Την πρώτη φορά που είδα την Λεκ να σπρώχνει την φορητή κουζίνα της στο δρόμο την πλησίασα και προσπάθησα της μιλήσω, αλλά εκείνη επιτάχυνε το βήμα της και χώθηκε μέσα σε ένα απ’ τα κινέζικα μαγαζιά στην Πειραιώς. Ήταν μεσημέρι και κάτι είχε μαγειρέψει (που μύριζε πολύ ωραία), αλλά ήταν πολύ βιαστική ή πολύ φοβισμένη, πάντως με αγνόησε και συνέχισε να σπρώχνει το καρότσι με ορμή. Παρόλο που ζουν τόσα χρόνια εδώ οι Κινέζοι και συναναστρέφονται καθημερινά με Έλληνες, φαίνεται ότι δεν θέλουν μαζί τους και πολλά-πολλά. Ίσως επειδή η παλιά φουρνιά δεν έμαθε ποτέ καλά ελληνικά και, από την καινούργια, ελάχιστοι μιλούν τόσο καλά που μπορείς να συνεννοηθείς. Πάντως, όσο περνάει ο καιρός έχουν αρχίσει να χαλαρώνουν.
Η Λεκ ξύπναγε κάθε πρωί τα χαράματα κι έφτιαχνε σούπα, μία διαφορετική σούπα κάθε μέρα [ή την ίδια σε μικρές παραλλαγές] και την μοίραζε στα κινέζικα μαγαζιά με τα ρούχα στον Κεραμεικό. Πολύ νόστιμη σούπα. Δεν πρόλαβα να μάθω τη συνταγή, κάποια μέρα έφυγε με τα παιδιά της για την Ιταλία και έμεινε εκεί για πάντα.
Στην αθηναϊκή China Town δεν έχω ξαναπετύχει σούπα στο δρόμο. Μπορεί και να υπάρχει και να μην την έχω δει, δεν κυκλοφορώ και τόσο συχνά πια εκεί, αλλά γενικά, στην Αγησιλάου μπορείς να πετύχεις πολλά φαγώσιμα, κυρίως εποχιακά. Τώρα π.χ. μπορείς να βρεις ζωντανές πάπιες και κότες, και κάθε είδους μαγειρεμένα μέρη τους, πίτες που μοιάζουν με κρέπες και είναι γεμισμένες με διάφορα πικάντικα και πολλά πράσινα λαχανικά. Το κινέζικο μαρούλι και αυτό που μοιάζει σαν χοντρό -και πολύ πιο τρυφερό- σέσκουλο αλλά δεν είναι, καλλιεργούνται στην Αττική, σε χωράφια που νοικιάζουν οι ίδιοι και δεν έρχονται πια από την Ιταλία. Το πρώτο είναι τέλειο κομμένο σε σαλάτα με σάλτσα τζίντζερ-γουασάμπι (υπάρχει στα σουπερμάρκετ μία αρκετά καλή, μάρκας aMust) και το δεύτερο [το αριστερά στην φωτο] μου το πρότειναν βρασμένο με ελάχιστο νερό και σκορδάτη σάλτσα σόγιας [τρίβεις μια σκελίδα σκόρδο, την ανακατεύεις με σόγια και μετά σουρώνεις το ζουμί πριν το χρησιμοποιήσεις] και σησαμέλαιο, αλλά είναι πιο ωραία με ελαιόλαδο.
Τις λιχουδιές που πουλάνε σε πλαστικά διαφανή μπολ δεν τις έχω δοκιμάσει. Δεν φτάνει μέχρι εκεί η περιέργειά μου. Μοιάζουν με κινέζικα ζυμαρικά, κάθε σχήματος χοντρά νουντλς, συκωτάκια πουλερικών, στομάχια κότας και πάπιας, και το πιο εξωφρενικό για τους ανυποψίαστους: πόδια κότας που είναι τρελό ντελίκασι. Αν πας το πρωί της Κυριακής; υπάρχει μεγάλη ποικιλία από κινέζικες σπεσιαλιτέ, τις οποίες -να σημειώσω- δεν τις βρίσκεις στα κινέζικα εστιατόρια. Μέχρι το μεσημέρι έχουν όλες εξαφανιστεί και, συνήθως, φεύγουν πρώτες αυτές που θεωρείς πιο αηδιαστικές.
Τα βρασμένα πόδια κότας είναι αυτό που φαίνεται πιο ακραίο, αλλά υπάρχουν και χειρότερα που τα κρύβει η εμφάνισή τους. Όλα τα ετοιμάζουν από την προηγούμενη μέρα και μετά σηκώνονται από τις τρεις το πρωί και ολοκληρώνουν το μαγείρεμα, ενώ μαγειρεύεται και δεύτερη και τρίτη παρτίδα μέχρι να κλείσει η αγορά.
Τα πόδια κότας τα λένε chizli feng zhao ή tau zi fung zao [εξαρτάται από το πού είναι η μαγείρισσα] και χρειάζονται ώρες προετοιμασίας για να φτάσουν στην κατάσταση που να μπορείς να τα μασήσεις. Βγάζουν τα νύχια τους, τα τηγανίζουν γρήγορα-γρήγορα, και μετά τα βράζουν για ώρες σε ένα ζωμό που είναι ελαφρά γλυκός. Μετά τα σοτάρουν με διάφορα αρωματικά. Και μετά τα βάζουν στην πλαστική διάφανη συσκευασία πάνω στον πάγκο και φρικάρουν τους φιλόζωους που θεωρούν ΟΚ να τρως στήθος κοτόπουλου αλλά φρικτό να τρως τα πόδια. Χθες που ανέβασα τη φωτο στο ίνσταγκραμ άφηναν σχόλια του τύπου «γιακ» και «ουγκ» και «ιιιιι» και εκφράσεις αηδίας, προφανώς επειδή δεν έχουν ζήσει ποτέ σε χωριό κι το κοτόπουλο το γνωρίζουν μόνο από το μπούτι και πάνω. Αυτή η συγκεκριμένη μου έφερε και τα πιο πολλά μαζεμένα unfollow στο ίνσταγκραμ από τότε που ξεκίνησα να ανεβάζω φωτο.
Η γιαγιάδες μου [και οι δύο] κάθε φορά που έσφαζαν κότα για να φτιάξουν κοκκινιστό, έβραζαν και τα πόδια της. Μερικές φορές και το κεφάλι με το λειρί. Και δεν ήταν καθόλου αηδιαστικά. Ήταν νοστιμότατα και μάθημα οικονομίας. Αν σκέφτεσαι το καημένο το ζώο, αηδιαστικό είναι να αγοράζεις σκέτο μπούτι και φιλέτο απ’ το στήθος.
σχόλια