«Κανονικά είμαι στο γυμναστήριο χωρίς την μαντίλα και με κοντομάνικο. Την φόρεσα επειδή που μου είπατε και είναι η κάμερα εδώ» λέει και έβγαλε την μπέμπελη η γυναίκα από τη Συρία, να μας δείχνει δικέφαλους και τρικέφαλους με την μαντίλα. Τατιάνα 2012. Και πόσο αργά αντανακλαστικά στο άκοπο μονταζ; Στα μούτρα μας λέει, «κοπελιά βάλε και την μαντίλα όταν γυμνάζεσαι μου «γράφει» καλύτερα».
Αυτό βέβαια θα ήταν το λιγότερο αν ήταν μόνο αυτό το φάουλ «για το πώς περνάει μια μουσουλμάνα στην Αθήνα σήμερα». Να της λέει η γυναίκα στο καναπεδάκι της: «H Xρυσή Αυγή αμολάει σκυλιά κατά πάνω μας. Η Χρυσή Αυγή μας κατεβάζει από τα λεωφορεία για ελέγχους. Η Χρυσή Αυγή χτυπάει κόσμο» αλλά η Τατιάνα εκεί τις Τατιανιές της να μην λέει καν το όνομα. «Τζιζ» Χρυσή Αυγή. «Δεν μπορούμε να ξέρουμε είναι κάποιοι, θερμοκέφαλοι, κάποιοι, κάποιοι, κάποιοι».
Βρε Τατιάνα, τι το πιάνεις το θέμα αφού ούτε το όνομα δεν μπορείς να πεις; Άστο να πάει στο διάολο, δεν μας δείχνεις πως μπορούμε να φορέσουμε το ίδιο πουκάμισο τριακόσιες φορές με διαφορετικό τρόπο, να γουστάρουμε κιόλας;
Και μετά λέω: «Αρκετά με την τηλεόραση μου έκατσε το μεσημεριανό στο στομάχι» και εκεί που πάω να την κλείσω μου προλογίζει το επόμενο θέμα:
Συνέντευξη Notis για την Ελλάδα του σήμερα (σ.σ αρχίζει εμφανίσεις σε μπουζουξίδικο). «Δεν πληρώνει το χαράτσι της ΔΕΗ, μας χρωστάνε τριακόσια τρισεκατομμύρια οι Γερμανοί από τα θύματα του πολέμου και έτσι δεν υπάρχει θέμα με το ΔΝΤ, μου χαλάνε την αισθητική οι Πακιστανοί στα φανάρια, πρέπει να σεβόμαστε την απόφαση του λαού για την Χρυσή Αυγή, δεν χτύπησαν κανέναν πάγκους κλώτσησαν» και μέσα σε όλα να μου βάζει και τους στίχους του Bob Marley: Ακούτε τι λέει ο Μάρλει:«Get up, Stand up, standup for your rights» που κάθεστε στους καναπέδες;» να λέει ο φιλόσοφος της πίστας.
Ευχαριστούμε ρε συ Notis για το μήνυμα. Μαλλιάδες και φαλακροί θα τα κάνουμε ράστα τούτο το χειμώνα και θα έρθουμε εκεί που τραγουδάς. Θα καπνίσουμε τα γαρύφαλλα στην πίστα μήπως και ξεχάσουμε «τον τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο που έχει ξεσπάσει αλλά δεν έχετε πάρει χαμπάρι τίποτα» (σ.σ για θέσεις σε καταφύγια τηλεφωνήστε στο 11880).
Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης δεν άντεξα να μείνω. Θα μιλούσε για «πιο προσωπικά θέματα», έμενα όμως με ενδιαφέρουν μόνο τα κοινωνικά ζητήματα. Έκλεισα λοιπόν την τηλεόραση και άνοιξα την μπαλκονόπορτα. Άρχισα να αναπνέω τον αέρα της «επανάστασης». Στον καναπέ δεν μπορώ να κάτσω πια φοβάμαι μήπως παρεξηγηθεί ο Marley. Αλλά τι σας ζαλίζω με τα δικά μου τώρα…
σχόλια