________________
1.

Τι θα πρότεινες λοιπόν, για δώρο για ένα άτομο που θεωρείς μέντορα σου;
Αφορά ένα πρόσωπο, που έχει αφιερώσει χρόνο για την εκπαίδευσή μου (ενώ δεν είναι μέλος εκπαιδευτικού προσωπικού), σου δίνει ευκαιρίες στο να αναπτύξεις επαγγελματικές δεξιότητες και σε έχει βοηθήσει με ένα προσωπικό θέμα υγείας (γιατί δουλεύει σ'αυτόν τον τομέα); Προσπαθώ αρκετά να ανταποδίδω σ'αυτά που κάνει, αφιερώνοντας αρκετό χρόνο ώστε να βοηθάω στις λοιπές εργασίες που πρέπει να διεκπεραιώσει, κερνάω και κανένα καφεδάκι, αλλά σκεφτόμουν έναν πιο επίσημο τρόπο να πω ευχαριστώ.
Δε σου κρύβω ότι στο παρελθόν, είχα ένα μικρό crush, αλλά στην πορεία ξεπεράστηκε. Ωστόσο θα ήθελα να κάνω ένα δώρο, λίγο πιο προσωπικό το οποίο να δηλώνει ότι θέλω να κρατήσω επαφή μαζί σου και να δουλέψουμε και μελλοντικά μαζί (γιατί στην παρούσα φάση τελειώνουν οι δικές μου ακαδημαϊκες υποχρεώσεις) και αν θέλεις να κρατήσουμε και μαζί μια προσωπική επαφή (χωρίς να εννοώ καμία ερωτική πρόθεση).

Δεν υπάρχει δώρο που δηλώνει όλα αυτά, αλλά αν νιώθεις ευγνωμοσύνη, κάνε ένα δώρο γιατί το αισθάνεσαι. Αφού θέλεις να δώσεις κάτι προσωπικό, προσπάθησε να βρεις κάτι που ταιριάζει με τα γούστα του, τα οποία είναι άγνωστα σε μένα. Έχει ασχολίες, χόμπι, προτιμήσεις, ασχολίες; Ξεκίνα από κει.

________________
2.

Τελικά άλλο "πρέπει" και άλλο "Πέπη";-12+oute1til.

Αχ, λυπήσου μας.

________________
3.

7.6.13-λίγο τσιτωμένη σε βρήκα..αλλά εστιάζω στην ερώτηση 3 γιατί έχω την ίδια ερώτηση με τη λου. ρε α,μπα από τον τρόπο που ρώτησε σου φάνηκε τόσο αγενές και εγωκεντρικό άτομο? εμένα όχι τόσο-άλλωστε τα στοιχεία που δίνει ειναι στοιχεία των 8 σειρών. παρόλ'αυτά, αν αυτή η ερώτηση μπορεί να ξανα-απαντηθεί ως απορία 2ου αναγνώστη (εμού :Ρ ) θέλω να προσθέσω ότι ακόμα και αν είμαι απόμακρη ωρες ώρες, δεν είμαι ούτε αγενής, ούτε ειρωνική και τουλάχιστον σίγουρα χαμογελάω στους ανθρώπους.. αναρωτιέμαι ποια θα είναι η απάντησή σου αλλά σίγουρα θα περιμένω διαβαζοντάς σε ανελλιπώς! αγαπάμε αμπα-2η διερωτώμενη

Δεν είπα ότι είναι αγενής, ούτε ότι είναι εγωκεντρική. Αυτές είναι δικές σου λέξεις, πράγμα που σημαίνει ότι τελικά, καταλαβαίνεις που το πάω.

Λιανά το έκανε ο/η meme πολύ πετυχημένα στα σχόλια:

"Αν κατάλαβα καλά, η αμπά θεωρεί ότι η κοπέλα της ερώτησης πίσω από το "κρυόκωλη" και "αδιάφορη" αφήνει να εννοηθεί ότι είναι μια γυναίκα δύσκολη, με υψηλά στάνταρ ή πληγωμένη εν πάση περιπτώσει, ενώ με το "σκύλα" μια γυναίκα δυναμική ή "αφέντρα" που δεν είναι απαραίτητα κακό. Τα "αγενής" και "βαρετή" δεν αφήνουν τα ίδια περιθώρια για σκέψη."

