Από αριστερά, Άκης Πολύζος (Συνθήκη 10/60) - Δέσποινα Οικονομοπούλου & Στέφανος Βαρδάκας (Debtfools)
Ως φαίνεται, τα ευρωπαϊκά κινηματογραφικά φεστιβάλ δεν είναι σαν τη...Eurovision, όπου πρέπει σώνει και καλά Ελλάδα και Κύπρος να ανταλλάσσουν το δωδεκάρι τους, λένε - δε λένε τα τραγούδια τους. Ξεκινάω απ' αυτό, λοιπόν, θέλοντας να πω ότι παρά τις αξιοπρεπέστατες παραγωγές της - το Debtfools των Στέφανου Βαρδάκα/ Δέσποινας Οικονομοπούλου και τη Συνθήκη 10/60 του Άκη Πολύζου - η Ελλάδα δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιο βραβείο ή έστω διάκριση κατά τη χθεσινή απονομή. Φυσικά, το θέμα δεν έχει καθόλου να κάνει με εθνικά ή διεθνή συμφέροντα, αλλά επαφίεται αποκλειστικά στην κρίση και το γούστο της κριτικής επιτροπής, η οποία εν προκειμένω ήταν αξιολογότατη!
Πρόεδρος της ο Γερμανός Lars Henrik Gass, καλλιτεχνικός διευθυντής ενός από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους παγκοσμίως, του Ομπερχάουζεν της Γερμανίας - όλοι οι μικρομηκάδες κάποτε είχαμε όνειρο να προβληθούν τα ταινιάκια μας στο συγκεκριμένο φεστιβάλ του κυρίου Gass. Τον βλέπετε στα δεξιά.
Δίπλα του, η Ρουμάνα Manuela Cernat, συγγραφέας, σκηνοθέτιδα και κριτικός κινηματογράφου, μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, της Ένωσης Συγγραφέων και Κινηματογραφιστών Ρουμανίας, αλλά και Αντιπρύτανης του Εθνικού Πανεπιστημίου Θεάτρου και Κινηματογράφου ILCaragiale. Ευγενέστατη κυρία, μιλούσε γαλλικά, οπότε ανταλλάξαμε δυο-τρεις ενδιαφέρουσες κουβέντες χθες βράδυ. Και δίπλα στην Cernat, αριστερά, η Αμερικανίδα Nancy Bishop, υποψήφια για βραβείο ΕΜΜΙ, έχοντας αναλάβει τη διανομή ρόλων για εκατοντάδες Ευρωπαίους ηθοποιούς. Συνεργάτιδα του Ρίντλεϊ Σκοτ και του Ρομάν Πολάνσκι, η Bishop τελευταία κατοικεί μόνιμα στην Πράγα, διδάσκοντας στην εκεί Σχολή Κινηματογράφου το πρόγραμμα Acting for Film.
Οι τρεις αυτοί άνθρωποι που σίγουρα κινούν πολλά νήματα της ευρωπαϊκής κινηματογραφίας, ήρθαν στην Κύπρο για μία εβδομάδα, παρακολούθησαν όλες τις ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος και στο τέλος αποφάσισαν από κοινού ποιες αξίζουν να φύγουν με βραβεία και διακρίσεις. Όχι σαν τη δικιά μας τη διευθύντρια φωτογραφίας Κατερίνα Μαραγκουδάκη πού'ρθε στη Χαλκίδα την ημέρα της απονομής κι όταν κάποιοι ρωτήσαμε εύλογα Μα καλά, αφού δεν τις είδε τις ταινίες μας, πως θα μας κρίνει;, πήραμε την αποστομωτική απάντηση Τις είδε σπίτι της σε dvd...Κύριε ελέησον! Τέλος πάντων, πολύ μου άρεσε η χθεσινή τελετή λήξης στο Ριάλτο! Είχε γούστο, μία τρομερή οικειότητα μεταξύ κοινού, διαγωνιζόμενων και επιτροπής και βασικά δεν είχε καθόλου φαμφάρες και ατέλειωτες ομιλίες. Ακόμη και ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Πολιτισμού της Κύπρου ήταν σεμνός και διακριτικότατος, όταν ανέβηκε στη σκηνή να απονείμει το μεγαλύτερο βραβείο. Και, μεταξύ μας, θα μπορούσε να δώσει κανονική διάλεξη, αν υποτεθεί πως το κυπριακό ΥΠΠΟ πρόσφερε περίπου 20.000 ευρώ ως συνολικό αντίτιμο για όλα τα βραβεία του φεστιβάλ!
