(και για πάντα)
Είναι τόσα πολλά που μπορείς να κάνεις την ίδια χρονική στιγμή στο Λονδίνο , ώστε θα ήθελες να έχεις την ικανότητα να διακτινιστείς . Από τους θαμώνες του Shunt κάτω από την London Βridge που για ένα ανεξήγητο λόγο χορεύουν, απόψε Παρασκευή βράδυ ,έχοντας αλουμινόχαρτα στο κεφάλι μέχρι το Vibe στο Bricklane που οι λευκοί είναι μειοψηφία και τα μαύρα κορίτσια χειροκροτούν τον dj όταν βάζει το αγαπημένο τους κομμάτι όλα χωνεύονται στο μεγάλο στομάχι της Λονδρέζικης νύχτας
Στο Camden έχει βρει καταφύγιο η νέα γενιά Λατίνων και κάθε βράδυ μοιάζει με πάρτι σε μια συνοικία που είναι ανοιχτή στο καινούριο αλλά διατηρεί το βρώμικο ροκ παρελθόν της αναλλοίωτο («Nα η pub που τα έπινε η Amy Winehouse»!).
Ένα βράδυ στο club Koko καταφέρνουμε να δούμε live τους Bajofondo. Στο ιστορικό μέρος που κάποτε έδινε παραστάσεις ο Chaplin, η λατινοαμερικάνικη μπάντα οδήγησε τον κόσμο σε μια εκστατική κατάσταση , κάνοντας τον μέρος της παράστασης .Καλλιτέχνες και κοινό ενώθηκαν για λίγο πάνω στην σκηνή χορεύοντας υπό τους ήχους των βιολιών
Στο Soho δεν υπάρχει μέρα που να μην γίνεται κάτι .Στην electropop βραδιά του Roxy πιτσιρίκια με ρετρό κουστούμια και δεκαεφτάχρονες με κουρέματα που θυμίζουν την δεκαετία του σαράντα χορεύουν Digitalism .Κάποια στιγμή η μουσική σταματά .Γίνεται μια κλήρωση και το 195 κερδίζει ένα μπουκάλι αλκοόλ .Έχω το 196
Είναι εύκολο να μετακινηθείς τα βράδια στο Λονδίνο με το νυχτερινό λεωφορείο .Ακόμα και να μπερδέψεις τις διαδρομές υπάρχει κόσμος πρόθυμος να σε βοηθήσει. Χωρίς καν να του το ζητήσεις
Τα πρωινά στο Bricklane μουσουλμάνοι έχουν βαλθεί να φέρουν τον κόσμο κοντά στον Αλλάχ. Μοιράζουν φυλλάδια (σ.σ Αυτό που τελικά παίρνω είναι ένα flyer με την απίστευτη φράση «Are you going up or are you going down» γραμμένη πάνω από την φωτογραφία ενός αεροπλάνου) ,θρησκευτικά βιβλία και θέλουν να σου μιλήσουν για την σωτηρία της ψυχής σου.
Την ίδια στιγμή στο τέρμα του δρόμου απέναντι από το μαγαζί με τα μεταχειρισμένα δερμάτινα ακτιβιστές διαδηλώνουν για τα δικαιώματα των ζώων με τον μαύρο ιδιοκτήτη να τους κοιτάει απειλητικά φορώντας ένα δερμάτινο γιλέκο.
Την Κυριακή στον κήπο του Vibe γίνεται παζάρι δίσκων και cd’s καθώς η τσίκνα από τα νόστιμα μπιφτέκια απλώνεται στο χώρο. Θα έλεγες ότι είναι σχεδόν οικογενειακά , εδώ στα μέρη που κάποτε δρούσε ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης , αν δεν σου ερχόταν και η μυρωδιά του χόρτου.
Έξω από το πολυδιαφημισμένο Ο2 , τον χώρο που θα έδινε τις συναυλίες ο Michael Jackson ένας μικρός βωμός στον θεό της pop με φωτογραφίες και αφιερώσεις από τους οπαδούς. Κόσμος στέκεται μπροστά με βουρκωμένα μάτια , ενώ οι πιο ψύχραιμοι (δηλαδή οι γιαπωνέζοι) φωτογραφίζονται όπως κάνουν παντού.
Ακόμα και στο St James park που χτυπούν παλαμάκια στα πουλιά για να πετάξουν ώστε να έχουν καλύτερες φωτογραφίες , εισπράττοντας τα άγρια βλέμματα συνταξιούχων που διαβάζουν ιστορικά βιβλία στα παγκάκια του πάρκου
Τίποτα δεν σταματά την ζωή στο Λονδίνο , ούτε η γρίπη , ούτε οι μπόρες .Παραμένει μια μητρόπολη που συνεχώς εξελίσσεται αν και όπως γράφει το Time out «Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κυρίαρχη τάση στην πόλη. Ο καθένας μπορεί κυκλοφορεί όπως θέλει , να ακούει ότι μουσική θέλει , να πηγαίνει όπου θέλει .Πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να χαρακτηριστείς «εκκεντρικός» στο Λονδίνο σήμερα»
Υ.Γ
Τελευταία μέρα στο ξενοδοχείο. Ξεφυλλίζουμε τον Independent 16/7/09 .Δισέλιδο αφιέρωμα στην Βέφα Αλεξιάδου με την απίστευτη δήλωση «Έμαθα στις Ελληνίδες πώς να μαγειρεύουν!». Τρέμουμε από συγκίνηση για την διεθνή καριέρα της ελληνίδας μαγείρισσας και βγαίνουμε στους δρόμους του Λονδίνου σαν να έχουμε ξαναπάρει το Ευρωπαϊκό
Υ.Γ2
Και για όσους δεν το πιστεύουν http://www.independent.co.uk/life-style/food-and-drink/features/vefa-alexiadou-meet-greeces-answer-to-delia-smith-1748210.html
σχόλια