Τα «αρνητικά» που διαλέγουμε για να περιγράψουμε τον εαυτό μας λένε περισσότερο για το τι πιστεύουμε ότι είμαστε ή τι θα θέλαμε να είμαστε, παρά για το τι είμαστε στ' αλήθεια και πώς φαινόμαστε στους άλλους. Δεν πιστεύω ότι είναι τυχαίο ότι δεν διάλεξε κάτι μονοσήμαντα αρνητικό για να αιτιολογήσει το ότι είναι μόνη της. Παράδειγμα: «μήπως είμαι μόνη μου επειδή είμαι εγωίστρια, αχάριστη και κουτοπόνηρη;» Τώρα βλέπεις τη διαφορά με χαρακτηρισμούς όπως «κρυόκωλη», «σκύλα» και «αδιάφορη»;

Επειδή βλέπω ότι χρειάζεται να το κάνω πολύ φραγκοδίφραγκα, ξαναλέω: δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση ότι είναι εγωίστρια, αχάριστη και κουτοπόνηρη, δεν την ξέρω την κοπέλα. Λέω παράδειγμα λέξεων που δεν έχουν θετικό ή «κουλ» υπονοούμενο.

Ας ελπίσουμε ότι τώρα, συνεννοηθήκαμε.

Και τώρα, πάμε στην ερώτηση: δεν ξέρω γιατί της λείπει συντροφικότητα, ούτε γιατί λείπει σε εσένα, πώς θα μπορούσα να ξέρω; Εσύ λες ότι δεν αγενής, ούτε είσαι ειρωνική, αλλά γιατί να θεωρήσω δεδομένο ότι ξέρεις πώς φαίνεσαι στους άλλους; Μπορεί να είσαι χίλια δυο άλλα, που δεν υποψιάζεσαι καν.

Δεν σας ξέρω, οπότε δεν μπορώ να σας πω τι φταίει. Μπορεί να είναι και σκέτο κακή τύχη. Μπορεί και να στέλνετε ψεύτικα μηνύματα, ή αλλοπρόσαλλα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο δρόμος για να μάθεις πώς φαίνεσαι στους άλλους περνάει από μέσα σου. Ίσως πρέπει να ασχοληθείτε με τον εαυτό σας, αλλά με έναν νέο τρόπο. Να γίνετε δασκάλες του εαυτού σας, να τον αναγκάσετε να μάθει, να διαβάσει, να μιλήσει, να ρωτήσει, να δεχτεί ότι έχει πολλά να μάθει και να δεχτεί ότι έχει ελαττώματα – όχι γενικά κι αόριστα, αλλά συγκεκριμένα ελαττώματα, πιάνοντας τον εαυτό του στα πράσα την ώρα που τα κάνει. Πχ «τώρα διέκοψα κάποιον» ή «αυτό που είπα ήταν προσβλητικό». Όχι με γενικότητες τύπου «είμαι/δεν είμαι σκύλα».

______________
4.

Ρε συ α,μπα οτι και να κανω καταληγω παντα στην ιδια σκεψη , οτι τελικα τιποτα δεν εχει πραγματικο νοημα ή ουσια, ολοι δηλαδη θα καταληξουμε στο χωμα ειτε αυριο ειτε αργοτερα και οι περισσοτεροι δεν θα εχουμε κανει και καμια σημντικη διαφορα στον κοσμο (οχι οτι και να κανουμε θα εχει σημασια) ...
Τελος παντων αυτο που εχω απορια ειναι γιατι ενω σαν σκεψη σκεφτομαι με τον α' τροπο ,τα συναισθηματα μου λειτουργουν με τον δικο τους τροπο?

Δηλαδη γιατι να με ενοχλει που δεν με πηρε τηλεφωνο η μαρια ,ή να εκνευριζομαι που εχασα το αγαπημενο μου πορτατιφ(jk) ενω ξερω οτι η μαρια δεν αξιζει σαν ανθρωπος και οτι το πορτατιφ μου θα το βρω ή τελος παντων θα βρω αλλο...?

