Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μεγάλες αμαρτίες γονέων

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μεγάλες αμαρτίες γονέων Facebook Twitter
26


________________
1.


Πότε θα γνωρίσουμε την Άλκηστη Γεωργίου στο Α, μπα;


Καλή ιδέα. Θα της το προτείνω, ας ελπίσουμε ότι θα δεχτεί.


________________
2.

Της είπε σ' αγαπάω.

Φτάνει να μην το είπε για να ακούσει «κι εγώ».

________________
3.


Σεξ για το σεξ ή να περιμένω κι άλλο μέχρι να βρεθεί κάποιος που να με ελκύει περισσότερο από μια βραδιά σεξ μόνο; Το 2ο θέλω αλλά επειδή έχει περάσει ένα οχτάμηνο και δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να υπάρχει αμοιβαία έλξη, έχω αρχίσει να μην ξέρω τι να κάνω. Είμαι 31, γενικά ευχάριστη, με τη δουλειά μου κτλ.

Οχτάμηνο!! Πολύ παράξενο που δεν έχεις βρει κάποιον με τον οποίον να σας συνδέει αμοιβαία έλξη μέσα σε ένα οχτάμηνο. Τις προάλλες που έψαχνα ένα καινούριο πορτατίφ, μου πήρε μια εβδομάδα μόνο.

________________
4.


Αγαπητή Α, Μπα,

Βρίσκομαι σε μια πολύ μεταβατική φάση της ζωής μου. Τελείωσα πρόσφατα την σχολή μου, οι γονείς μου χωρίζουν αυτό το διάστημα με εμένα να είμαι στη μέση σε όλα, από κληρονομικά μέχρι τα πιο καθημερινά και το κυριότερο το αγόρι μου έφυγε πριν από λίγες μέρες για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Αμερική. Εγώ ξεκινάω από τον Οκτώβρη το μεταπτυχιακό μου στην Ελλάδα και παράλληλα ψάχνω δουλειά στην Αμερική μήπως καταφέρω να τα παρατήσω όλα και να φύγω. Οι φίλες μου με στηρίζουν πολύ σε όλες τις αποφάσεις μου. Κάνω καλά που το σκέφτομαι έτσι δεδομένου ότι η οικονομική μου κατάσταση είναι άσχημη? Όσο για τις δουλειές στην Αμερική μπορώ πιστεύεις να τα καταφέρω, ψάχνοντας από το Ίντερνετ (στέλνοντας "resume" σε εταιρείες) και ψάχνοντας και το αγόρι μου από εκεί σε αγγελίες κτλ?

Για να δουλέψεις στην Αμερική χρειάζεσαι βίζα που επιτρέπει την εργασία στην Αμερική. Για να βγάλεις τέτοια βίζα πρέπει να έχεις βρει δουλειά. Οι αιτήσεις αυτές γίνονται μια φορά το χρόνο. Δεν πρόκειται να σε διευκολύνει κανένας. Καλύτερα να ψάξεις για μεταπτυχιακό στη Αμερική, μπορεί να βρεις χρηματοδότηση. Επίσης τέτοιες ερωτήσεις καλύτερα να τις κάνεις στο Google. Για να καταλάβεις «αν κάνεις καλά» που σκέφτεσαι οτιδήποτε, πρέπει να έχεις πρώτα όλα τα δεδομένα, οπότε ξεκίνα τις ερωτήσεις στο Google.

