Είμαι εικαστικός και χρειάζομαι σκόρπιες λέξεις για ένα μεγάλο μετα-κολάζ ή μια υπερ-ηχητική εγκατάσταση και δυο τρεις περφόμανσιζ όπως διψά το φαντασιακό μου. Στην πραγματική ζωή μαζεύω σπαράγματα τελετών. Χτες που ήταν του επισήμου Αγιασμού διδασκόντων και διδασκομένων ήμουν μάρτυρας αυτόπτης και αυτήκοος σε τρεις, απόλαυσα σε λάιβ στρίμιγκ άλλους πεντέξι, ψάρεψα και μερικά πολύ ωραία και διδακτικά από τον έντυπο και ηλεκτρονικό μας τύπο –σήμερα είμαι σχεδόν έτοιμη να μπουκάρω στη γκαλερί με το έργο στο χέρι.
Αλλά το έργο έχει τις λέξεις στέρεες, γνώσεις, αξίες, όραμα, αυτοπραγμάτωση, άρχοντες, πολιτεία, νόμοι, στοιχηθείτε, ωρολόγιο, θωρακισμένοι, ησυχία, κοινωνία, οιωνός, εγκύκλιος, αλληλεγγύη, αγάπη, τρεις ιεράρχες, μεστή ελέους, όραμα, σεβασμός, Κυρίες και Κύριοι, αγαπητά μας παιδιά.
Και τις λέξεις αυτές τις έχω ξανακούσει και τις έχω ξαναδεί.
Είμαι ένα καλλιτεχνικό απολειφάδι, ικανή μόνο για πατιτούρα στην ιχνογραφία.
Καμία πρωτοτυπία, καμιά σπρωξιά στην τέχνη του κολάζ.
Και σήμερα που είναι μια μέρα μετά το χτες, το μόνο που θέλω είναι να χωθώ κάτω από μια γιγαντιαία αγιαστούρα και να κοιμηθώ στη σκιά της.
Μέχρι να πάψω να είμαι Μάρτυς.