2η ερωτηση επισης αφου δεν βρισκω νοημα σε τιποτα πως να πεισω τον εαυτο μου να διαβασει ή να εργαστει?(μεχρι τωρα τα εβγαζα περα αλλα ο ελευθερος χρονος τελευταια δινει χωρο σε περισσοτερες σκεψεις και ακομα λιγοτερη ορεξη για τα παραπανω...)

Ευχαριστω εκ των προτερων και θα ηθελα να σου πω οτι η στηλη σου ειναι παντα πολυ ..ενδιαφερουσα ;) -Νεος και Προβληματισμενος?!?

Το νόημα της ζωής είναι η αγάπη.

Μιλάω απολύτως σοβαρά.

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, μάλλον κατά λάθος, ανήκουμε σε ένα είδος που είναι σε θέση να συνάψει στενές σχέσεις με άλλους εκπρόσωπους του είδους του, οι οποίες δεν είναι αναγκαστικές, δηλαδή δεν δημιουργούνται λόγω εξάρτησης και μόνο (μητέρα/βρέφος), μια ικανότητα που έχει εμπλουτιστεί φυσικά από τη δυνατότητα της γλώσσας. Αυτό είναι κάτι συνταρακτικό, σπάνιο (από όσο ξέρουμε) και μοιάζει τόση μεγάλη πολυτέλεια, που έχουμε βρει χιλιάδες παιδαριώδεις εξηγήσεις για να το αντέξουμε.

Τελικά, δεν έχει τόση σημασία το γιατί. Σημασία έχει να εκμεταλλευτείς αυτή τη δυνατότητα. Ο Χέρμαν Έσσε έγραψε στο ημερολόγιό του «πιστεύω ότι δεν είμαι υπεύθυνος για το νόημα ή για την έλλειψη νοήματος της ζωής, αλλά ότι είμαι υπεύθυνος για ό,τι κάνω με τη ζωή που έχω.» Πολύ ωραία τα έλεγε αυτό το μούτρο. Το νόημα της ζωής είναι να της δώσεις νόημα. Εγώ προτείνω την αγάπη.

Υ.Γ. Πώς έχασες ολόκληρο πορτατίφ;

______________
5.

Γεια σου Ααααα μπά! Έχω ένα θεματάκι. Όλη μου τη ζωή απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μετράω τα πάντα. Από τα βήματα μου, τις μπουκίες που τρώω, σχεδιάκια σε ρούχα ή άλλου είδους υφάσματα, μέχρι τα πομολάκια στα ντουλάπια της κουζίνας (είναι 17), ακόμα και τα ίδια τα ντουλάπια. Άσε δε τα πλακάκια του μπάνιου, είναι και ψηφίδα. Τα πάντα! Το αστείο είναι πως αν θέλω να κοιμηθώ, το να μετρήσω προβατάκια δεν βοηθάει! Τι είναι αυτό; Έχεις ακούσει κάτι παρόμοιο; 1 2 3 4 5........- τζου τζου βρου τζου

Ναι, έχω ακούσει, δεν είναι σπάνιο, ούτε κάτι περίεργο. Ρε παιδιά θα με κάνετε να πάω να πάρω πτυχίο ψυχολογίας, γιατί τώρα πραγματικά χρειάζεται. Έχω γνώμη –χα, εννοείται – αλλά δεν είναι σωστό να την πω.
Θα τολμήσω το εξής: αν σε δυσκολεύει στην καθημερινότητα σου, αν σε κάνει να αγανακτείς, αν σε κουράζει, αν σου προκαλεί οποιαδήποτε δυσφορία, να ξέρεις ότι είναι πολλές οι πιθανότητες να θεραπεύεται, και σε κάθε περίπτωση, δεν είσαι καταδικασμένος/η να ζεις με αυτό για πάντα. Θα σου έλεγα να ρωτήσεις έναν ψυχολόγο να σου πει, θα δεις ότι θα ανοίξουν οι ουρανοί. Θα σου κάνει καλό, θα ανακουφιστείς.

