ΑΠ' ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ που με τραβάνε στον βυθό τους, εγώ διαλέγω ξανά τους Σουηδούς Ενζολωράδες, αυτούς της (Διεθνούς) Συνωμοσίας του Θορύβου. Tι κι αν πέρασαν τα χρόνια, τι κι αν ξεστήθηκαν τα οδοφράγματα της οδού Κανναβίδας, τι κι αν ήρθανε νέοι λιμοί, νέοι λυγμοί, αυτοί επιμένουν να μου τραγουδούν πριβέ για τη μεγάλη ντροπή.
O καπιταλισμός με ξεπαρθένεψε
Όλα τ' άγγιξε η ντροπή
Σιγά μην ξαναπαίξουμε
Τα παιδικά μας παιχνίδια
Οι μέρες της αθωότητας τελείωσαν
Μείνε μακριά απ' το κεντρί
Και προχώρα παρακάτω (...)
Mάιος του 2002, Ρόδον. Ο βαφτισιμιός του Ραούλ Βανεγκέμ Dennis Lyxzen, αυτό το λαμπερό καταστασιακό υβρίδιο μεταξύ Έλβις Πρίσλεϊ και Τσε Γκεβάρα, να παίζει το πιο σαματατζίδικο και πολιτικό garage-punk του τέλους του εικοστού αιώνα. Πάνω στα ντουζένια του αυτός, πάνω στα ντουζένια μου κι εγώ. Απ' έξω οι (πιο) Μαράδες, μοίραζαν κατηγοροχάρτια: «Οι Τhe (International) Noise Conspiracy είναι κλέφτες και αφομοιωτές. Το κοινό τους στην Αμερική τους έσπασε στο ξύλο. Ανήκουν στο σύστημα που αντιπαλεύουν. Διαφημιστές του εμπορεύματος, αντιεπαναστάτες, διασκεδαστές της πλήξης και επιπλέον τα παίρνουν.» (...) Και μετά η ερώτηση: «Μήπως είσαι βλάκας;» Ακόμα το έχω το πικρό χαρτί. Μήπως είμαι βλάκας; Ακόμα δεν ξέρω τι είμαι. Βλάκας με περικεφαλαία ή απλά μια πινακίδα που αναβοσβήνει;
Σηκωθείτε σακάτηδες
Τα όνειρα σας ξέφτισαν
Μπροστά στα μάτια σας
Γιατί στο μέτωπο κάθε μικρής πόρνης
Μια πινακίδα αναβοσβήνει
"Μωρό μου μην ξαναγυρίσεις πια"(..)
Ξεπαρθενεμένη από τον καπιταλισμό, κουρασμένη, λιγότερο νέα, λιγότερο λαμπερή, χωρίς το ποτό στο χέρι, χωρίς συνωστισμό. Αυτό μάλλον είμαι πια. Μόνη στο τέλος του προσωπικού μου οδοφράγματος μουρμουρίζοντας τα λόγια που κάποτε θ' άνοιγαν το σουσάμι.
Ο καπιταλισμός με ξεπαρθένεψε
Τόση κούραση για να είμαστε τίποτα
Όταν μας άξιζε να είμαστε τα πάντα
Και πάνω στο μέτωπο κάθε μικρής πόρνης
Μια πινακίδα αναβοσβήνει
"Μωρό μου γεννηθήκαμε για να γίνουμε μακαρίτες" (..)
Ο καπιταλισμός με ξεπαρθένεψε
Είμαστε όλοι πόρνες,φτηνά προιόντα
Στο σημειωματάριο κάποιου άλλου (..)
Διαλύθηκαν κι οι Σουηδοί. Διαλυθήκαμε κι εμείς. Τώρα τα κλουβιά είναι μεγαλύτερα κι οι αλυσίδες μακρύτερες. Τώρα περιμένουμε επετειακές αρπαχτές να πάμε να τους ξανακούσουμε μαζί με τα παιδιά μας, που θα βαριούνται έως θανάτου. Τώρα γίναμε αδιάφορες σημειώσεις στο σημειωματάριο κάποιου άλλου: κάποιου άλλου που δεν είναι στα σίγουρα ο Θεός.
σχόλια