ΚΙΝΗΣΗ

Όταν πεθάνω θέλω να γίνω βινύλιο!

Facebook Twitter
3

Προσωπικά δεν θέλω θρησκευτική κηδεία καθ' ότι είμαι άθεη μέχρι το κόκαλο. Βέβαια και η πολιτική κηδεία δεν μου αρέσει σαν ιδέα γιατί όπως και να έχει το φέρετρο δεν το γλυτώνω. Η σκέψη της σήψης και της σαπίλας μου φαίνεται πιο τρομακτική και από τον ίδιο τον θάνατο. Πιστεύω στην αποτέφρωση. Αλλά και αυτή έχει κάτι το τόσο τελεσίδικο. Ακόμα και αν με σκορπίσουν στην αγαπημένη μου παραλία η τοποθεσία να γίνω ένα με την φύση, πάλι εξαϋλώνομαι στο πουθενά και στο παντού.


Μια εταιρεία όμως έχει βρει την λύση και για αυτούς που δεν θέλουν να γίνουν απλά στάχτες αλλά η παρουσία τους να είναι αισθητή και μετά θάνατόν αλλά και για αυτούς που είναι ενδεχομένως λάτρεις του βινυλίου (όπως εγώ και εκατομμύρια άλλοι).


Η εταιρία And Vinyly δίνει την μακάβρια δυνατότητα σε αυτούς που το επιθυμούν να 'τυπώσουν' τις στάχτες τους σε έναν ή και περισσότερους δίσκους βινυλίου. Μπορεί κανείς να ηχογραφήσει όποιο τραγούδι θέλει, είτε ατέλειωτες λούπες της επιλογής του, ή έναν επιθανάτιο λόγο, μια ομολογία, την διαθήκη του, ή απλά να αφήσει τα σκρατς του δίσκου να ακούγονται ανατριχιαστικά και ατέρμονα.

 

 

Στις έξτρα υπηρεσίες της εταιρίας συμπεριλαμβάνονται και οι δυνατότητες όπως το να σχεδιάσουν το εξώφυλλο του δίσκου είτε ένας καλλιτέχνης από το National Portrait Gallery είτε ένας street artist, να συνθέσουν μουσικοί ένα κομμάτι ειδικά για τον ενδιαφερόμενο με δικούς του στίχους ή όποια άλλη συμμετοχή θέλει, να τοποθετηθούν στάχτες από ένα συγκεκριμένο μέλος του σώματος (χμμμ...) και να πουληθεί ο δίσκος σε δισκοπωλεία ανά τον κόσμο. Επίσης οργανώνονται και ειδικές κηδείες που τις αποκαλούν FUNerals όπου έχουν την θεματική που επιθυμεί ο μέλλοντας μακαρίτης , συνήθως χιουμοριστικού χαρακτήρα, και όπου θα παιχτεί ο δίσκος για να τον ακούσουν οι φίλοι και οι αγαπημένοι πενθούντες. Α, ναι, και για τους φιλόζωους , το ίδιο μπορεί να γίνει και με τις στάχτες ενός κατοικίδιου (αχ και να το ήξερα πιο πριν όλα μου τα κατοικίδια θα βρίσκονταν τώρα στην δισκοθήκη μου!).


Δεν έχω αποφασίσει αν είναι ό,τι πιο μακάβριο έχω δει ή εάν είναι ίσως η καλύτερη ιδέα για να διατηρηθεί η μνήμη κάποιου ζωντανή, αλλά νομίζω πώς τείνω προς το δεύτερο.


Μου είναι επίσης πολύ δύσκολο να αποφασίσω ποιο τραγούδι θα ηχογραφούσα στον δίσκο εάν έπρεπε να διαλέξω μόνο ένα. Πιο τραγούδι θα με χαρακτήριζε εις τον αιώνα τον άπαντα. Ίσως ένα playlist να ήταν προτιμότερο αλλά και αυτό θέλει πολλή σκέψη.
Οι λιγότερο αναποφάσιστοι μπορείτε να γράψετε στα σχόλια τι θα ηχογραφούσατε στο δικό σας ηχητικό μνημείο.

 

Live from beyond the groove! Κάνετε τις στάχτες σας βινύλιο εδώ: 

http://www.andvinyly.com/

3

ΚΙΝΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

2 σχόλια
Μάταιη ψυχή, στην ατονία εσπέρας εαρινής,ενώ θα κλείνεις τα χρυσά φτερά σου πληγωμένη,την ώρα που σα λύτρωση κάτι θα καρτερείς,φτωχή καρδιά, θανάσιμα μα αιώνια λυπημένη·όταν, φτασμένη απάνω στον ορίζοντα, θα ιδείςμίση να φεύγουν οι έρωτες, χολή τα πάθη σου όλα,όταν ανέβει από τα εξαίσια τ' άνθη της ζωήςμύρον η απογοήτευση, ψυχή μου ονειροπόλατην ώρα την υπέρτατη που θε να θυμηθείςμ' ένα μόνο χαμόγελο τα φίλα και τα ενάντια --μάταιη ψυχή, στο πέλαγο, στο αγέρι τι θα πεις;ω, τι θα πεις, στενή καρδιά, στη χλωμή δύση αγνάντια;Πεθαινοντας (Κ. Καρυωτακης)