20.000 Μέρες στη Γη: Το υπέροχο φιλμ για τον Nick Cave

 20.000 Μέρες στη Γη: Το υπέροχο φιλμ για τον Nick Cave Facebook Twitter
Αυτοσαρκαστικός , ετοιμόλογος, ευφυής. Ο Nick Cave σε κάνει να λες από μέσα σου καθώς τον βλέπεις να παίζει τον εαυτό του: «Σε παρακαλώ μην σταματάς να μιλάς».
0

 

 20.000 Μέρες στη Γη: Το υπέροχο φιλμ για τον Nick Cave Facebook Twitter
H συνομιλία του με την Kylie Minogue που κάθεται στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου καθώς εκείνος οδηγεί κλέβει την παράσταση.

Καθώς ο Ορέστης Ανδρεαδάκης δίνει εξηγήσεις για την μεγάλη καθυστέρηση της προβολής στον κόσμο που περιμένει έξω από το ΙΝΤΕΑΛ κουνώντας πάνω-κάτω τα χέρια, θυμίζει μαέστρο χωρίς μπαγκέτα. Ενώ όταν μας μοιράζει νερά και πορτοκαλάδες για να σβήσει την δίψα της αναμονής μας, το παπιγιόν του και το ιδρωμένο του πουκάμισο τον μετατρέπουν σε αγχωμένο οικοδεσπότη ενός πάρτι που για λίγα λεπτά κάτι πήγε στραβά. Μια φωνή ακούγεται: «Τα ποτά πότε θα έρθουν;»

Οι «Νύχτες Πρεμιέρας» έχουν καταφέρει να μετατρέψουν ακόμα και την ωριαία εκνευριστική αναμονή σε κινηματογραφική εικόνα. Μετά από πολλές συγγνώμες λίγο πριν τις 11 και μισή το βράδυ, οι «20.000 Μέρες στη Γη» ξεκινούν. Και η αίθουσα είναι κατάμεστη.

«Έγινα ροκ σταρ γιατί δεν μου άρεσε αυτό που έβλεπα στον καθρέφτη. Ήθελα να είμαι κάποιος άλλος»

Το φιλμ για την ζωή και την μουσική πορεία του Νικ Κέιβ πάνω στη γη δηλώνει από την αρχή την διαφορετικότητα του σε σχέση με αντίστοιχες κινηματογραφικές απόπειρες. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια αγιογραφία αλλά ούτε και με μια προσπάθεια να γνωρίσουμε την «ανθρώπινη πλευρά πίσω από την μάσκα του σταρ». Ο Κέιβ ξεκαθαρίζει: «Έγινα ροκ σταρ γιατί δεν μου άρεσε αυτό που έβλεπα στον καθρέφτη. Ήθελα να είμαι κάποιος άλλος». Η περσόνα του ροκ σταρ για τον ίδιο δεν είναι πια φορτίο. Είναι η πραγματικότητα του. Τον ακολουθεί παντού. Στο μπάνιο όταν ημίγυμνος κοιτάζεται στον καθρέφτη. Στον τρόπο που γευματίζει με ένα συνεργάτη του. Ακόμα και όταν βλέπει μια ταινία με τα δίδυμα τρώγοντας κομμάτια πίτσας, ο Κέιβ δεν αφήνει ούτε τα παιδιά του να κλέψουν την παράσταση. Είναι μια τίμια προσέγγιση της διασημότητας. Αυτός που είναι πάνω στην σκηνή σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με κανέναν από εμάς που ουρλιάζουμε από κάτω. Ακόμα και ο χρόνος μετρά διαφορετικά για τον ίδιο. «Δεν μπορώ να σκεφτώ με αυτό τον τρόπο» απαντά όταν τίθεται το θέμα της ωριμότητας, της ζωής που μετρά διαφορετικά μετά τα πενήντα. Ο Κέιβ δεν θέλει να πετάξει τον αγαπημένο του ρόλο, αυτό του ροκ σταρ.

Παίζει στην μεγάλη οθόνη τον εαυτό του με τον αέρα ενός πρωταγωνιστή που σηκώνει με την ερμηνεία του ολόκληρη την ταινία στους ώμους του. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει πολλά «δεκανίκια» ευκολίας. Εκατοντάδες ώρες συναυλιών, άπειρα φωτογραφικά φιλμ, δεκάδες δηλώσεις συνεργατών του και θαυμαστών του είναι στην διάθεση του. Αφήνει όμως την ποσότητα στην άκρη και ρίχνει το βάρος του στην ποιότητα: Ξεχωρίζει τα σημαντικότερα με μια απαράμιλλη νηφαλιότητα. Ο τρόπος που παρουσιάζει τις φωτογραφίες από την παιδική και την εφηβική του ηλικία μέσα στον σκοτεινό θάλαμο επιφέρουν μια ρετρό συγκίνηση. Οι στιγμές που κοιτάζει τους θαυμαστές των πρώτων σειρών στα μάτια καθώς τους τραγουδά τους στίχους είναι απλά μαγικές. Ενώ η συνομιλία του με την Kylie Minogue που κάθεται στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου καθώς εκείνος οδηγεί κλέβει την παράσταση. Η σιωπή των λίγων δευτερόλεπτων που πέφτει από την πλευρά του, όταν η όμορφη Kylie με τις απαλές ρυτίδες έκφρασης του λέει ότι ο φόβος της είναι μήπως κάποια μέρα την ξεχάσει το κοινό είναι από τις πιο δυνατές της ταινίας. Το καύσιμο του σταρ είναι η μνήμη του κοινού. Είτε είσαι η Kylie είτε είσαι ο Cave.

Αυτοσαρκαστικός , ετοιμόλογος, ευφυής. Ο Nick Cave σε κάνει να λες από μέσα σου καθώς τον βλέπεις να παίζει τον εαυτό του: «Σε παρακαλώ μην σταματάς να μιλάς». Από τα πιο ωραία σκηνοθετικά ευρήματα ο τρόπος που παρουσιάζεται η αγάπη του Cave για τις γυναίκες. Εικόνες άσημων και διάσημων κοριτσιών εκρήγνυνται όταν συναντά την γυναίκα του σε ένα μουσείο του Λονδίνου. Ένας ιδανικός τρόπος για να εκφράσει ο σταρ την αγάπη του για τη σύζυγο του. Ενώ ο τρόπος που εξηγεί πως γράφει τα κομμάτια του, πως «παλεύει με το τέρας», σίγουρα θα σας μείνει αξέχαστος.

Λίγα λεπτά πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους η κάμερα σιγά-σιγά απομακρύνεται από τον ροκ σταρ. Εκείνος γίνεται μια μικρή κουκίδα στον ανοιχτό ορίζοντα. Είναι η μοναδική στιγμή που ο ροκ σταρ γίνεται ένας από εμάς. Κάτι μικρό και ασήμαντο μέσα στο άπειρο.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