________________
5.

Α,μπα καλησπέρα. Βρίσκομαι σε κατάσταση σοκ αυτή τη στιγμή μιας και ανακάλυψα κάτι για την
οικογένειά μου το οποίο δε γνώριζα και το οποίο είναι αρκετά σημαντικό. Μου είναι πάρα πολύ
δύσκολο να το εκμυστηρευτώ στους φίλους μου (τους οποίους λατρεύω και τους τα λέω όλα) ακόμα
και στο αγόρι μου γιατί δεν ξέρω αν διαθέτουν την ωριμότητα να μου δώσουν κάποια λύση. Επίσης,
δε θέλω να εκθέσω την οικογένειά μου.
Γι'αυτό καταφεύγω σε σένα που θα είναι πολύ πιο εύκολο να μου εκφράσεις ανεπηρέαστη και αμερόληπτη τη γνώμη σου, χωρίς συναισθηματισμούς, πράγμα το οποίο χρειάζομαι αυτή τη στιγμή.
Μόλις άνοιξα ανυποψίαστη κάποιο αρχείο του υπολογιστή του πατέρα μου (εντελώς τυχαία, το τονίζω!) και μέσα σε αυτό βρήκα πάνω από χίλιες φωτογραφίες από ταξίδια στην Ελλάδα και την Ευρώπη του πατέρα μου με μια άλλη συνομήλική του γυναίκα. Η μητέρα μου κι εγώ (είμαι μοναχοπαίδι) γνωρίζαμε για αυτούς τους προορισμούς αλλά με την πρόφαση της δουλειάς. Στις φωτογραφίες, υπάρχουν και λίγες από εμένα και τη μητέρα μου καθώς επίσης και από μια νέα κοπελίτσα που μοιάζει πολύ στην άγνωστη κυρία (ελπίζω να μην έχω καμιά ετεροθαλή αδερφή!).
Όπως είναι προφανές, ο πατέρας μου διατηρεί παράλληλη σχέση χρόνια την οποία γνωρίζουν και οι
φίλοι του και την οποία ενδιαφερόταν να συντηρεί μεγαλοπρεπώς οικονομικά. Η μητέρα μου δε γνωρίζω αν ξέρει για αυτή τη σχέση και δε σκοπεύω σε καμία περίπτωση να της το πω γιατί εδώ και καιρό δεν είναι καθόλου καλά ψυχολογικά (για διαφόρους λόγους) και όχι μόνο δε θέλω να την επιβαρύνω άλλο (εξάλλου μου είναι γνωστό ότι με τον πατέρα μου απλά συνυπάρχουν) αλλά επίσης δε μου πέφτει και λόγος για τη μεταξύ τους συζυγική σχέση.
Το θέμα μου εμένα είναι άλλο. Χωρίς να μου έχει λείψει τίποτα, ερχόμουν αντιμέτωπη για χρόνια
(και έρχομαι ακόμα) με την τσιγκουνιά του πατέρα μου όσον αφορά τα έξοδά μου και τη συνεχή του
γκρίνια.
Επίσης, σε κάποιες κρίσιμες στιγμές της ζωής μου (από ιατρικής μέχρι εκπαιδευτικής άποψης) ο
πατέρας μου δε μου στάθηκε οικονομικά (μένω και με τους δυο γονείς μου) με την πρόφαση ότι δεν
έχει χρήματα με αποτέλεσμα να ξοδεύεται η μητέρα μου η οποία έχει πολύ χαμηλότερο εισόδημα από αυτόν. Ακόμη και σήμερα, που συνεχίζω με επιτυχία τις σπουδές μου και προοδεύω, ο πατέρας μου βρίσκεται σε μια πρωτοφανή οικονομική στενότητα την οποία δεν ξέρω αν πρέπει να πιστέψω ή όχι, αλλά ακόμα και αν είναι αληθινή αυτή η στενότητα, εγώ συμπεραίνω το εξής: ότι όλα αυτά τα χρόνια έδινε αλλού τα λεφτά του, στην γκόμενά του και ίσως στην κόρη της, παραμελώντας τη σύζυγό του, φορτίζοντας με αδικαιολόγητο άγχος και φόβο και παραμελώντας ενίοτε και το παιδί του, ενώ ο ίδιος ενδιαφερόταν να περνάει καλά και να παραμένει μοδάτος σε ρούχα και λοιπούς εξοπλισμούς.
Η μητέρα μου κι εγώ είμαστε πολύ απλοί άνθρωποι, προσωπικά δεν ενδιαφέρθηκα ποτέ για φίρμες,
απεχθάνομαι τον υπερκαταναλωτισμό και τα περισσότερά λεφτά μου πάντα τα έδινε σε βιβλία και
δίσκους. Παρόλα αυτά, ενώ θα μπορούσαμε να ζήσουμε πολύ πιο άνετα (και να ζούμε, ως οικογένεια), δε ζήσαμε, και τώρα συνειδητοποιώ το γιατί.
Όπως σου είπα, δε θα πω κάτι στη μητέρα μου. Ούτε μπορώ να πω κάτι στον πατέρα μου ακόμα. Απλά θίγομαι με την κοροϊδία. Σε λίγο καιρό φεύγω στο εξωτερικό για δουλειά (το πλάνο είναι να με
βοηθάνε και οι γονείς μου σε ανάγκη).
Σε παρακαλώ πες μου τί να κάνω. Να του πω ψύχραιμα, ότι αυτό είναι ατιμία; Να ζητήσω νόμιμα κάποιο μερίδιο από εισόδημα; Δεν ξέρω καν αν σκέφτομαι βλακείες!
Ίσως και να μην μπορώ να κάνω και πολλά.
Φοβάμαι μήπως σκέφτομαι υλιστικά και τελείως ρηχά, όμως νιώθω πως το συναισθηματικό κενό δεν
μπορεί να γεμίσει με τίποτα πια από την πατρική φιγούρα η οποία ως βίωμα με ντροπιάζει και προκειμένου να διασώσω ένα κομμάτι από την αξιοπρέπειά μου θέλω να διεκδικήσω όσα μου ανήκουν.

Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι έχω και την παραμικρή ιδέα του τι περνάς, πώς είναι να ανακαλύπτεις ότι ο πατέρας σου έχει παράλληλη ζωή.
Μου κάνει εντύπωση που κολλάς τόσο πολύ στο οικονομικό θέμα. Δεν ξέρω από πού προκύπτει η πρόταση «όπως είναι προφανές, ο πατέρας μου διατηρεί παράλληλη σχέση χρόνια την οποία γνωρίζουν και οι φίλοι του και την οποία ενδιαφερόταν να συντηρεί μεγαλοπρεπώς οικονομικά.» Δεν μου φαίνεται καθόλου προφανές το συμπέρασμα που έβγαλες.
Ακόμη κι αν είναι έτσι. Έχεις ανακαλύψει ότι ο απών πατέρας σου ζει μια παράλληλη ζωή και η τελική ερώτηση είναι αν μπορείς να διεκδικήσεις κάτι από τα εισοδήματα του; Δεν ξέρω αν όντως προσπαθείς να γεμίσεις ένα συναισθηματικό κενό διεκδικώντας χρήματα. Είναι πολύ περίπλοκο το θέμα. Μπορεί και να είναι έτσι.
Αν είναι έτσι, το κενό που νιώθεις δεν πρόκειται να γεμίσει με τα χρήματα. Δεν είναι τρόπος για να τον κάνεις να αισθανθεί κάτι, έστω και θυμό, για σένα. Δεν είμαι ειδικός, αλλά αυτό μου το λέει η κοινή λογική. Δεν ξέρω αν είναι σωστό να μην πεις τίποτα στον πατέρα σου. Είναι πέρα από τις δυνάμεις μου αυτή η ιστορία, και δε νομίζω ότι είναι μέσα και στις δικές σου δυνάμεις. Είναι από τα πράγματα που πρέπει να συζητήσεις με κάποιον εξωτερικό, όπως λες, αλλά όχι με μένα. Σκέψου το.
Πρακτικά θα σου πω μόνο το εξής: ο πατέρας σου δεν έχει καμία υποχρέωση – νομική εννοώ - να σου δίνει λεφτά. Ούτε πρέπει να σε συντηρεί, εφόσον είσαι πάνω από 18 χρονών. Τίποτα δε μπορείς να κάνεις από αυτή την άποψη. Και τα υπάρχοντά του έχει δικαίωμα να τα μοιράσει όπως του αρέσει. Έχοντας αυτό υπόψη σου, σκέψου τι πραγματικά είναι αυτό που θέλεις να διεκδικήσεις. Και μην το πεις σε μένα, αναζήτησε κάποιον ειδικό.

________________
6.


Καλημέρα Αμπούλα. Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Έχω μία σχέση εξ αποστάσεως εδώ και τρία χρόνια με μία πανέμορφη πατριώτισσά μου. Εδώ και 8 μήνες δουλεύω σε μία εταιρεία πάνω σε αυτό που σπούδασα. Το εργασιακό περιβάλλον είναι αρκετά καλό, ο μισθός σε μέτρια επίπεδα και από Οκτώβρη χαμηλός διότι έχουμε περικοπές αλλά θα δουλεύουμε μία ημέρα λιγότερο την εβδομάδα. Με την κοπέλα είχαμε συμφωνήσει να έρθει στην πρωτεύουσα αρχές Οκτώβρη, όπως και θα γίνει. Η μητέρα μου, με την οποία και μεγάλωσα, περιμένει να συνταξιοδοτηθεί και βρίσκεται τους τελευταίους μήνες στο νησί. Έχει σκοπό να το παίξει διπλό ταμπλό (9 μήνες στο νησί, 3 στην πρωτεύουσα). Το δάνειο είναι δυσβάστακτο και θέλει να μείνουμε (το ζευγάρι) στο σπίτι της ώστε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς του σπιτιού και, αν δεν βγαίνει οικονομικά, ένα μικρό μέρος του δανείου. Εγώ θέλω να ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση και να νοικιάσω ένα σπίτι, ζήτημα αν θα βγαίνω οικονομικά-η κοπέλα μου θα παίρνει ανεργία, διότι σε αυτό που κατοικώ τώρα έχω πολύ άσχημες αναμνήσεις, πολλά προβλήματα με τους γείτονες στο παρελθόν, και νιώθω σαν φυλακισμένος. Το όνειρό μου είναι να επιστρέψω στο νησί (μαζί με την δική μου Έλενα) αλλά δεν βρίσκω δουλειά (θα είχα φύγει χθες αν υπήρχε κάτι). Καλά να περνάς στο Αμέρικα ,συγγνώμη για τον πάπυρο, το επόμενο gin-tonic που θα πιω θα είναι στην υγειά σου.

Με τρελαίνετε όταν δίνετε αναφορά για τη ζωή σας χωρίς να ρωτάτε τίποτα.

________________
7.


Καλημέρααα, απορία προς Αμπά και προς αναγνώστες: Σκέφτεστε κι εσείς κατά καιρούς τον άνθρωπο με τον οποίο ανταλλάξατε το πρώτο σας φιλί; Άσχετα από το αν προχώρησε η σχέση μαζί του ή όχι και άσχετα με τη φάση της ζωής που βρίσκεστε τώρα.

Εγώ χρειάστηκα και κάτι δευτερόλεπτα για να θυμηθώ, οπότε η απάντηση είναι όχι.

________________
8.


Απλά σε θαυμάζω... όταν διαπιστώνεις πως κάποιος έχει αληθινή ανάγκη μια συμβουλή οι απαντήσεις σου είναι περιεκτικές και πραγματικά βοηθούν... στην αντίπερα όχθη όποιος "σαχλαμαρίζει" παίρνει και την απάντηση που του αρμόζει..

________________
9.


Αγαπημένη,

Ποιά είναι η άποψή σου για τον Jon Stewart και τον Jimmy Kimmel?
Συγχαρητήρια για όλα τα εύστοχα σου σχόλια!

Σε φιλώ!

Ο Jon Stewart στα μάτια μου δε μπορεί να κάνει λάθος. Ο Τζίμι μου φαίνεται μερικές φορές σαν ο νταής του σχολείου.