Ψυχολόγοι που διαβάζετε, μη με δείρετε. Τι να κάνω, να το αφήσω αναπάντητο;

________________
6.

Αμπίτσα μου γλυκιά, είχα πάντα την απορία γιατί το μέντιουμ εκτός από psychic στα αγγλικά το λέμε και medium; και επιπλέον εξηγησέ μου πως προέκυψε το μεσαίο μέγεθος (medium size) να γράφεται ακριβώς το ίδιο; φιλιά πολλά

Υ.Γ: είδα φωτογραφία σου και είσαι τρελό τυπάκι!!- medium

Το "medium" είναι από το «μέσο», δηλαδή είναι το καλώδιο που συνδέει τον άλλο κόσμο με τον εδώ κόσμο. Ταυτόχρονα, εκτός από μέσο, είναι και μεσαίο. Όταν σταματήσουμε να γελάμε, θα προχωρήσουμε στην επόμενη ερώτηση.

________________
7.

Αγαπητή Α, μπα;,
Αρχικά θα ήθελα να σε συγχαρώ για τις ωραίες απαντήσεις που δίνεις, ασε που με μερικές λιώνω από τα γέλια.
Θα ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση. Έχω έναν αδερφό που είναι 29 χρονων, ο οποίος το μόνο που κάνει είναι να με ρωτάει με ποιον βγαίνω, που πάω, με ποιον μιλάω στο τηλέφωνο και ποτε δεν παίρνει απάντηση πίσω. Γενικά το μόνο που κάνει είναι να ρωτάει, βέβαια από την άλλη δεν τον ρωτάω ποτε τι κάνει, που πάει, με ποιον μιλάει. Είναι λογικό τώρα όλο αυτό; Το οτι είναι μεγαλύτερος δυο χρόνια και εγω η μικρή του αδερφη, του δίνει το δικαίωμα να ρωτάει; Πώς μπορεί να σταματήσει όλο αυτό, που έχει αρχίσει να με κουράζει αφάνταστα;- Γάτος του Cheshire

Παιδιά, τα αδέρφια είναι μεγάλο δώρο της Ζωής, να τα φυλάτε σαν τα μάτια σας. Μην τον αποπαίρνεις, ρώτα τον τι κάνει, αδερφός σου είναι και σ ' αγαπάει, κι αν αισθάνεται υπεύθυνος για σένα ως μεγαλύτερος, μπράβο του, γιατί μη νομίζεις ότι όλα τα αδέρφια σκέφτονται έτσι. Μακάρι όλα τα κορίτσια να είχαμε μεγάλους αδερφούς να μας προσέχουν.

________________
8.

Χαιρετώ αγαπητή Α,μπα,

Ξέρεις να μου πεις γιατί τα σκυλιά πεθαίνουν μόνα;

Ευχαριστώ-Αναστασία

Ωχ, βάλε να πιούμε.

________________
9.

Αγαπητή αμπα, τη ρώσικη σαλάτα στη Μόσχα τη λένε χωριάτικη;

Φιλιά-λεμονίτα

Λοιπόν, πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Στα ρώσικα λέγεται «σαλάτ Ολιβιέ», και είναι έμπνευση του Βέλγου Lucien Olivier, ο οποίος ήταν σεφ στο Ερμιτάζ, όχι στο παλάτι, αλλά στο πιο δημοφιλές εστιατόριο του 1860.
Το πιάτο αυτό έκανε πάταγο αλλά η συνταγή μας είναι ακόμα άγνωστη. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι κάποια από τα συστατικά ήταν αγριόγαλος (;), βοδινή γλώσσα, χαβιάρι, μαρούλι, ουρές καραβίδας, κάπαρη, καπνιστή πάπια, δηλαδή, καμία απολύτως σχέση με την βραστή πατάτα/μαγιονέζα του σήμερα.

________________
10.

Αγαπητή A,Μπα

Έχεις διαβάσει το "The Lovely Bones" της Alice Sebold? Το διάβασα και μου άρεσε πολύ γιατί άγγιξε ευαίσθητες χορδές μου (βιασμός, την ανησυχία για την οικογένεια σου αν τύχει και πεθάνεις). Αλλα δε μ' άρεσε το τελευταίο κομμάτι στο βιβλίο. Για να μην κάνω spoiler, αναφέρομαι στην σκηνή στη ντουσιέρα και την επαφή με τον Ray. Δηλαδή ok καταλαβαίνω ότι η συγγραφέας ήθελε να επιτύχει μια κάποια πλήρωση για την ηρωίδα της, αλλα come on.. Το παράκανε. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ένα βιβλίο που, ενώ είχε πολλά κομμάτια φαντασίας, σε έπειθε ως ρεαλιστικό. Και τιμή της της συγγραφέως. Στο ντούς απλώς το έχασε. Εκεί πέρασε τη λεπτή γραμμή μεταξύ φαντασίας και ρεαλισμού. Τι λες?- Κουβέντα να γίνεται