Τη βραδιά παρουσίασε ο Θέμης Α. Χρίστου, υπεύθυνος Μέσων και Επικοινωνίας του φεστιβάλ, άρτι αφιχθείς από το Λονδίνο, όπου εργάστηκε στο περίφημο Barbican Centre. Βλέποντας τη δουλειά του Χρίστου όλες αυτές τις μέρες στα social media, πιστεύω ότι η κίνηση που σημείωσε το φεστιβάλ οφείλεται εν πολλοίς σ' αυτόν. Φυσικά να μην παραλείψω να αναφέρω παρακάτω και όλους τους συντελεστές, οι οποίοι, τόσο εμένα προσωπικά, όσο κι αυτό το blog στη lifo.gr, μας περιέβαλλαν με απίστευτη ζεστασιά. Θα το πω κι ας ακουστεί όπως νά'ναι, οι άνθρωποι έλεγαν Ήρθε ο Μπόσκο να καλύψει το φεστιβάλ για τη LIFO, λες κι ήμουν απεσταλμένος των New York Times! Αφού λοιπόν ο Θέμης ξεπέρασε τάχιστα το αρχικό τρακ του να μιλάει μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους, έδωσε το σήμα και η απονομή των βραβείων ξεκίνησε!
Πρώτος σηκώθηκε ο Lars Henrik Gass και ανακοίνωσε τιμητική διάκριση στη ρουμάνικη ταινία House Party (Chefu') του Andrian Sitaru. Δικαίως, αφού η συγκεκριμένη 18λεπτη ταινία είχε αρέσει πολύ τις προηγούμενες μέρες. Πάντως, μη μου πείτε, ο αγέλαστος Γερμανός φέρνει λίγο του...Andy Warhol!
Ακολούθως, η Manuela Cernat ανακοίνωσε τιμητική διάκριση στην ελβετική ταινία Saloperie de pruneaux,
με τον σκηνοθέτη Rinaldo Marasco να βρίσκεται στο Ριάλτο και να παραλαμβάνει περιχαρής και λαλίστατος το βραβείο του!
Τιμητικές διακρίσεις απένειμε και η Nancy Bishop στο αρμένικο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ Short Message και στο γαλλοκαναδικό animation Edmond was a donkey. Επίσης, πολύ δίκαιες βραβεύσεις!
Ο χορός των βραβείων για το κυπριακό The Immortalizer άνοιξε με το βραβείο Ήχου στον Μάρκο Λόπεζ. Ο Λόπεζ τιμήθηκε με το εν λόγω βραβείο και για τη δουλειά του σε μιαν άλλη κυπριακή ταινία που προβλήθηκε στο φεστιβάλ, το Όμικρον Θετικό.
Το βραβείο καλύτερης αντρικής ερμηνείας απέσπασε ο ηθοποιός Γιάννης Κόκκινος, ο φωτογράφος του The Immortalizer. Έξοχος! Η Κίκα Γεωργίου πήρε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την, ομολογουμένως, καλή παρουσία της στο Όμικρον θετικό.
Ο Τουρκοκύπριος σκηνοθέτης Camil Saldun, δημιουργός του Gomsu, απέσπασε ειδική μνεία για το συγκινητικό 5λεπτο φιλμάκι του.
Με το βραβείο καλύτερης φωτογραφίας τιμήθηκε η Μαριάννα Έλληνα για την ταινία Όμικρον θετικό. Περίμενα να πάρει το βραβείο αυτό, το ομολογώ, ο Σούμποτιτς για το The Immortalizer, όχι βάσει του ιδιαίτερου ταλέντου του, αλλά των τεχνικών απαιτήσεων που είχε η ταινία του Πιπερίδη συγκριτικά μ' αυτήν του Γεωργιάδη. Απ' την άλλη, όμως, η Έλληνα με έπεισε με την παρουσία της στη σκηνή. Την είδα σαν μία ορίτζιναλ ακάματη εργάτρια του κινηματογράφου. Εύχομαι, είπε μόλις παρέλαβε το βραβείο, να έχουμε και άλλες γυναίκες στη θέση του διευθυντή φωτογραφίας! Καταχειροκροτήθηκε!
Το βραβείο καλύτερου μοντάζ απέσπασε η πειραματική ταινία Dancing Landscapes του Γιάννου Οικονόμου. Ο σκηνοθέτης αυτοπροσώπως παρέλαβε το βραβείο και ευχαρίστησε όλο το crew της ταινίας του!
