σκουληκιάζω πλέον ή είμαι θαλερό ναυάγιο;
/νίκος καρούζος
Μπαίνει καλοκαίρι. Απρίλης τυπικά, αλλά δεν την σέβονται την γραφειοκρατία οι εποχές. Φουντώνουμε σιγά σιγά, ετοιμαζόμαστε να καούμε με έρωτες κονσέρβα (οι πιο συντηρητικοί) ή με το αιματάκι τους, φρεσκότατους απ' το τσιγκέλι (οι πιο της αριστεράς και της προόδου).
Θα μας πάρει και θα μας σηκώσει το ελληνικό μας καλοκαίρι. Θα επιθυμήσουμε ανοιχτά σώματα, χωρίς φανελάκι-μπλούζα-μπουφάν. Θα λατρέψουμε ιδρωμένα πουκαμισάκια. Θα πούμε το ίδιο παραμύθι που έλεγε η μαμά της Ιφιγένειας στην Ιφιγένεια λίγο πριν την πάει για μπάνιο στην παραλία της Αυλίδας.
Θα μονοιάσουμε για λίγο οι ελαφρά ενδεδυμένοι.
Θα λέμε ''σ'αγαπώ πολύ, είσαι το τριανταεφτά και δύο το πρωί μου.''
Θα λέμε ''πάρε εσύ την Πειραιώς 260 να πάρω εγώ την Ηρώδου Αττικού που φοράω και φλατ μονόσολο.''
Θα φιλιόμαστε μπροστά στο μικρό της Επιδαύρου -''χάρμα ιδέσθαι, χάρμα ιδέσθαι ο Προμηθέας σου, έτοιμος για μπόντατζ με τα λουριά στον Καύκασο''.
Θα πιούμε όλοι απ' τη βρύση του Μαβίλη.
Θα τρεφόμαστε με χνουδωτά ροδάκινα, αντί για σάρκες.
Κι όταν μπει ψυχρούλα κι αδειάζει το κοίλον θα ξαναθυμηθούμε.
σχόλια