________________
10.


Άμπα, Αμπίτσα είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γουστάρω πολύ τις απαντήσεις διοτι είναι πέρα για πέρα αληθινές και διόλου ειρωνικές. Έχω λοιπόν θέμα με την προσωπική μου ζωή. Είχα μια σχέση 2 χρόνια-χωρίσαμε καθότι ανυπόφορος ζηλιάρης-το πρόβλημα είναι ότι κατά διαστήματα βρισκόμασταν για να κουνάμε την αχλαδιά, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να ζηλεύει παράφορα παρόλο που είχαμε ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα. Ωστόσο έχω κάνει προσπάθειες για καινούριο ξεκίνημα αλλά σπάει κωδικούς από το φβ, ανακατεύει φίλες-φίλους και τα κάνει όλα κώλο και με εκθέτει. Είναι βέβαια κάπως ζόρικο να ξεκόψω διότι υπάρχει απίστευτη σεξουαλική χημεία. Τώρα θα μου πεις ότι τα θέλω όλα δικά μου. Να τα ξαναβρούμε δεν παίζει από μέρους μου, αλλά νιώθω ότι κάνω ένα βήμα εμπρός και τρία πίσω. Τι προτείνεις;;;

Εγώ προτείνω αντί να κουνάς την αχλαδιά να ζητήσεις περιοριστικά μέτρα, αλλά έτσι είμαι εγώ. Συντηρητική.

________________
11.


στο τελευταίο σου ποστ ανέβασες μία φωτο από ένα πεντανόστιμο καπνιστό κρέας (τουλάχιστον πεντανόστιμο φαινόταν από τη φωτό).τι ήταν ?? μου τρέχαν τα σάλια μολις το είδα!!!

Είναι καπνιστό μπεϊκονάκι από αυτούς εδώ (πριν κάνετε κλικ, είναι ένα χασάπικο που βρίσκεται στην Αυστραλία). Επ' ευκαιρία όμως σας συστήνω το μπλογκ με τις πιο ωραίες φωτογραφίες φαγητού για μένα, το What Katie Ate.

________________
12.

Έχω πάθει λαλά με την Ταϊτή! Θέλω να πάω κολασμένα! Γενικότερα σε κάποιον τρομακτικά απομονωμένο βράχο του Ειρηνικού, αλλά η Ταϊτή το ενσαρκώνει τέλεια. Ξέρεις, να πάρω το γεωγραφικό μου πλάτος προς τα πάνω, και να δω που καταλήγει απ' την άλλη!
Αλλά ούτε 3000 έουρος δε θα φτάνουν. Και ποιός θα 'ρθει μαζί μου με τόσα λεφτά; Την βλέπω στα όνειρά μου! Θέλω να ξεφύγω στον παράδεισο!
Το ήξερες ότι ο Γκωγκέν πήγε εκεί, Γαλλική Πολυνησία γαρ, και έφτιαξε μερικά απ τα αριστουργήματά του, πηδολογώντας κοριτσάκια;
Εσύ σε ποιά μέρη έχεις ταξιδέψει; Σ' αρέσουν τα ταξίδια φαντάζομαι! Κάποιο αγαπημένο; Κάποιος ευσεβής πόθος;

Τα 3.000 έουρος μάλλον ούτε για τα εισιτήρια δεν φτάνουν. Μακάρι να τα καταφέρεις μια μέρα και ωραίες οι φαντασιώσεις, αλλά οι πίνακες του Γκωγκέν δεν δείχνουν ότι οι ιεραπόστολοι είχαν ήδη περάσει και είχαν ντύσει τους κατοίκους μέχρι το λαιμό στέλνοντας τους καθημερινά στην εκκλησία. Τώρα η Ταϊτή είναι μια χώρα που βασίζεται κυρίως στον τουρισμό και έχει μεγάλο δημόσιο τομέα με αρκετά υψηλή ανεργία, οπότε, αν πας μέχρι την Ελαφόνησο, δεν θα έχεις αποκλίνει και πολύ από τον στόχο σου.
 


________________
13. 

Σήμερα, η συνέχεια της ερώτησης 9 από εδώ. Ήταν μια προσωπική εξομολόγηση που είχε δώσει αφορμή για πολλά σχόλια.

Αγαπητή Λένα, το ξέρω ότι έχεις δίκιο.

Είχα πολλή ανάγκη να μιλήσω γι' αυτήν την κατάσταση κι ευχαριστώ πολύ κι εσένα και τις αναγνώστριες/αναγνώστες NoNick, πόντια, margarita86, to_kerataki_mou, που μέχρι τώρα τουλάχιστον μου έχουν απαντήσει σοφά στα σχόλια. Σας ευχαριστώ πολύ όλους! Τα λόγια σας είναι βάλσαμο. Είναι λόγια που μόνο πραγματικοί φίλοι θα μπορούσαν να πουν – σαν ένα χάδι, όπως είπε και η πόντια.

Δυστυχώς τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα κι ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες μέρες! Έχω πολλή δουλειά ακόμα μπροστά μου για να διαχειριστώ όλο αυτό αλλά ελπίζω ότι θα βρω το δρόμο μου. Να είστε όλοι καλά!

