Το εξαιρετικά ενδιαφέρον με την ιστορία της μαγείας που τυράννησε τη χριστιανική Ευρώπη κοντά πέντε αιώνες, ήταν το κοινωνικοοικονομικό προφίλ των ατόμων που κατηγορήθηκαν και σαν συνέπεια τιμωρήθηκαν για maleficium. Αν εξαιρέσουμε τους πολιτικά επικίνδυνους, τους αιρετικούς, τους αντιρρησίες, τους ενοχλητικούς γενικότερα, καταλήγουμε σ' έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό ατόμων που δεν είχαν καμία σχέση με θρησκεία ή πολιτική. Αυτά τα άτομα ήταν (κυρίως) γυναίκες που αποτελούσαν βάρος για την ύστερη μεσαιωνική κοινότητα. Χήρες με ορφανά,πάμφτωχες, ηλικιωμένες, νεαρά κορίτσια οριακής νοημοσύνης, γυναίκες με σωματική αναπηρία (τυφλές,κουφές,με κινητικά προβλήματα) -κακορίζικες γενικώς που ψευτοζούσαν στηριζόμενες στην αλληλεγγύη των συγχωριανών τους. Ανίκανες ,οι περισσότερες ,για εργασία εκλιπαρούσαν για λίγο αλεύρι ,μια κούπα γάλα ή μερικά χόρτα που θα τους εξασφάλιζαν την επόμενη μέρα. Ο Olwen Hafton (που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ιστορία των γυναικών, του φύλου, της φτώχειας και της θρησκείας στην πρώιμη νεότερη Ευρώπη) θεωρεί ότι συχνά η καταγγελία στα Εκκλησιαστικά δικαστήρια γινόταν για να ανακουφιστεί η κοινότητα από τους παρίες που αποτελούσαν με την ανικανότητα αυτάρκειάς τους βάρος για τους υπόλοιπους. Οι κατήγοροι (συνήθως γυναίκες) αντιμετώπιζαν τις πιο αδύναμες απ' αυτές ως ''λαθροθήρες'' στα εδάφη τους και απειλή για το ήδη αβέβαιο εισόδημά τους, μια που έπαιρναν ''άδικα μερίδιο από τις φιλανθρωπίες ή τα τσιμπολογήματα του χωριού''.
(Οι συνειρμοί είναι τρομακτικοί.)
* Τα σχέδια είναι του Goya, μέρος της συλλογής Witches and Old Women