Το έχω διαβάσει, ωραίο βιβλίο, δεν το είχα σκεφτεί αυτό που λες και έχεις δίκιο, τώρα μου το χάλασες λίγο περισσότερο . Έχει κι άλλα στοιχεία που δε μου αρέσουν, όπως το «ενδιάμεσο» στάδιο πριν τον «παράδεισο», στον οποίο πας όταν λύσεις τα θέματά σου στη γη. Αυτός η ιδέα είναι πολύ ανάποδη στην κοσμοθεωρία μου, αλλά η γενική ιδέα είναι καλή και κυρίως είναι ωραία γραμμένο.

________________
11.

αγαπητη α,μπα..
ενταξει το καναμε το λαθος ,ηταν λαθος!.ποσο ακομη πρεπει ν υπομεινουμε τις ενοχες και τις τυψεις!?

Συγνώμη είπαμε;

________________
12.

Αγαπητή Α, μπα, θέλω να μου πεις τι μπορώ να κάνω για να λύσω την έλλειψη σιγουριάς που έχω για τα περισσότερα στη ζωή μου. Νιώθω ανασφάλεια για το αν έχω προσφέρει αρκετά στην οικογένειά μου, για το αν είμαι καλή φίλη ή ακόμα και για το επάγγελμά μου (είμαι δασκάλα) το οποίο λατρεύω αλλά όταν έρχομαι σε συζητήσεις τύπου "και τι κάνετε εσείς οι δάσκαλοι;" αδυνατώ να το υπερασπιστώ και προβληματίζομαι που είναι προνομιούχο σε σχέση με άλλα επαγγέλματα.
Από πού μπορεί να πηγάζει αυτή μου η αδυναμία και πώς μπορώ να σκέφτομαι, έτσι ώστε να μην κατεβάζω τον εαυτό μου σε σχέση με τους άλλους;
Σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου, μου αλλάζουν τον τρόπο σκέψης προς το θετικό:)

Πέτυχες πολύ ευαίσθητο θέμα για μένα, γιατί κατάγομαι από οικογένεια με αμέτρητους δασκάλους. Ο δάσκαλος κάποτε είχε τη θέση που του άξιζε, τώρα δεν ξέρω γιατί έχει απαξιωθεί τόσο πολύ ένα τόσο σημαντικό επάγγελμα (ξέρω, αλλά ας το αφήσω εδώ). Δάσκαλοι θα έπρεπε να γίνονται μόνο οι αξιότεροι, οι καλύτεροι από όλους, και να πληρώνονται γενναία, γιατί η δουλειά τους είναι μαζί με τους γιατρούς και τους δικαστές, κι ακόμη πιο σημαντική για την κοινωνία.

Να είσαι πολύ περήφανη για τη δουλειά σου και μπράβο που την επέλεξες. Πολύ δύσκολο μονοπάτι! Ξέρω τι ακούς, και εξοργίζομαι με το θράσος όσων μετράνε την αξία του ανθρώπου μαζί με τα λεφτά που βγάζει (λες και ο δάσκαλος είναι επιχειρηματίας, λες και μπορεί να κάνει κάτι για τον μισθό του).

Να ξέρεις ότι είμαστε πολλοί που σεβόμαστε τους δασκάλους που μας σημάδεψαν, που τους θυμόμαστε και τους αγαπάμε ακόμη. Είμαστε πολλοί και αυτοί που σεβόμαστε το επάγγελμα και θέλουμε να αναβαθμιστεί, που πιστεύουμε ότι είναι η πιο σημαντική αφετηρία για την εξέλιξη της Ελλάδας. Δεν ακουγόμαστε πολύ, αλλά είμαστε πολλοί.

Και θα σου πω και το άλλο: τα δασκαλοπαίδια είναι τα καλύτερα παιδιά.

Όχι επειδή είμαι ένα απ' αυτά, αλλά έτσι είναι :).