26

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

15 σχόλια
5# Το οικονομικο κενο που βλεπεις ειναι το ψυχικο μεταφρασμενο σε υλη. Για μενα ετσι ηταν.Ως παθουσα απο πατερα που του ειχα μεγαλη λατρεια και μεγαλωνοντας καταλαβα πως περαν της παρτης του τιποτα αλλο, επιασα πολλες φορες τον εαυτο μου να του ζηταει περισσοτερη "ψυχικη τροφη" δινοντας του παραδειγματα που ειχαν να κανουν με οικονομικη στηριξη. comfuzio!! Μετα απο συζητησεις στο πουθενα και ατελειωτους κυκλους διχως τελος καταλαβα ενα... Ειτε ειναι γονιος αδερφος συγγενης φιλος θα σου δωσει σε ολους τους τομεις αυτο που θελει και αυτο που αντεχει,ειτε τυψεις προσπαθησεις να δημιουργησεις ειτε υποχρεωση ειτε ειτε... το πιο θετικο σεναριο: θα αλλαξει η κατασταση για μικρο χρονικο διαστημα και μετα παλι τα ιδια. Ετσι ειναι φτιαγμενος.Πες του οτι νιωθεις για δικη σου απελευθερωση μην περιμενεις ομως να "παρεις" ισως και να πληγωθεις αν δεν λαβεις. Συνεχισε τη ζωη σου στηριζομενη στο τι εισαι εσυ και βελτιωσε εσενα κανενας αλλος δεν θα αλλαξει επειδη θελεις εσυ η οι αναγκες σου. (μιλαω απο προσωπικη εμπειρια και χωρις ιχνος υποδειξης. απλα η γνωμη μου)
#5Από την στιγμή που σε κάποιες κρίσιμες στιγμές της ζωής σου από ιατρικής άποψης δεν σου στάθηκε οικονομικά παρ' όλο που υποτειθεται ότι τότε ήσασταν οικογένεια δεν πρόκειται να του φας λεφτά με τις παρούσες συνθήκες με τίποτα. Να διαλέξεις την κατάλληλη στιγμή να τον ξεμπροστιασεις (όχι στην μητέρα σου) και να τον κατηγορησεις για να πάρεις κι εσύ κάποια ικανοποίηση ηθική, γιατι για χρηματική δεν το βλέπω. Όχι ότι ρώτησες εμάς, αλλά τέλος πάντων...
*5Άρθρο 1486 Αστικού Κώδικα- Όροι διατροφής "Δικαίωμα διατροφής έχει μόνο όποιος δεν μπορεί να διατρέφει τον εαυτό του από την περιουσία του ή από εργασία κατάλληλη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις λοιπές βιοτικές του συνθήκες ενόψει και των τυχόν αναγκών της εκπαίδευσής του''όπως και με τον ίδιο τρόπο εξασφαλίζεσαι σε περίπτωση διαζυγίου με τη μητέρα σου.Είσαι απόλυτα καλυμμένη νομικά και αντιλαμβάνομαι και δεν κατακρίνω καθόλου το γεγονός ότι το σκέφτηκες τα οικονομικά. Όταν κατεδαφίζεται όλο σου το οικοδόμημα συναισθηματικό και υπαρξιακό ,το ανθρώπινο ένστικτο της επιβίωσης σε οδηγεί να πιαστείς από κάπου.Μην πτοείσαι, μην το βάζεις κάτω, κυνήγησε τα όνειρά σου! Μην αφήσεις τα λάθη των γονιών σου να καταστρέψουν τη ζωή σου.Είμαι της άποψης ,εφόσον πάρεις τη γνώμη και το κουράγιο από κάποιον που εμπιστεύεσαι-κατά προτίμηση μεγαλύτερο και της οικογενείας(παππού,γιαγιά ,κάποιον έμπιστο θείο ίσως), να καλέσεις τους γονείς σου σε μια συζήτηση εκ βαθέων. Άνοιξε όλα τα χαρτιά σου, τις σκέψεις σου, την καρδιά σου. Το πιο πιθανό να ακούσεις πράγματα που να μην είναι καθόλου αρεστά αλλά τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει να μάθεις τη αλήθεια, τι στο καλό συμβαίνει με τους γονείς σου και εσύ θα είσαι καλυμμένη με τον εαυτό σου. Δε θες και η μαμά σου να είναι ευτυχισμένη?? Παίξτο εσύ ενήλικη στη θέση τους, διατήρησε την ψυχραιμία σου και ανάγκασέ τους να μην κρύβονται πια πίσω από το δάχτυλό τους.Όπως αντιλαμβάνεσαι , έχω περάσει παρόμοια κατάσταση και μάλιστα πρόσφατα, είναι επώδυνο ,αλλά ανακουφιστικό στο τέλος.
Αν καταλαβαίνω καλά, έχει δικαιώματα κάποιος μόνο υπό προϋποθέσεις και αν ο γονιός αδιαφορεί 100%. Οπότε, σε περίπτωση αδιαφορίας δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Μπορείς να πεις σε δικαστήριο "δεν μου δίνει όσα λεφτά πιστεύω ότι μου αντιστοιχούν;" ή "δίνει πιο πολλά σε μια άλλη γυναίκα και στην κόρη της;" Πώς το αποδεικνύειις αυτό; Και ποιος νόμος ορίζει πώς πρέπει να μοιράσει ένας πατέρας τα λεφτά του ανάμεσα στα παιδιά του; Υπάρχει δικαστήριο που μπορεί να σε υποχρεώσει να γίνεις δίκαιος πατέρας; Μακάρι να υπήρχε.