Ένα σημαντικό βραβείο, αυτό της Σκηνοθεσίας που φέρει το όνομα του Μιχάλη Κακογιάννη, κέρδισε η Τώνια Μισιαλή για την ταινία της με τίτλο Dead End. Δυστυχώς δεν την είδα, προβλήθηκε το πρώτο διήμερο του φεστιβάλ.
Το 2ο Βραβείο Καλύτερης Κυπριακής ταινίας απέσπασε το First Love, που άρεσε στην επιτροπή για τους κινδύνους που μπορεί να κρύβουν τα social media. Το παρέλαβε ο παραγωγός της ταινίας, Μάριος Πετρώνδας.
Πάμε τώρα στον αδιαφιλονίκητο νικητή της βραδιάς που δεν ειν' άλλος από τον Μάριο Πιπερίδη, τον σκηνοθέτη του The Immortalizer. Πήρε το 1ο Βραβείο Καλύτερης Κυπριακής ταινίας, φανερώνοντας μία διαφορετική ιστορική όψη της μαρτυρικής Μεγαλόνησου και ξαναφέρνοντας στην επικαιρότητα το παμπάλαιο επάγγελμα των φωτογράφων και τη σημασία του μέσα στην εξέλιξη των κοινωνιών.
Συγκρατήστε το όνομα αυτού του νέου ανθρώπου! Η ταινία που έκανε κάλλιστα θα διεκδικούσε τον μικρό Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες, εν ολίγοις διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να κάνει ξακουστή παγκοσμίως την κινηματογραφία της χώρας του!
Οι εκπλήξεις του Διεθνούς Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Κύπρου δεν περιορίστηκαν στη σεμνή τελετή και τα αρκετά βραβεία στους νέους δημιουργούς. Μόλις έπεσε η αυλαία, οι πόρτες του θεάτρου άνοιξαν και στην κατάμεστη αίθουσα μπούκαραν οι Encardia, οι οποίοι παρέσυραν τον κόσμο σε ένα γλέντι όλο εξωστρέφεια με ταραντέλες και χορευτικούς σκοπούς της Κάτω Ιταλίας! Εξαιρετικό happening, που μεταφέρθηκε στο διπλανό κτήριο με ολόκληρη συναυλία του δημοφιλούς συγκροτήματος και συνεχίστηκε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες στη μικρή πλατεία μπροστά από το Ριάλτο!
Μια ομορφιά πολιτισμού έζησα από την περασμένη Δευτέρα έως χθες το βράδυ στη Λεμεσό της Κύπρου και γι' αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω έναν - έναν τους υπεύθυνους: Την Έλενα Χριστοδουλίδου, Ανώτερη Μορφωτική Λειτουργό του Κυπριακού ΥΠΠΟ και φίλη μου πια, που αγαπάει εξίσου το κυπριακό και το ελληνικό σινεμά. Τα δύο νέα παιδιά, την Αλεξία Roider και τον Ιωακείμ Μυλωνά, που αποτελούν την καλλιτεχνική επιτροπή και την κινητήρια δύναμη του φεστιβάλ - εκεί, ξέρετε, δεν χρειάζεται να πας 60 για να σου αναθέσει το κράτος καλλιτεχνικό διοικητικό, ας το ονομάσω, πόστο. Άπαξ και αξίζεις, την παίρνεις τη δουλειά, που θά'λεγε κι η μάνα μου, κι ας είσαι 30 και 35 ετών! Τον φίλο μου, Γιάγκο Χατζηγιάννη, ψυχή πολλών κινηματογραφικών events στην Κύπρο, σαν το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Αυγούστου, αλλά και του Φεστιβάλ Αντεργκράουντ Κινηματογράφου της Λευκωσίας! Την καλλιτεχνική διευθύντρια του Ριάλτο, Γεωργία Doetzer, η οποία τα δίνει όλα πραγματικά υπέρ της Τέχνης και συμφωνήσαμε ήδη να κάνουμε αφιερώματα στη Φλέρυ Νταντωνάκη και στην Κατερίνα Γώγου μεσ' στο 2014, νά'μαστε καλά! Ακόμη, την Anastazia Αναστασίου, συντονίστρια του φεστιβάλ, τη Νίκη Βασιλείου και τον Γιάννη Ιωαννίδη, υπεύθυνους του τμήματος φιλοξενίας.
Ανανεώνω με όλους το ραντεβού μας για το μοναδικό Φεστιβάλ Αντεργκράουντ Κινηματογράφου που γίνεται κάθε χρόνο στη Λευκωσία!
