«Οι μεγάλοι σκότωσαν τη γατούλα μου, τον καλύτερό μου φίλο»

Θλιβερό, δυστυχώς αυτού του είδους καταφύγια δεν είναι φιλοζωικές οργανώσεις αλλά συνήθως κρατικές υπηρεσίες με σκοπό την αντιμετώπιση του προβλήματος των αδέσποτων που όμως όταν δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την υιοθεσία σκοτώνουν τα ζώα μιας και το κόστος συντήρησης τους είναι απαγορευτικό. Το συγκεκριμένο από ότι φαίνετε δεν έκανε καλά τη δουλεία του και ελπίζω μετά από αυτή την ιστορία να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο και οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη που έχει η θέση τους…Φυσικά στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και σε αυτό τον τομέα αλλά καλό θα είναι να μην συγχέουμε τις φιλοζωικές και τους εθελοντές που ασχολούνται με το πρόβλημα των αδέσποτων με αυτά τα ‘’καταφύγια’’. Το πρόβλημα ξεκινάει με την έλλειψη παιδείας και μη εφαρμογή ή και έλλειψη νομοθεσίας σχετικά με τα κατοικίδια.Υ.Γ.1. Δεν αγοράζουμε αλλά υιοθετούμε κατοικίδια, δεν πέφτουμε θύματα της μόδας αγοράζοντας κάποια φυλή ακατάλληλη για τις ανάγκες μας και το χώρο μας, στειρώνουμε το ζωάκι μας, τα ζωάκια δεν είναι κατάλληλα για δωράκια, βάζουμε microchip ή ταυτότητα με τα στοιχεία μας στο κατοικίδιο και σιγά σιγά η κατάσταση θα βελτιωθεί. Υ.Γ.2. Φροντίζουμε την υγεία, καθαριότητα του κατοικίδιου και δεν αφήνουμε ‘’βρομιές’’ σε δρόμους και πάρκα… δεν χρειάζεται να δίνουμε δικαιολογίες σε ανεγκέφαλους για βασανισμούς και φόλες.

Αξίζει να διαβάσετε την αρχική επιστολή. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: να υπάρχουν καταφύγια (που σκοτώνουν ζώα) και όχι αδέσποτα ή να υπάρχουν αδέσποτα που παλεύουν να επιβιώσουν...

Eδώ αναλαμβάνουν οι γονείς να βοηθήσουν να γειάνει η καρδούλα του!

Πειράζει που το παιδί μου φαίνεται ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ κακομαθημένο;Από τα παιδιά που στα 14 τους κλαίνε γιατί ζητήσαν λευκό άι φον και του πήραν μαύρο;