συμπτώματα απόγνωσης. Τώρα καθόμαστε, σαν σε έκσταση, στο στομάχι του κήτους που κόντεψε να μας κάνει μια χαψιά  και βλέπουμε τηλεμάρκετινγκ. Είναι λίγο στριμόκωλα  από άποψη χώρου, αλλά  τουλάχιστον έχουμε απεριόριστο  και ολοδικό μας τον χρόνο. Αυτή που δεν θέλει να μου μοιάζει (αλλά δεν μπορεί να τα βάλει με τη βιολογία), ακουμπάει στον ώμο μου. «Δεν χωράμε , έλεος,κάνε πιο μέσα χοντρή!», μου λέει, επειδή δεν πρέπει να δείχνει από τώρα ότι έχει ανάγκη να γέρνει σε ώμους. Δεν της απαντώ. Είμαι πολύ απορροφημένη με το πρίτι κολάν που δεν χάνει πόντους και το φουρνάκι–πολυμάγειρας που μαγειρεύει τα πάντα και συμφέρει. Σιγά σιγά υπνωτιζόμαστε κι οι δύο από την πολυσυσκευασία αλόης με δωρεάν τα έξοδα αποστολής και τον προβολέα λέηζερ που θα στολίσει την έπαυλη των Δράκων που δεν θα έχουμε, ούτε θα μπούμε στον κόπο να επιθυμήσουμε, ποτέ. 

 

Θέλω να της πω ότι όταν μεγαλώσει πολύ κι εγώ γίνω μια τοσοδούλα κουκίδα στα πίξελ της αιωνιότητας, θα με θυμάται σαν έναν ώμο στριμωγμένο στον δικό της ενώ ένας ωκεανός άχρηστων προϊόντων θα κυλάει απ’ την οθόνη. Θέλω να της ψιθυρίσω πως όταν φτάσει και για μένα ο γεροχρόνος, αντί για κεράκι προτιμώ να μου αφήσει ένα μασαζοκαλσόν της συμφοράς και να τρέξει προς το μέλλον της. Κι ακόμα καλύτερα να μη μου αφήσει τίποτε- μόνο να με θυμάται λιγάκι όταν βλέπει αντικολλητικά γουόκ με δώρο πέντε τάπερ κι έναν φακό θυέλλης.

 

Την ώρα που το εορταστικό πρόγραμμα συνεχίζεται με την εικοστή λούπα εμπέδωσης της ρόμπας φλις με δώρο γούνινες παντόφλες, αυτή που δεν θέλει να μου μοιάζει αλλά την έφαγε λάχανο η βιολογία, σκύβει και μου σκάει ένα φιλί. ‘Ετσι, χωρίς λόγια.

 

Κι αυτό είναι το δεύτερο και μεγαλύτερο θαύμα αυτών των πολύ λυπημένων Χριστουγέννων.

 

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