Μπορεί τελικά να μεγάλωσα νωρίς. Ίσως με ανάγκασαν κάποιες καταστάσεις χωρίς να είναι πολύ σοβαρές για κάποιους, ή απαραίτητα άσχημες. Τα πράγματα για τον καθένα παίρνουν τη σοβαρότητα που τους δίνει. Το πρόβλημά μου είναι ότι συνειδητοποιώ καθημερινά, πως δεν μπορώ να συμβαδίσω ούτε να επικοινωνήσω με την πλειοψηφία των ανθρώπων της ηλικίας μου. Δεν είναι ότι θεωρώ όλους τους υπόλοιπους νοητικά καθυστερημένους ούτε ότι είμαι εγώ κάτι ξεχωριστό. Είναι όμως, ότι κλείνω τα 23 και αισθάνομαι ότι ανήκω στη γενιά του “δήθεν” και των “άφραγκων-μουράτων” τύπων που καπνίζουν muratti, οι οποίοι από το πουθενά, με αλαζονεία και υπεροψία, αισθάνονται υπερήφανοι που έχουν το ρόλο του «υπεύθυνου δημοσίων σχέσεων», τουτέστιν PR, σε κάποιο κλαμπ της περιοχής τους, καλύπτοντας με αυτό τον τρόπο, τα κόμπλεξ και την ανασφάλεια που έχουν από μικροί. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς ίσως ήταν παιδιά της φάπας στο σχολείο ή έχουν κολλήσει το σύνδρομο της εποχής, το γυφτο-image!
Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά σκληρό είναι επίσης να ενημερώνομαι κάθε 2 λεπτά μέσω facebook για το πόσο χαρούμενος είναι κάποιος που βρίσκεται σε ένα μπαράκι με την παρέα του και πίνει κοκτέιλ ή χορεύει στους ρυθμούς της αοιδού Πάολα και του τραγουδοποιού Τσαλίκη, -αν και πλέον της μόδας είναι τα δημοτικά, (βλ. Γωγώ Τσαμπά), που μέχρι χθες τα ακούγαμε στην πλατεία στο χωριό, στο πανηγύρι το Δεκαπενταύγουστο και το Πάσχα παρέα με τον οβελία-. Ακόμα πιο σκληρό βέβαια, είναι να βλέπεις κάθε 5 λεπτά φωτογραφίες με στιγμιότυπα της βραδιάς ώστε να καταλάβεις πόσο όμορφες στιγμές περνούν τούτοι οι “έξω καρδιά’’ τύποι, οι οποίοι ουδεμία επαφή έχουν με το τι επικρατεί εκεί έξω! Και ούτε θα έχουν ποτέ γιατί δεν τους ενδιαφέρει, απλά!
Το καλύτερο όμως είναι όταν κάποιος τους ρωτά ή βρίσκονται σε μία κουβέντα για την κατάσταση την οποία όλοι λίγο πολύ βιώνουμε σ’ αυτή την κατά τα άλλα τόσο όμορφη χώρα: «Εσένα ποια είναι η γνώμη σου δηλαδή;» Εκείνος να απαντά σα να ήρθε από ένα άλλο πλανήτη, που βρίσκεται πολύ μακριά, αλλά παρόλα ταύτα είναι εγγεγραμμένος στην παράταξη της ΠΑΣΠ ή της ΔΑΠ στη σχολή του και ενημερώνει τους 5.400 φίλους του στο facebook, κάθε Σάββατο βράδυ, μέσω του iphone του για τις εκδηλώσεις σε νυχτερινά κέντρα που οργανώνει η παράταξη του! Μιλώ για το facebook, συνεχώς, γιατί αυτό πλέον είναι ο κόσμος μας, αυτή είναι η απεικόνιση της κοινωνίας μας! Μας ταΐζει το κουτσομπολιό και επιδειξιμανία της ζωής μας. Ό,τι έχει ο καθένας βέβαια δείχνει! Δεν είναι τυχαίο το ότι πολλοί παρουσιάζονται όπως “θα ήθελαν να είναι” στο μέσο αυτό της “κοινωνικής δικτύωσης’’ ! Σκέφτηκα πολλές φορές να απενεργοποιήσω το λογαριασμό μου και κάποιες άλλες το έκανα για δικούς μου λόγους. Πλέον οι λόγοι είναι πολλοί. Ακόμα και στο Πανεπιστήμιο σχεδόν τα πάντα λειτουργούν μέσα από αυτό! Ειρωνικό και τραγικό, ίσως και κωμικοτραγικό! χαχα…
Δεν ήμουν ποτέ υπέρ της υποκουλτούρας, ούτε της κατακραυγής των συνηθειών των άλλων, γιατί ασπάζομαι με πάθος την άποψη, “μην κάνεις ό,τι δε θέλεις να σου κάνουν”! Είναι όμως ότι υπάρχεις κι ΕΣΥ, που έχεις διαβάσει πολύ, έχεις αναγκαστεί από τα 23 σου χρόνια να σπουδάζεις και να δουλεύεις παράλληλα, να δίνεις μερίδιο στην οικογένεια σου για να τα βγάλει πέρα ή να ψάχνεις καθημερινά για δουλειά, από την οποία αν είσαι τυχερός και σε επιλέξουν, θα πάρεις 300 ευρώ και θα πεις και ευχαριστώ. Είσαι εσύ που νιώθεις ότι όσα είχες κρύψει στο πίσω μέρος του μυαλού σου πριν λίγα χρόνια, μπορεί να μην πραγματοποιηθούν ποτέ. Λέγονται «ΟΝΕΙΡΑ»! “Εσύ” έχεις συνειδητοποιήσει, ενώ κάποιοι άλλοι όχι…
Πραγματικά, η κατάσταση που βιώνουμε δεν είναι φυσιολογική, από κάθε άποψη!
Μπορεί βέβαια μία μέρα να ξυπνήσουν και εκείνοι που οι «μπαμπάδες» τους έχουν ακόμα και τώρα πολλά λεφτά και τους αγοράζουν αυτοκίνητα, τους στέλνουν ταξίδια αναψυχής στο Λονδίνο, για να ξεκουραστούν από το καθισιό και τους πληρώνουν τους τεράστιους λογαριασμούς των κινητών τους, και να παραπονεθούν για την ανεργία που μαστίζει τη χώρα και έχει φτάσει το 65% στους νέους!
Αν δε, ξυπνήσουν και οι άφραγκοι-καναπεδάκηδες-ταβλαδόροι , οι οποίοι έχουν πάντα άποψη για όλα, ενώ ταυτόχρονα κρίνουν και τους υπόλοιπους, τότε πραγματικά θα αρχίσω να φοβάμαι!
Δεν τα έμαθα όλα, ούτε κάνω ότι τα ξέρω αλλά συνειδητοποιώ περισσότερα, διαβάζοντας συχνά, κάποια από τα λόγια του Μάνου Χατζιδάκι που, τουλάχιστον, δε διαψεύδουν όσους προσπαθούν να έχουν ακόμα τα μάτια ανοιχτά :
«…ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΛΙΓΑΚΙ ΣΑ ΝΑΝΟΙ ΑΛΛΟΤΙΝΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
σχόλια