Είδα το Θέμα από χθες και σφύχτηκε η καρδιά μου αλλά δεν ήθελα με τίποτα να αναμιχθώ και να αποκαλυφθώ γιατί πονάει ακόμα... Ναι Λένα μπορεί να διεκδικήσει χρήματα και ναι μπορεί να αποδείξει πολλά, ανοίγοντας βέβαια τους ασκούς του Αιόλου και ότι θα ακολουθήσει μετά από αυτό. Ένας καλός δικηγόρος σε θέματα οικογενειακού δικαίου θα τη συμβουλέψει κατάλληλα. Είμαι ένα από τα παιδιά (τα χεράκια μου τρέμουν) που διεκδίκησε και πήρε τα δίδακτρα των σπουδών σε ηλικία 18 ετών από τον πατέρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ντροπή που ένιωσα μέσα στο δικαστήριο με ανοιχτό ακροατήριο, όταν όλοι περίμεναν να δουν υπόθεση διαζυγίου λόγω των ίδιων επιθέτων ας πούμε Κράμερ εναντίον Κράμερ και διαπιστώσανε ότι είναι η κόρη που μηνύει τον πατέρα. Θα σου πω ότι η δικαστής δεν ήταν με το μέρος μου και με πέταξε έξω από την αίθουσα γιατί δεν τον αποκάλεσα πατέρα (είχα να τον δω από τα 9 μου) αλλά με το επίθετο του. Ο νόμος όμως είναι νόμος και άσχετα από το τι πίστευε η δικαστής έπρεπε να εφαρμόσει το νόμο που έλεγε ότι δικαιούμαι τα χρήματα. Τότε δεν είχα να φάω και δεν ζήτησα χρήματα για τη διατροφή μου αλλά μόνο τα δίδακτρα τότε ήταν πολλά λεφτά 2.500.000 δρχ. Γιατί ντρέπομαι? Γιατί αυτό που με οδήγησε κατά κύριο λόγο ήταν ο θυμός και η εκδίκηση όχι η πείνα. Βέβαια έμαθα αλήθειες που πονούσαν. Το γεγονός ότι πήρα χρήματα δεν σημαίνει ότι πήρα και αγάπη, δεν σημαίνει ότι κατάλαβε το λάθος του, δεν σημαίνει ότι θέλησε να φτιάξουν οι σχέσεις μας. Το είδε μόνο ως αλισβερίσι χρηματικό και μετά εξαφανίστηκε για να συνεχίσει τη ζωή του, θεωρώντας και ότι έκανε το χρέος σαν πατέρας (έδωσε χρήμα) άρα έκλεισε το θέμα. Είμαι 40 ετών με χρόνια ψυχανάλυσης στη πλάτη μου και πονάει ακόμα, πονάει να ξέρεις ότι οι άνθρωποι που σε φέραν στο κόσμο δεν σε αγάπησαν ποτέ .
#13Τα συλλυπητήρια μου για τον μπαμπά σου! Εμένα οι παππούδες μου (οι γονείς του μπαμπά μου) πέθαναν με 20 μέρες διαφορά. Κυριολεκτικά δεν μπορούσε να ζήσει ο ένας χωρίς τον άλλο. Και μην φανταστείς ότι ήταν φαινομενικά απ' τα πιο αγαπημένα ζευγάρια, ομηρικοί καυγάδες. Ήμουν πολύ μικρή τότε. Όταν πριν απο μερικά χρόνια έχασα και την άλλη γιαγιά μου φοβήθηκα τόσο πολύ μην συμβεί το ίδιο που ενώ ήμουν φοιτήτρια σε άλλη πόλη ερχόμουν κάθε Σαββατοκύριακο και πρωί απόγευμα έπινα καφεδάκι με τον παππού μου. Τα χρόνια πέρασαν και εχει γίνει συνήθεια να βρισκόμαστε με τα αδέρφια μου σχεδόν κάθε απόγευμα και να τα λέμε στο σπίτι του παππού. Δεν ακούει κ δεν βλέπει σχεδόν καθόλου πλέον (εχει περάσει τα 90) αλλά χαίρεται τόσο πολύ που είμαστε εκεί! Του πηγαίνω και το μωρο μου, του το βάζω στην αγκαλιά του κ ο παππούς λιώνει. Παλιά μου έλεγε δεν με πειράζει να πεθάνω, μονο που θα στεναχωρεθείς εσυ με πειράζει. Τώρα μου λέει στεναχωριέμαι μονο που θα πεθάνω και δεν θα μπορω να δίνω χαρτζιλίκι στον μικρό. Και κάθε φορά φεύγοντας του λέω "παππού θα τα πούμε αύριο". Δεν ξερω γιατι αλλά πάντα το λέω αυτό. Ελπίζω να τον έχουμε πολύ καιρό ακομα κοντά μας! Τα γράφω όλα αυτά γιατι οι αναγνώστες της στήλης είναι πολλοί και οι περισσότεροι θα έχουν κάποιον ηλικιωμένο γονιό ή παππου. Αγάπη θέλουν ρε παιδιά, αγάπη απο εσάς και παρεούλα. Θα φτάσουμε κ εμείς (εύχομαι) στην ηλικία τους και δεν θα θελουμε να είμαστε μόνοι!
Μας συγκίνησες! Το ίδιο κάνω κι εγώ με τη γιαγιά μου, και κάθε φορά που την αποχαιρετώ φοβάμαι μήπως είναι κ η τελευταία.. Το κάνω όμως, μιας και την άλλη μου, δεν πρόλαβα να την αποχαιρετήσω..
Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην κοπέλα που δεν γνωρίζω προσωπικά, αλλά με άγγιξε πολύ η ιστορία της. Ίσως φανεί άκαιρο αυτό που θα πω, αλλά σε λίγα χρόνια θα καταλάβει πόσο καλότυχη στάθηκε η ίδια στη ζωή της που της δόθηκε η ευκαιρία να φροντίσει - και φρόντισε, με όποιον τρόπο μπορούσε-, τον πατέρα της, όσο εκείνος ήταν εν ζωή. Καλό κουράγιο!
#9 Ισως συνδεεις το οικονομικο θεμα με την "ασφαλεια" που σου παρεχει ενας γονιος ομως οπως πολυ σωστα ειπε η Α,Μπα αλλο οικονομικη ασφαλεια αλλο συναισθηματικη.Μην κανεις το λαθος να πιστεψεις πως αγαπαει τις αλλες γυναικες περισσοτερο απο εσενα (και την μητερα σου) και πως ζουνε την ζωη που σου ανηκει. Ο πατερας σου πιθανοτατα αγαπαει μονο τον εαυτο του, ξοδευει χρηματα για τον εαυτο του και μονο.Και ο δικος μου το ιδιο εκανε μονο που δεν θα εμπαινε ποτε σε παραλληλη σχεση οποτε και απλα μας παρατησε.Θα σου προτινα την καινουρια σου ζωη στο εξωτερικο να την κρατησεις "κρυφη" απο τον πατερα σου. Φροντισε να πετυχεις, να μην τον εχεις αναγκη και κρατησε τον εξω απο καθε μελλοντικη σου ευτυχια. Ειναι η καλυτερη "εκδικηση". Σου ευχομαι τα καλυτερα.#13 Συλλυπητηρια και καλη δυναμη
7. Νομίζω ότι δεν το σκέφτομαι ποτέ. Και τώρα που το ανέφερες, θυμάμαι ότι δε μου άρεσε κάθολου. Είχα αηδιάσει, δεν καταλάβαινα τι ωραίο έβρισκαν οι άλλοι σ'αυτό και ζήτησα μάλιστα στο αγόρι μου να συνεχίσουμε να τα έχουμε αλλά χωρίς να φιλιόμαστε! Επαθε σοκ ο καημένος.
Για το 13: τα θερμά μου συλληπητήρια. Χαίρομαι αν βοήθησα κι εγώ έστω και στο ελάχιστο να νιώσεις πιο ήρεμη. Τελευταίο σχόλιο που έχω να σου κάνω, είναι να μην τιμωρείς τον εαυτό σου με το τι έκανες ή τι δεν έκανες, προσπάθησε να βάλεις μια τελεία. Κι επίσης μην τρομάξεις αν σε κάποια φάση ξαφνική, έρθει το πένθος. Εμφανίζεται συνήθως μόλις έχουν τελειώσει όλες οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που συνοδεύουν ένα θάνατο, και μόλις ηρεμήσεις λιγάκι. Αγκάλιασέ το, είναι υγιές και θα κάνει τον κύκλο του. Είναι σοκαριστικό πόσο ταμπού θεωρείται ο θάνατος στη σύγχρονη εποχή, και πόσο αποφεύγουν οι άνθρωποι να μιλούν για το πένθος.
@5 μικρή παρατήρηση προς την αγαπητή α,μπα: υπάρχει υποχρέωση του γονέα για διατροφή του τέκνου και μετά την ενηλικίωση, "εάν δεν μπορεί να διατρέφει τον εαυτό του από την περιουσία του ή από εργασία κατάλληλη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις λοιπές βιοτικές του συνθήκες ενόψει και των τυχόν αναγκών της εκπαίδευσής του". Δεν τα λέω ο εγώ, ο Αστικός Κώδικας τα λέει. Και οι δικαστικές αποφάσεις, που αναγνωρίζουν τις σπουδές έως τα 24 λογικό χρόνο κατά τον οποίο υπάρχει η υποχρέωση διατροφής λόγω σπουδών, συνεκτιμώμενων, βέβαια, και λοιπών παραγόντων. Κατά τα λοιπά, θα έλεγα ότι δεν μπορείς και δεν πρέπει να κρύψεις πίσω από οικονομικές απαιτήσεις τα τραύματα συναισθηματικών απαιτήσεων.
"θα έλεγα ότι δεν μπορείς και δεν πρέπει να κρύψεις πίσω από οικονομικές απαιτήσεις τα τραύματα συναισθηματικών απαιτήσεων". Να κάνουμε μία άλλη υπόθεση, κάπως σχετιζόμενη: Έστω ένα άνθρωπος έχει δύο παιδιά τα οποία είναι ετεροθαλή αδέρφια, γνωστά (και αγαπημένα, υπό τας συνθήκας) μεταξύ τους. Το ένα παιδί υφίσταται μονίμως γκρίνια και δυσανασχέτηση για όποια υλική παροχή δέχεται (από παιδική ηλικία) και το δεύτερο δέχεται απλόχερα υλικά αγαθά, σε σημείο εξώφθαλμης υπερβολής.Ας υποθέσουμε ότι ο εν λόγω άνθρωπος είναι συναισθηματικά δεμένος και με τα δύο του παιδιά, δεν λέω με τον ίδιο τρόπο, ούτε εκεί έχουν την ίδια αντιμετώπιση -όμως- πώς το άτομο που έχει υποστεί γκρίνια, επί σειρά ετών, θα μπορεί να μην βλέπει την ΔΙΑΚΡΙΣΗ στις υλικές παροχές ως ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ μιας συναισθηματικής διάκρισης από τη μεριά του γονέα; Πού κείτεται η λεπτή κόκκινη γραμμή στο να μην μετατρέπεται το οικονομικό σε συναισθηματικό, σ’ αυτήν την περίπτωση τουλάχιστον;
!!! ας κάνουμε οποιαδήποτε υπόθεση. Δεν θα μιλάμε όμως για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Αν διάβαζα στο ερώτημα του 5 μία περιγραφή εξόφθαλμης υπερβολής θα σχολίαζα ίσως σχετικά. Εδώ έθιξα απλά ένα ζήτημα προτεραιοτήτων- θα έλεγα- στην περίπτωση όπως τη διάβασα, και κυρίως για την ψυχική ισορροπία της ίδιας. Αν θέλετε, κολλήστε την απάντησή μου στο νούμερο 12, 11, 10, όποια θέλετε, κάνετε μία δική σας υπόθεση και ένα λογικό άλμα, απλά για να διαφωνήσετε.
…«Λογικά άλματα», «διαφωνία για τη διαφωνία» κ.λπ. (!!!)Γιατί τέτοια (επιθετική) αμυντικότητα, αλήθεια; Ίσως εγώ δεν ήμουν αρκετά σαφής: Προβληματίζομαι με το θέμα, δεν διαφωνώ per se σε κάτι που λέτε, διάβασα την περίπτωση που περιγράφει η κοπέλα, διάβασα -εν συνεχεία- το σχόλιό σας και μου έγινε άμεσα triggering, καλώς-κακώς, η περίπτωση που περιγράφω και που συμβαίνει, όντως, σε φιλικό μου πρόσωπο. Το οποίο πρόσωπο μού έχει εκφράσει αυτούς ακριβώς τους προβληματισμούς, σε σχέση με το συναισθηματικό-οικονομικό. Το βρήκα σχετιζόμενο, εσείς μπορεί να το βρίσκετε εντελώς άσχετο, η γράφουσα μπορεί να το βρίσκει fifty –fifty, ο αναγνώστης ...Γιώργος μπορεί να το βρίσκει 30% -70% κ.ο.κ..Επίσης, ίσως είμαι λίγο κάθετ@ αλλά νομίζω πως είναι «εξόφθαλμο» να κάνεις πίσω στο οικονομικό, σε πρόβλημα ΥΓΕΙΑΣ του παιδιού σου (για να μην πούμε και το εκπαιδευτικό) …αν ισχύει ότι υποψιάζεται η γράφουσα, αν όχι, τότε ισχύει κάτι διαφορετικό, πιθανότατα εξίσου ενοχλητικό ή/και προβληματικό.(και μία 2η διεκρίνηση: με τα κεφαλαία δεν "φωνάζω", απλά τονίζω)
Ας επανέλθω, λοιπόν, σε ηπιότερο τόνο, καθώς, δυστυχώς, ο γραπτός λόγος "ακούγεται" συχνά σκληρότερος από την πρόθεση του γράφοντος . Αυτό που έγραψα αφορά στην προτροπή ή και στην απλή αποτύπωση της γνώμης ότι προέχει να αποτυπωθούν οι συναισθηματικές της απαιτήσεις και η συναισθηματική διαχείριση αυτού που έμαθε και ουσιαστικά κουβαλάει μόνη της, αφού δεν το μοιράζεται και δεν το θέτει ούτε στον πατέρα της. Εάν προβεί σε μια επίθεση προβάλλοντας οικονομικές απαιτήσεις, εκδηλώνοντας έναν εκδικητικό ή και εκβιαστικό τροπο να καλύψει τον θυμό της , κινδυνεύει να παγιδευτεί σε μια διαμάχη τόσο μέσα στο σπίτι όσο και μέσα στο μυαλό της, από την οποία, ακόμα και αν κερδίσει οικονομικές απολαβές, ειναι πολυ πιθανό να μην μπορεί να βγει. Και το έχω δεν να συμβαίνει πολλάκις. Αυτό που γράφετε εσείς ειναι η αντίστροφη πλευρά, αν δηλαδή η διαφορετική οικονομική μεταχείριση μπορεί να μεταφραστεί σε διαφορετική συναισθηματική μεταχείριση, ή να έχει αντίκτυπο στα συναισθήματα του δεκτή της συμπεριφοράς. Και αυτό ειναι μια άλλη συζήτηση, στην οποία, κατα την ταπεινή μου άποψη, η "λεπτή κόκκινη γραμμή" μετατοπίζεται ανάλογα με τα προσωπικά όρια του καθενός και με το πως εκφράζεται η δυναμική μιας σχέσης σε όλα τα επίπεδα. αυτά χωρίς καμία διάθεση κριτικής της γραφουσας στο 5 και με απολογίες για την πολυλογία μου.
Ευχαριστώ για την απάντηση, σωστά επισημαίνετε ότι τα βλέπουμε από "αντίστροφες πλευρές". Απλά πέραν του τι θα κάνει η κοπέλα, σκέφτηκα πως δεν θα πρέπει να φέρει ΚΑΙ το βάρος της "επιφάνειας", δηλαδή τo ότι εστιάζεται στο οικονομικό κι όχι στο συναισθηματικό (διότι όπως ανέφερα και πριν τα όριά τους μού φαίνονται δυσδιάκριτα).Πάντως ό,τι και να κάνει θα πρέπει να ενδυναμωθεί και να είναι 100% σίγουρη για τα γεγονότα - αλήθεια.